ajnie, że pani Noel, napisała taką kontynuacje Ever. Coś takiego jak Drugie życie Bree Tanner, tylko, że Aura będzie miała swoją kontynuacje.
Szybko zorientowałam się, że ta książka została napisana z myślą o młodszych czytelniczkach. Mimo to nie znudziłam się ją. Nie pozostawiała niedosytu, tak jak Lena, ale to było zapewne spowodowane świadomością o powstawaniu innych części. Autorka świetnie wczuła się w postać 12-latki, czułam się jakby naprawdę taka osoba mi to wszystko opowiadała.


Jeśli chodzi o Bodhiego, to chyba wolałabym, aby nie było tej końcowej przemiany w (jakby to powiedział mój Pan o W-F-u) dżinsowca. Wolałabym chyba, aby jakiś kumpel, czy tam przewodnik Riley, był kimś... charakterystycznym, np. właśnie małym kujonkiem, czy tam frajerem.


Bardzo podobał mi się obraz "nieba", czy tam czegoś w czym znalazła się Riley, po śmierci. Ten sąd najwyższy, szkoła, obserwatorium... Do tego strasznie było mi żal Riley, na początku... Dziewczyna była taka smutna. W szczególności wtedy kiedy patrzyła się na Ever. Całe szczęście pogrzebowa atmosfera zniknęła wraz z przydzieleniem Riley nowego zadania.

Podsumowując. Książka w miarę w porządku, przemiana Bodhgiego raczej słaba, lekko wzruszająca, niekiedy śmieszna, niekiedy nudna, a niekiedy też wnerwiająca. Alyson, świetnie wczuła się w postać Riley.

ajnie, że pani Noel, napisała taką kontynuacje Ever. Coś takiego jak Drugie życie Bree Tanner, tylko, że Aura będzie miała swoją kontynuacje.
Szybko zorientowałam się, że ta książka została napisana z myślą o młodszych czytelniczkach. Mimo to nie znudziłam się ją. Nie pozostawiała niedosytu, tak jak Lena, ale to było zapewne spowodowane świadomością o powstawaniu innych...