Autentycznie po przebrnięciu przez tę książkę poczułam się zmęczona jak po ciężkiej fizycznej pracy.

Zacznijmy może od tego, że tytuł polski jest nieco mylący: do mniej więcej XIII wieku, kiedy na scenie dziejowej pojawiają się Tadżykowie, rzeczywiście autor dość wnikliwie opisuje kulturę i historię polityczną Azji Centralnej, poczynając od czasów osad prehistorycznych, przez dominację perską, późniejszą grecką i partyjską, przeprowadza czytelnika przez okres rozdrobnienia politycznego aż do najazdu arabskiego i rosnące wpływy mongolskie i tureckie... a potem pojawiają się Tadżykowie i w ten sposób monografia staje się książką poświęconą zdarzeniom w Azji ocenianym z perspektywy Tadżyków.
Jest to może mankament, ale ten da się jeszcze znieść. Gorzej, że trzeba powstrzymywać się od chęci walenia głową w ścianę przy rozdziałach tylu "Przemiany społeczne w Sogdianie a walka klas" i regularne odwoływanie się do Marksa, Engelsa i Lenina, co byłoby śmieszne, gdyby nie było straszne i irytujące jednocześnie.
O ile wiem, książka Gafurowa nadal jest jedynym tak przekrojowym i tak pełnym opracowaniem w języku polskim, więc jeśli ktoś nie ma cierpliwości do przebijania się przez podręczniki akademickie o historii państw Azji Centralnej od starożytności do XVIII wieku, Gafurow daje chociaż podstawy.

Autentycznie po przebrnięciu przez tę książkę poczułam się zmęczona jak po ciężkiej fizycznej pracy.

Zacznijmy może od tego, że tytuł polski jest nieco mylący: do mniej więcej XIII wieku, kiedy na scenie dziejowej pojawiają się Tadżykowie, rzeczywiście autor dość wnikliwie opisuje kulturę i historię polityczną Azji Centralnej, poczynając od czasów osad prehistorycznych,...