Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kupując tę książkę i czytając streszczenie miałam nadzieję na miłe popołudnia i wieczory z lekturą. Niestety bardzo się rozczarowałam. Książka dosyć gruba 571 stron,a naprawdę niewiele się dzieje, a jeśli już, to w kółko to samo. W Moskwie utworzono żydowską organizację kulturalną z wieloma komórkami. Ich kierowników nazywano syndykami. Autorka książki była jednym z nich. Celem organizacji było umożliwienie Żydom rozsianym po całej Rosji i świecie powrotu do rodzinnego kraju Izraela.Cały czas mamy do czynienia ze szkoleniami, sympozjami, imprezami kulturalnymi, komisjami sprawdzającymi jak wydatkowane są amerykańskie środki i jakie działania podejmuje Syndykat w pozyskiwaniu Żydów.Mamy obraz Moskwy podążającej za trendami zachodnimi, jak również obraz małych miejscowości, których charakter nie zmienił się od lat, a w jedynej istniejącej kawiarni uświadczysz tylko wódkę. Postaci występujące w książce są zbieraniną dziwnych osobowości, mającymi różne, raczej nienormalne upodobania.Po głębszym zastanowieniu się nie znalazłam nikogo z kim bym sympatyzowała. Jedynie co mi się spodobało był fragment listu na przedostatniej stronie książki.:"...Z latami życie odbiera człowiekowi rzecz najważniejszą:PRZEDSMAK. Przedsmak miłości, przedsmak, bogactwa, przedsmak szczęścia, przedsmak sławy....Odbiera ten radosny dreszcz, przyśpieszone bicie serca, trwożne i słodkie pokonywanie chwili, godziny dnia w drodze do upragnionego celu...Chociaż nie, Stwórca jest miłosierny i człowiek również na starość może otrzymywać dary losu.....Stwórca odbiera mu tylko jedną rzecz....I jeśli zapytasz mnie czym jest młodość, odpowiem ci: słodkim i bezgranicznym przedsmakiem.....