Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nostalgia. To pierwsze słowo, które przychodzi mi do głowy na myśl o tej biografii. Aktor teatralny i filmowy, mający do zaoferowania znacznie więcej niż Ferdek Kiepski, do którego niektórzy ograniczają swoje (nierzadko negatywne) zainteresowanie osobą Andrzeja Grabowskiego, ze skromnością, wrażliwością, ale też przekorą opowiada o swojej życiowej drodze, która miała swój początek w utęsknionej Alwerni. Z książką zapoznałam się w formie audiobooka czytanego przez autora, co stanowi poruszające dopełnienie treści autobiografii. Do dziś mam w uszach wypowiadaną za każdym razem z czcią i czułością Alwernię, z pozoru niczym nie wyróżniające się miasteczko, które jednak będąc krajem lat dziecinnych autora urasta do rangi wspaniałej, szczęśliwej krainy, poruszając w czytelniku struny nostalgii wobec miejsc, które sam zostawił za sobą, hołubiąc je jednak w pamięci. Gawędziarski styl opowiadania pana Grabowskiego zanurza nas w jego aktorskich początkach i zabawnych anegdotkach. Interesująco i z humorem opowiada on o swoich porażkach i niezwykle skromnie o swoich sukcesach. Podczas lektury Autor rozśmiesza nas jego wyjaśnieniami jak to się stało, że zaczął śpiewać oraz wprawia w zadumę nad upływem czasu i powrotem do tego wewnętrznego dziecka, które każdy z nas nosi w sobie przez całe życie. Jeśli podzielacie opinie, z którymi rozprawiał się w tej książce Grabowski, mianowicie, że "gra tego głupka w kretyńskim serialu", tym bardziej zachęcam Was byście mogli spojrzeć szerzej na skromną, acz bogatą osobę Andrzeja Grabowskiego i zapoznać się z pełnią jego twórczego warsztatu. "Jestem jak motyl" posługuje się życiem artysty jako tłem do opowieści o życiu - naszych wyborach, pasjach, sukcesach i tęsknotach.