Temat był już poruszany w wielu książkach, ale i tak czyta się to z zainteresowaniem. Może dlatego, że autorka stworzyła bardzo dobre portrety psychologiczne zarówno dziewczyny jak i jej porywacza. Straszna jest przemoc fizyczna, ale to co robi David z psychiką Annie też jest porażające.

Ciekawy zabieg to narracja w pierwszej osobie i to w formie sesji terapeutycznych

I kiedy już myślałam że odetchnę a nawet zacznę się nudzić codziennym życiem bohaterki, kółko karuzeli znów zaczęło się rozpędzać...

Niestety to co zapowiadało się na rollercoaster okazało się zwykłą drewnianą huśtawką...

Nie wiem też czy to wina autorki czy tłumacza, ale podczas sesji Annie bywała wulgarna (słowo "gówno" w różnych odmianach deklinacyjnych pojawiało się bardzo często) a jednak opisując porywacza niejednokrotnie używała słowa "łobuz" ... drań , świr to zrozumiałe, ale łobuz o gwałcicielu i tyranie ??? litości ...

Zakończenie to koszmar - większość książki reprezentuje sobą całkiem przyzwoity poziom a tu nagle końcówka jest jakąś naiwną bajką.
Jak ktoś chce mieć pozytywne wrażenia po przeczytaniu to niech odpuści sobie ostatnie 50 stron i sam dopowie zakończenie, na pewno będzie o wiele lepsze niż to co zaserwowała autorka.

Niemożliwe, że całą książkę napisała ta sama osoba. To jakiś "łobuz" musiał wydawcy podmienić ostatnie kartki...

Temat był już poruszany w wielu książkach, ale i tak czyta się to z zainteresowaniem. Może dlatego, że autorka stworzyła bardzo dobre portrety psychologiczne zarówno dziewczyny jak i jej porywacza. Straszna jest przemoc fizyczna, ale to co robi David z psychiką Annie też jest porażające.

Ciekawy zabieg to narracja w pierwszej osobie i to w formie sesji terapeutycznych

I...