Kiedy przyszłość igra z teraźniejszością

Są takie książki, których wystarczy zobaczyć okładkę, przeczytać opis, a już czuje się z nimi pewną więź. Czuje się, że ta książka wybrała Ciebie, że musisz ją mieć. I wiesz na pewno, że Ci się spodoba. To magia powieści tak działa. Takie sytuacje nie zdarzają się bardzo często, ale tak właśnie się czułam, gdy zobaczyłam Pamiętnik z przyszłości napisany przez Cecelię Ahern. Czułam, że to dzieło ma mi historię do opowiedzenia.

Swoje dzieje opowiada nam Tamara Goodwin, która wcale nie jest taka dobra (good), ani nie wszystko w życiu wygrywa (win). Mieszkała z mamą i tatą w wielkim domu, pełnym luksusowych przedmiotów. Dostawała wszystko, czego zapragnęła. Miała przyjaciół i szczęśliwe życie. Aż pewnego dnia znajduje swojego ojca martwego w gabinecie. Popełnił samobójstwo. A zrobił to z powodu długów. Po jego śmierci, Tamara wraz z mamą muszą jechać na wieś, do wujostwa, gdyż bank przejął ich dom. Bohaterka znajduje się daleko od swojego rodzinnego miasta i wszystkiego, co znała i kochała. Nie bardzo wie, co ma ze sobą zrobić na takim odludziu, na którym brakuje jej młodych twarzy. Monotonię jej życia zakłóca przyjazd autobusu z objazdową biblioteką. Tamara nie jest wielką fanką książek, ale wybiera sobie jedną, zamkniętą na klucz. Nie przeczuwa nawet, jakie sekrety skrywa ten przedmiot. Dziewczyna wywęszyła również rodzinną tajemnicę, której strażniczką jest ciotka. O co chodzi? Czy to jeden z tych brudnych, rodzinnych sekretów? Tamara postanawia wszcząć śledztwo...

Bardzo spodobał mi się pomysł autorki. Bohaterka znajduje pamiętnik, na którego stronicach opisana jest przyszłość. Co można zrobić z taką wiedzą? Czy to aby na pewno dobrze i przyjemnie wiedzieć, co wydarzy się jutro? Czy taki mały przedmiot uchroni dziewczynę przed najdrobniejszymi pomyłkami? Osobiście uwielbiam książki z wątkami dotyczącymi przyszłości przeplatającej się z teraźniejszością. O tym, jaki wpływ na jutro ma to, co robimy tu i teraz. Nie zawiodłam się, Cecelia Ahern wspaniale ukazała walkę przeszłości z przyszłością i to, jak oddziaływają one na chwilę teraźniejszą.

Atmosfera tej powieści, przywodzi mi na myśl dwójkę autorów. Carlosa Ruiza Zafona i Kate Morton, którzy bez wątpienia należą do moich ulubionych pisarzy. Samo to porównanie pokazuje, jak bardzo podobał mi się Pamiętnik z przyszłości. Tak samo pięknie wszystko opisane, tak samo cudownie wolno zagłębiamy się w historię przeszłości oraz przyszłości i tak samo otwarte jest zakończenie tego utworu. Jeśli i Wy lubicie wcześniej wspomnianych autorów, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę!

Pamiętnik z przyszłości to wyjątkowa powieść. Dlaczego? Autorka posługuje się pięknym stylem, barwnie opisuje świat, który otacza główną bohaterkę. W książce nie ma za dużo akcji, może na końcu spotyka nas małe zaskoczenie, takie lekkie bum, ale to na ostatnich stronicach. I wyjątkowe jest to, iż mimo że akcja powieści płynie wolno, spokojnie niczym strumień, to gdy się już w nią zanurzy, zadziwia swoją mocą i nie pozwala się wynurzyć. Po skończeniu książki nie jest się mokrym tak, jak po wyjściu z wody, ale mimo to ta powieść pozostawia po sobie ślad, głęboko w naszym sercu i na skraju naszych myśli. To jedna z tych książek, o których się nie zapomina.

Jak widzicie, Pamiętnik z przyszłości uwiódł mnie i zachwycił. Opowiedział mi cichutko, wręcz nieśmiało swoją historię, którą pokochałam i do której na pewno wrócę nieraz. Moje myśli nadal krążą wokół Tamary i jej rodziny. Nadal lekko kręci mi się w głowie po poznaniu zakończenia owej opowieści. Czy spodoba się Wam? Z całą pewnością, nawet tym niezwykle wymagającym czytelnikom. Radzę Wam zacząć dzieło Cecelii Ahern, gdy będziecie mieli dużo czasu wolnego, bo inaczej na pewno zaniedbacie wszystkie obowiązki!

Kiedy przyszłość igra z teraźniejszością

Są takie książki, których wystarczy zobaczyć okładkę, przeczytać opis, a już czuje się z nimi pewną więź. Czuje się, że ta książka wybrała Ciebie, że musisz ją mieć. I wiesz na pewno, że Ci się spodoba. To magia powieści tak działa. Takie sytuacje nie zdarzają się bardzo często, ale tak właśnie się czułam, gdy zobaczyłam Pamiętnik z...