To prawda, że autor zbyt mocno wychwala swą osobę w tej książce. Ale cóż, czuje się dumny, że pracował z tak wspaniałą postacią polskiej estrady i kabaretu. Że to dla niej stworzył setki rewelacyjnych monologów, pełnych humoru, aktualności politycznych i życiowych. Że dzięki jego reżyserii oglądano świetne sztuki z udziałem jej i znanych aktorów. Poza tym to nie jest typowa biografia, tylko wspomnienia p. Korpolewskiego o aktorce, czyli stąd dużo osobistych wtrąceń. Jeśli się do tego tak podejdzie, to można przymknąć oko na samouwielbienie autora ;) Za to nie przesadził on z zachwytami nad panią Hanką, przybliżył historię jej kariery, jej podejścia do pracy, do ludzi. Jest też w tej książce dużo opowieści o rozwijaniu się teatru i rewii po wojnie, są wspomnienia o współpracownikach pani Hanki, jej mężu i innych aktorach. A cudowna pani Hanka Bielicka? Zachwyca, rozbawia, ma w sobie tyle ciepła i przesyła tak pozytywną energię, że z przyjemnością czyta się przedstawiane przez nią monologi i każdą o niej wiadomość.

To prawda, że autor zbyt mocno wychwala swą osobę w tej książce. Ale cóż, czuje się dumny, że pracował z tak wspaniałą postacią polskiej estrady i kabaretu. Że to dla niej stworzył setki rewelacyjnych monologów, pełnych humoru, aktualności politycznych i życiowych. Że dzięki jego reżyserii oglądano świetne sztuki z udziałem jej i znanych aktorów. Poza tym to nie jest typowa...