Tak na początek - tytuł powieści nie pasuje do jej treści. Jest to niby kryminał, niby dziennikarski reportaż (wywiad),niby wspomnienia, niby powieść psychologiczna oparta na faktach (ponoć tak jest). Dla uważnego czytelnika praktycznie od początku przewidywalne może być to, kto zabił i dlaczego.
W raciczańskim lesie znalezione zostają półnagie zwłoki miejscowego nastolatka, Zbyszka Nowaka. O zamordowanie chłopaka i zbezczeszczenie jego ciała zostaje oskarżony Leszek Klimaszewski, gdyż to właśnie jego chłopcy, którzy znaleźli ciało, widzieli niedaleko. Dodatkowo, co do podejrzeń, mieszkańców wsi upewniają negatywne opinie o Leszku - nazywany jest on przez wszystkich "głupkiem" i "pedałem". Wzburzeni zbrodnią raciczanie ruszają na poszukiwania mordercy, by wymierzyć mu sprawiedliwą karę - chcą go wykastrować i powiesić. Schwytanego Leszka mieszkańcy Racic biją i maltretują niemiłosiernie, lecz w trakcie samosądu okazuje się, że to nie on zamordował Zbyszka Nowaka...
Tak w skrócie wygląda trzon fabuły powieści, jednak głównym wątkiem, wypełniającym całą książkę, jest historia życia Leszka do momentu wymierzonego na nim samosądu, historia jego tułaczki po domach poprawczych, sierocińcach i zakładach wychowawczych, w których zmagał się z molestowaniem, prześladowaniem i biciem nie tylko przez innych wychowanków, ale także i samych wychowawców.
Na podstawie rozrzuconych w tekście informacji można założyć, że wydarzenia dotyczące zabójstwa Zbyszka Nowaka rozgrywają się tuż pod koniec lat 80 XX wieku lub zaraz na początku lat 90, gdyż, jak to mówi sam bohater, w roku 1981 uzyskał pełnoletność i opuścił zakład wychowawczy.
Książkę warto przeczytać choćby ze względu na opis funkcjonowania ośrodków wychowawczych i sierocińców w tamtych latach, natomiast styl, język oraz jej forma i kompozycja zostawiają wiele do życzenia (nie mogę zrozumieć - po co autor umieścił w treści tak rozległe cytaty z filozofii antycznej (sic!),zamieścił też swoje wspomnienia z wyjazdu do Grecji (sic!!) i po jaką cholerę scenę samosądu na Leszku przyrównał do finału tragedii greckiej (sic!!). Czy tam miało być jakieś katharsis? Te trzy wieśniaczki niby greckie Erynie i tłum wieśniaków niby grecki chór? Nie przekonuje mnie to...) Ogólnie to mam wrażenie, że cała historia życia Leszka stylizowana jest na tragedię grecką - świadczy o tym wszechobecne fatum ciążące nad bohaterem.

Tak na początek - tytuł powieści nie pasuje do jej treści. Jest to niby kryminał, niby dziennikarski reportaż (wywiad),niby wspomnienia, niby powieść psychologiczna oparta na faktach (ponoć tak jest). Dla uważnego czytelnika praktycznie od początku przewidywalne może być to, kto zabił i dlaczego.
W raciczańskim lesie znalezione zostają półnagie zwłoki miejscowego...