Oparta na faktach powieść zainspirowana historią życia Mary Anning, XIX-wiecznej zbieraczki skamieniałości i paleontologa amatora. W 2010 roku The British Royal Society uznał Anning za jedną z dziesięciu brytyjskich kobiet, które wywarły największy wpływ na historię nauki. Oczywiście wątek fikcyjny został zgrabnie wpleciony przez autorkę, dlatego nie jest to typowa biografia samej Mary.

Historia rozpoczyna się od opisu, w którym Mary w niemowlęctwie została rażona piorunem. Po tym wydarzeniu zmieniła się ze słabowitego dziecka w silną dziewczynkę. W ważnych chwilach późniejszego życia piorun odzywa się w bohaterce dreszczem.

"(...) Bywa, że czuję uderzenie gromu i zastanawiam się, dlaczego uderzył. Czasem nic nie rozumiem, ale przyjmuję to, co powiada piorun - bo piorun jest mną. Wszedł we mnie, gdy byłam niemowlakiem i pozostał na zawsze." - [str.10]

Elizabeth Philpot to przyjaciółka Mary, stara panna, bo natura nie obdarzyła jej pięknem, ani rodzina bogactwem. Jest dosyć nieśmiała. Przyjaźń obu kobiet jest trochę nienaturalna, bo wywodzą się z różnych kręgów społecznych, ale w ich relacji tak bardzo się tego nie wyczuwa. Łączy je serdeczność i szczerość. Do czasu, aż pojawia się pułkownik Birch i zaczynają ze sobą rywalizować o jego względy.

Elizabeth postrzegana jest przez otoczenie jako dziwoląg, który zajmuje się nie wiadomo czym. Przez swoją pasję często spotykała się z nieprzyjemnymi uwagami czy komentarzami środowiska. Przede wszystkim mężczyzn, bo nie zajmowała się tym, czym według ich uznania dama powinna się zajmować. Zwłaszcza, gdy mieszka się w tak niewielkiej miejscowości jak Lyme Regis w hrabstwie Dorset.

Brat Mary odkrywa niezwykłe znalezisko. Bardzo duże. Sama czaszka krokodyla ma cztery stopy długości. W całej swej okazałości wraz z resztą ciała mierzy osiemnaście stóp i nie przypomina niczego, co do tej pory widziało ludzkie oko. Wygląda na to, że znaleziony krokodyl wcale nim nie jest. To zupełnie inne stworzenie, które już nie istnieje, bo wcześniej wymarło. Jak to możliwe? Przecież podważa to teorię, że Bóg panuje nad światem i stworzył wszystko we właściwej kolejności. Odkrycie dowodzi, że Stwórca wcale nie jest nieomylny i popełniał liczne błędy, które potem próbował naprawić.

Znalezienie całego stwora i uzyskana z jego sprzedaży suma pieniężna pozwoliła Mary zasmakować lepszego życia i zaostrzyła nieco apetyt na kolejne znaleziska. Uważała, że robi to najlepiej ze wszystkich poszukujących i ma jakiś specjalny dar. Wiele późniejszych odnalezionych skamielin udowodniło, że tak było naprawdę. Kobieta wywodząca się z nizin społecznych własną, ciężką pracą zapewnia lepszy byt sobie i własnej rodzinie.

"Dziewczyna z muszlą" to historyczna powieść, która łączy fikcję literacką z autentycznymi zdarzeniami. Opowiada o przyjaźni Mary i Elizabeth, a także o poświęceniu siebie w jej imię. Pokazuje zmagania kobiet w XIX wieku, kiedy były bardzo uzależnione od mężczyzn, w każdej dziedzinie życia. Trudno zyskać szacunek niewiastom typu bohaterek, które próbują żyć na własny rachunek i zachować minimum niezależności. To przecież nie wypada! Książka została starannie wydana, z ładną okładką ściśle nawiązującą do treści. Narracja dwuosobowa, od strony Mary oraz Elizabeth, co nie pozwala na domysły czytelnika jeśli chodzi o emocje i przeżycia każdej z nich. Napisana dosyć ciekawie, jednak zabrakło w niej odbicia prawdziwej pasji bohaterek, eksplozji radości z dokonanego odkrycia, sercowych rozterek i jeszcze kilku innych drobiazgów... Z tego powodu nie zostanie wysoko oceniona, ale polecam, bo czas spędzony z lekturą to naprawdę przyjemność.

Oparta na faktach powieść zainspirowana historią życia Mary Anning, XIX-wiecznej zbieraczki skamieniałości i paleontologa amatora. W 2010 roku The British Royal Society uznał Anning za jedną z dziesięciu brytyjskich kobiet, które wywarły największy wpływ na historię nauki. Oczywiście wątek fikcyjny został zgrabnie wpleciony przez autorkę, dlatego nie jest to typowa...