Jeżeli pierwsza część była bardzo dobra, to z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że część druga (tak samo, jak i trzecia) są naprawdę rewelacyjne.

"Błękit szafiru" daje nam odpowiedzi na pytania postawione w części pierwszej, ale także podsuwa nowe problemy i dylematy, z którymi bohaterowie muszą się zmierzyć, jeżeli chcą dowiedzieć się, kto w całym sporze wśród Podróżników ma rację, a kto jest perfidnym kłamcą i złoczyńcą.
I, mimo że wszystko zaczyna robić się coraz bardziej niebezpieczne i mroczne, główna bohaterka, Gwendolyn, nie traci nic ze swojego poczucia humoru (które swoją drogą nadaje tej książce lekkości), a co ważniejsze, z dnia na dzień, z wydarzenia na wydarzenie staje się mocniejsza i bardziej pewna siebie. Można wręcz powiedzieć, że dojrzewa do swojego przeznaczenia.

Oczywiście wątek miłosny nadal przewija się w tle, a w pewnym momencie nawet wychodzi na pierwszy plan, ale to tylko komplikuje całą sytuację i Gwen musi poradzić sobie nie tylko z misjami w czasie, ale także ze swoim niesfornym sercem, które za nic nie chce słuchać rozumu. Sytuacji nie ułatwia jej część rodziny, która na każdym kroku podkreśla, jak bardzo dziewczyna nie nadaje się na Podróżniczkę.
Jednak mimo wszystko, Gwen brnie przed siebie, czasami wręcz zadziwiając swoją cierpliwością i opanowaniem w sytuacjach, w których chciałoby się niektórych bohaterów mocno walnąć pięścią w sam środek nosa!

Cóż, ogólnie można powiedzieć, że w tej części znajdzie się dla każdego coś dobrego: jest akcja, są emocje (od radości, po łzy, złamane serca i troski), nowe zagadki i tajemnice... jest wszystko to, co sprawia, że książkę czyta się jednym tchem i cięgle chce się więcej!

Jeżeli pierwsza część była bardzo dobra, to z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że część druga (tak samo, jak i trzecia) są naprawdę rewelacyjne.

"Błękit szafiru" daje nam odpowiedzi na pytania postawione w części pierwszej, ale także podsuwa nowe problemy i dylematy, z którymi bohaterowie muszą się zmierzyć, jeżeli chcą dowiedzieć się, kto w całym sporze wśród...