I po raz kolejny jedna gwiazdka nie jest dla książki, ale dla mnie za to, że w ogóle ją przeczytałam. Zaczynając (a idąc z "duchem książki" powinnam napisać - poczynając) od sposobu prowadzenia dialogów przez bohaterów (niedobrze się to czytało, oj niedobrze), słów typu "posadowiony" czy "apanaże" (jeśli już uderzyła w takie tony to mogła iść za ciosem i zastosować ich więcej, a nie obracać się tylko wśród trzech powtarzanych kilkakrotnie), miejsc w których autorka pokusiła się o zamieszczenie niekiedy przydługich i jakby na siłę rysów historycznych kończąc na opisach scen intymnych... które czytałam z zażenowaniem, ale później już je bezczelnie obśmiewałam. No bo nijak nie można było tego czytać z poważną miną. Naprawdę. Te nazwy, te zdrobnienia (paluszki, brzuszek itp.) jeszcze bardziej uwypuklały sztuczność prowadzenia narracji, dialogów. Autorka nie wciągnęła mnie w świat, który wykreowała. Napisała książkę bez umiejętności pisania mam takie wrażenie. Jakby nie potrafiła dobrze oddać tego co zamierzała. Zrobiła to w sposób bardzo sztuczny, nierealny i ufff...te dialogi, te sztuczne do bólu dialogi. Sposób w jaki przyjaciółka mówi do przyjaciółki po jej traumatycznych przeżyciach był tak bezczelny i wulgarny, że aż otworzyłam szerzej oczy. Nie wiem co siedziało w głowie autorki np. w tym momencie, ale ubolewam nad tym. Nie napisałam nigdy książki, ale mogę się wypowiedzieć jako czytelnik - reasumując nie podobała mi się.

I po raz kolejny jedna gwiazdka nie jest dla książki, ale dla mnie za to, że w ogóle ją przeczytałam. Zaczynając (a idąc z "duchem książki" powinnam napisać - poczynając) od sposobu prowadzenia dialogów przez bohaterów (niedobrze się to czytało, oj niedobrze), słów typu "posadowiony" czy "apanaże" (jeśli już uderzyła w takie tony to mogła iść za ciosem i zastosować ich...