Długo wstrzymywałem się z przeczytaniem "Kalibra 45", gdyż wiedziałem, że Fabryka Słów niestety, nieodwołalnie, zakończyła wydawanie tej serii. Różny był poziom wcześniejszych części, słabsze teksty przeplatały się z lepszymi, ale znak rozpoznawczy JFK, czyli "akcja, potem akcja, a potem jeszcze więcej akcji", był zachowany zawsze. Na pewno nie było więc nudno i monotonnie, szczególnie, że każda część działa się w zupełnie innej czasoprzestrzeni.

Tym razem mamy dziki zachód. Po ilustracji na okładce i opisach na tyle książki, spodziewałem czegoś na kształt antywesternu z Clintem Eastwoodem. Ale nie, wtedy to nie byłby JFK. Ma być rozwałka, nie? No i jest, prawie przez całą książkę. Tempo akcji jest tak szybkie, że autorowi nie starczyło jej na zapełnienie 200 stron. Dostajemy za to trzy dodatkowe mini historyjki, które można traktować jako osobne opowiadania o innych znanych z cyklu członkach agencji. Książkę otwiera humorystyczny rozdział o bieżącej pracy profesora von Wondera, kończy impreza weselna z udziałem Vincenta Vegi, a przed tym jest jeszcze wątek o miłosnych problemach Franka Boormana.

Osią fabuły są jednak przygody Kovara w innym wymiarze. I muszę przyznać, że jak nigdy wcześniej miałem wrażenie, że JFK przeistoczył się w Ashleya Jamesa Williamsa, a fabuła mogłaby być podstawą kontynuacji Armii Ciemności. Są magiczni najeźdźcy z innego wymiaru, jest wioska przeklętych (skojarzenia z filmem Carpentera jak najbardziej na miejscu), jest szeryf z piekła rodem i JFK idący po trupach (wielu trupach) do celu. Całość nie jest długa i czyta się jednym tchem. Szkoda tylko, że to już koniec przygód Agenta JFK w Polsce. Kiedy się jednak o tym wie, wtedy odnosi się wrażenie, że całkiem na miejscu są te poboczne rozdziały, które pozwalają na pożegnanie się również z innymi bohaterami cyklu.

Długo wstrzymywałem się z przeczytaniem "Kalibra 45", gdyż wiedziałem, że Fabryka Słów niestety, nieodwołalnie, zakończyła wydawanie tej serii. Różny był poziom wcześniejszych części, słabsze teksty przeplatały się z lepszymi, ale znak rozpoznawczy JFK, czyli "akcja, potem akcja, a potem jeszcze więcej akcji", był zachowany zawsze. Na pewno nie było więc nudno i monotonnie,...