Na swoje usprawiedliwienie mogę powiedzieć jedynie tyle, że czytywałam Lisę Jackson jako nastolatka, czego bardzo żałuję, i w tamtych czasach sięgnęłam również po "Zatokę kłamstw". "Wyspa kłamstw" jest jej kontynuacją, a że lubię doprowadzać sprawy do końca, postanowiłam przebrnąć przez tę powieść.
Na początku poznajemy Laurę, która jest skończona idiotką, gdyż właśnie zaszła w ciążę ze zdradzającym ją byłym mężem. Ma zdolności parapsychiczne i komunikuje się telepatycznie z psychopatą, który zbiegł z ośrodka dla obłąkanych z misją dokonania na niej morderstwa. Na scenie pojawia się też naturalnie jej wybawca, który oczywiście ma mocno zarysowaną szczękę i "kaloryfer" na brzuchu (rzecz jasna posiada taką sylwetkę w magiczny sposób, gdyż nie ma słowa o tym, aby uprawiał sport i dbał o dietę). Dwójka bohaterów zakochuje się w sobie niczym nastolatkowie, ona jest taka piękna, mądra i seksowna, a on pełen troski i czułości. Mimo że w fabułę wplecione są również inne postaci, zdarzenia, no i główny oponent w postaci niebezpiecznego szaleńca, historia opowiedziana jest w sposób bardzo naiwny, nakierowany przede wszystkim na wątek miłosny.
Swoją drogą, bardzo często w miejscowej bibliotece widuję starsze panie, które wypożyczają tego typu książki całymi stosami. To smutne, że na stare lata karmią się takimi ckliwymi, pretensjonalnymi historiami, i podejrzewam, że w ciągu życia czegoś takiego nie zaznały, więc pocieszają się lekturą. Mi jednak daleko do emerytury, toteż nie wzdychałam z sentymentem nad perypetiami głównej bohaterki - kretynki, a jedynie czytałam szybko, by jak najprędzej dobrnąć do końca tych bzdur.

Na swoje usprawiedliwienie mogę powiedzieć jedynie tyle, że czytywałam Lisę Jackson jako nastolatka, czego bardzo żałuję, i w tamtych czasach sięgnęłam również po "Zatokę kłamstw". "Wyspa kłamstw" jest jej kontynuacją, a że lubię doprowadzać sprawy do końca, postanowiłam przebrnąć przez tę powieść.
Na początku poznajemy Laurę, która jest skończona idiotką, gdyż właśnie...