6/10 – DOBRY

W czasie kiedy Jake z Callahanem oraz Eddie z Rolandem wykonują swoje zadania, Susannah jest świadkiem narodzin Mordreda. Chłopiec tuż po urodzeniu zmienia się pająka i pożera swoją matkę Mię, a następnie postrzelony przez Susannah ucieka. Kiedy niedługo potem członkom ka-tet udaje się w końcu połączyć, przyjaciele wyruszają na ostateczną wyprawę ku Mrocznej Wieży. Niestety nie wszystkim bohaterom dane będzie dotrzeć do celu ich wędrówki.

Seria „Mroczna Wieża” jest bezsprzecznie największym i najbardziej obszernym dziełem Kinga, ale w moim przekonaniu na pewno nie zasługuje na miano najlepszego z nich. Ostatni tom przygód Rolanda i jego ka-tet jest taki jak cała saga – przewleczony, chwilami nieco nudnawy i bardzo nierówny, a wiele dobrych momentów miesza się z równie dużą ilością zwyczajnie słabych rozwiązań. Jednym z fajniejszych elementów serii są nawiązania do innych powieści autora, dzięki którym możemy poznać dalsze losy nie tylko znanego z „Miasteczka Salem” Callahana, ale również jednego z głównych bohaterów „Serc Atlantydów” Teda Brautigana. Niestety nieco rozczarowany jestem dość marginalną rolą Randalla Flagga, ponieważ mając w pamięci „Bastion”, akurat po tej postaci spodziewałem się znacznie więcej. Na osobne słowa zasługuje zakończenie „Mrocznej Wieży”, bo o ile starcie z Karmazynowym Królem mocno rozczarowuje (oczekiwałem armatnich salw, a dostałem strzał z kapiszona), to samo ostateczne rozwiązanie wydaje mi się bardzo sensowne. W tej kwestii w pełni zgadzam się z autorem i jego posłowiem – być może zakończenie sagi nie każdemu przypadnie do gustu (mnie akurat się podoba), ale nie można mu odmówić logiki. Zważywszy na fakt, że ka jest kołem, finał „Mrocznej Wieży” idealnie wpasowuje się w tę koncepcję.

Do skompletowania całości sagi pozostał mi jeszcze dodatek w postaci bonusowej powieści pt. „Wiatr przez dziurkę od klucza”. Po przeczytaniu siedmiu podstawowych tomów serii postanowiłem jednak, że muszę odpocząć od „Mrocznej Wieży” i samego Kinga. Zdecydowanie czuję przesyt i za ten dodatkowy tom zabiorę się później… stanowczo później. Według mnie sama „Mroczna Wieża” przeznaczona jest raczej tylko dla entuzjastów twórczości autora, w dodatku tych cierpliwych, którzy zechcą zmierzyć się z całą twórczością Kinga. Dla takich właśnie fanów jest to pozycja obowiązkowa, inni czytelnicy zaś mogą ją sobie śmiało odpuścić. Dla mnie natomiast była to bardzo długa i męcząca podróż, którą przebyłem jednak bez żalu i z niemałą dawką satysfakcji. Na koniec wypada mi się więc już tylko pożegnać – Hile rewolwerowcze, to było dobre spotkanie. Długich dni i przyjemnych nocy, gdziekolwiek teraz przebywasz Rolandzie, synu Stevena.

6/10 – DOBRY

W czasie kiedy Jake z Callahanem oraz Eddie z Rolandem wykonują swoje zadania, Susannah jest świadkiem narodzin Mordreda. Chłopiec tuż po urodzeniu zmienia się pająka i pożera swoją matkę Mię, a następnie postrzelony przez Susannah ucieka. Kiedy niedługo potem członkom ka-tet udaje się w końcu połączyć, przyjaciele wyruszają na ostateczną wyprawę ku Mrocznej...