Znalazłam na półce u ciotki, postanowiłam przeczytać. Nie była to zbyt przyjemna lektura.

Książkę czyta się bardzo źle ze względu na archaiczny język, co gorsza, nie wiadomo, czy jest to faktycznie język czasów, w których toczy się akcja (królowanie Henryka Walezego i Stefana Batorego), czy jest to język epoki autorki. W pierwszym przypadku można by to było ewentualnie uznać za zaletę.

Akcja jest nieciekawa i źle wyważona. Mimo, że tytuł to "Krysia Bezimienna", Krysi jest tutaj niewiele. Autorka skupia się za to na opisach pochodów czy wojny rozciągając je na wiele stron (co może miało być edukacyjne, jako że to książka młodzieżowa, ale nudzi i odstrasza), a najważniejsze dla fabuły wydarzenia przedstawia w kilku zwięzłych zdaniach. Cały spisek dotyczący Krysi mógłby być udany, gdyby to on był w centrum uwagi. Tymczasem autorka pisze tak, jakby w niektórych rozdziałach całkowicie o nim zapomniała, a w następnych starała się szybko to nadrobić i robiła to w najprostszy i zarazem najgorszy dla czytelnika sposób. Oto przykład: po pojmaniu czyhającego na życie Krysi nieznajomego rozdział się kończy, po czym cały następny rozdział spędzamy z królem na wojnie, nie dostawszy nawet słowa wyjaśnienia dotyczącego tak istotnego wydarzenia. Wojna się kończy, rozpoczyna się nowy rozdział i w rozmowie będącej tak naprawdę ekspozycją okazuje się, że jesteśmy już 7 LAT od ujęcia złoczyńcy, a on umarł w więzieniu z nieznanej przyczyny.

Podsumowując: to mogłaby być dobra książka, gdyby poddać ją radykalnej przeróbce. Uwspółcześnić język w narracji, rozwinąć główny wątek, nadać głównej bohaterce jakąś osobowość, a przede wszystkim nadać akcji rytm.

Znalazłam na półce u ciotki, postanowiłam przeczytać. Nie była to zbyt przyjemna lektura.

Książkę czyta się bardzo źle ze względu na archaiczny język, co gorsza, nie wiadomo, czy jest to faktycznie język czasów, w których toczy się akcja (królowanie Henryka Walezego i Stefana Batorego), czy jest to język epoki autorki. W pierwszym przypadku można by to było ewentualnie...