Po pierwszą cześć sięgnęłam dwa lata temu i powiem szczerze, że wcale nie ciągnęło mnie do kolejnej, ale niespodziewanie znalazła się w moich rękach więc musiałam ją przeczytać, choćby z samej ciekawości. Nie napiszę raczej o czym opowiada druga część, bo odbiorę nutkę zaskoczenia ludziom którzy nie przeczytali jeszcze pierwszej. Postanowiła więc przejść od razu do oceny.

Nie często się tak zdarza, ale druga cześć jest według mnie lepsza od pierwszej. Wciąż irytuje mnie postawa Menny (głównej bohaterki), ale już trochę mniej. Pozytywne w tej książce jest to że autorka postanowiła opisać bohaterów jako dorosłych ludzi, co nie często się dzieje w opowieściach o wampirach. Drugi plus postanowiłam dać za okładkę która jest zdecydowanie ładniejsza niż pierwsza. Kolejny plus to niesamowici męscy bohaterowie tego utworu. Zdecydowanie jestem nimi zauroczona. Co do kobiet to podoba mi się tylko postać Mary Lu, która jest moją ulubienicą od pierwszej części. Tak naprawdę to najlepiej wykreowana postać w tych książkach.

Nie wiem co jeszcze mogła bym napisać więc wystawię ocenę: 6/10


„Podobno pesymiści żyją dłużej niż optymiści. - Bo rzeczywistość(...)nigdy nie jest tak zła jak to, co zdołamy sobie wyobrazić.”

Po pierwszą cześć sięgnęłam dwa lata temu i powiem szczerze, że wcale nie ciągnęło mnie do kolejnej, ale niespodziewanie znalazła się w moich rękach więc musiałam ją przeczytać, choćby z samej ciekawości. Nie napiszę raczej o czym opowiada druga część, bo odbiorę nutkę zaskoczenia ludziom którzy nie przeczytali jeszcze pierwszej. Postanowiła więc przejść od razu do...