Naznaczoną dostałam w lutym 2011 była to nagroda na J. Polskim. O książce trochę wiedziałam od koleżanki. I cóż nie powiem że miałam o niej dobre zdanie. Przeczytałam 1 rozdział bo chciałam dać jej "szanse". Ale po przeczytaniu stwierdziłam że jest dziwna i odłożyłam ją na półkę. I tak stała sobie na regale i zbierała kurz. Aż przyszedł piękny majowy weekend 2012. I bodajże w czwartek wieczorem siedząc na łóżku i patrząc się na regał. Zastanawiałam się co mam czytać. I nie wiem czemu wzięłamnaznaczoną. A niech ma tą drugą "szanse". Przeczytałam 50 stron i cóż dalej mnie jakoś nie zafascynowała.Ale gdy nasza główna bohaterka trafia już do Domu Nocy zaczyna się robić trochę ciekawiej. Książka ma bardzo szybką akcję. Bo tak na prawdę opisane jest w niej 5 dni. No ale nie jestem pewna ile Zoey była nieprzytomna po upadku na łące lawendy. Cała akcja naprawdę mi się podobała ale kilka szczegółów uznałam za głupie, choćby ten księżyc na czole. Autorki miały naprawdę świetny pomysł na Szkołę i cały wątek pierwszej części. Ale chyba kilka rzeczy zrobiły zbyt pochopnie. Oczywiście wszystko postacie są do polubienia albo i nie. Mam na myśli Afrodytę. Ale zastanawiają mnie te słowa słowa Nyks: " ... że ciemność nie zawsze równa złu, tak jak światło nie zawsze niesie ze sobą dobro". Może Afrodyta będzie jeszcze dobra ale raczej nie patrząc na jej imię. No i oczywiście wizje Wiedzmy ( Afrodyty ) są bardzo ciekawe to też jeden z powodów dla których chcę kupić drugą cześć. No i na koniec wątek romantyczny, którego niestety prawie wcale nie było. Od razu było widać że Erik będzie z Zoey, a Afrodyta jakoś za bardzo im nie przeszkadzała. No chyba na tyle o Zoey Redbird. Polecam ją osobą które lubią wampiry, szybką akcje, mało szczegółów, nie za dużo opisów i dużo dużo fantazji.

Naznaczoną dostałam w lutym 2011 była to nagroda na J. Polskim. O książce trochę wiedziałam od koleżanki. I cóż nie powiem że miałam o niej dobre zdanie. Przeczytałam 1 rozdział bo chciałam dać jej "szanse". Ale po przeczytaniu stwierdziłam że jest dziwna i odłożyłam ją na półkę. I tak stała sobie na regale i zbierała kurz. Aż przyszedł piękny majowy weekend 2012. I bodajże...