Oceniając powieść Mankella chciałbym skupić się na dwóch aspektach. Pierwszy to pomysł. Tajemnicze morderstwo w Algierii w Afryce zostaje powiązane z morderstwami w Szwecji, które mają miejsce rok później. A więc jest ciekawie. A wykonanie? No coż, poznałem już komisarza Wallandera na tyle dobrze, że nie powinienem się czepiać ale jedna rzecz wciąż nie daje mi spokoju. "Wallander wstał o 6 rano, nastawił wodę na kawę, wziął prysznic po czym zjadł śniadanie. O 7 był w komendzie. Poszedł prosto do swojego pokoju. Zdjął kurtkę, powiesił ją na wieszaku i usiadł za biurkiem. Spojrzał w swoje notatki i stwierdził, że śledztwo w sprawie morderstwa ciągle tkwi w martwym punkcie. Znowu nic." Rozumiem, że Pan Mankell stara się być skrupulatny, ale przecież to kompletnie nic nie wnosi do akcji!
Poza tym chciałem go pochwalić za poruszenie wielu trudnych tematów jak przemoc wobec kobiet czy wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę. Kurt dalej jest niepewnym, niestabilnym policjantem. Ale może w tym tkwi tajemnica jego sukcesu. Jego ojciec niespodziewanie umiera pozostawiając po sobie wspomnienie wspólnej podróży z synem do Włoch.
"Piąta kobieta" to emocjonujący kryminał, trzymający w napięciu. Może tylko zbyt rozwlekły co tutaj nieco mi przeszkadzało. Jednak nie poprzestanę na 6 tomie skoro dobrnąłem już tak daleko a kolejne przygody Wallandera wciąż mnie ciekawią. Wszystkim czytelnikom życzę wiele pomyślności w Nowym Roku 2015!

Oceniając powieść Mankella chciałbym skupić się na dwóch aspektach. Pierwszy to pomysł. Tajemnicze morderstwo w Algierii w Afryce zostaje powiązane z morderstwami w Szwecji, które mają miejsce rok później. A więc jest ciekawie. A wykonanie? No coż, poznałem już komisarza Wallandera na tyle dobrze, że nie powinienem się czepiać ale jedna rzecz wciąż nie daje mi spokoju....