Aleksy Awdiejew, znany jako Alosza Awdiejew (ur. 18 sierpnia 1940 w Stawropolu) – polski aktor filmowy, piosenkarz, językoznawca i rosjoznawca. Z pochodzenia Rosjanin. Działalność artystyczna Od 1976 r. związany z kabaretem "Piwnica Pod Baranami" gdzie występuje w trio z Kazimierzem Adamczykiem oraz Michałem Kaniewskim śpiewając romanse rosyjskie i cygańskie oraz piosenki odeskie i żydowskie okraszone niepowtarzalnym humorem. W latach 1977-1980 współpracuje jako pianista z krakowskimi zespołami jazzowymi Beale Street Band i Playing Family. Od 1990 r. występuje w trio gitarowym z Kazimierzem Adamczykiem i Markiem Piątkiem dając liczne koncerty w kraju i za granicą. Nagrywa płyty oraz programy telewizyjne i radiowe. Jest stałym felietonistą miesięcznika psychologicznego "Charaktery" i członkiem Rady Naukowej tego magazynu. Działalność naukowa Absolwent filologii polskiej UJ (1972),od 1974 pracownik naukowy Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Członek Polskiego Towarzystwa Językoznawczego. W 1978 - doktor nauk humanistycznych (rozprawa: Interferencja foniczna w mowie rosyjskiej Polaków). W 1980 pracował w Trinity College w Dublinie jako visiting professor. Twórca koncepcji gramatyki komunikacyjnej. W 1986 doktor habilitowany. Od 2005 roku profesor zwyczajny. Pracuje w Instytucie Rosji i Europy Wschodniej UJ, gdzie zajmuje się głównie pragmalingwistyką i gramatyką komunikacyjną. W latach 1994-1998 wicedyrektor Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej, od 1996 roku kierownik Zakładu Językoznawstwa Rosyjskiego. Filmografia * Gorączka (1980) jako adiutant * Europa, Europa (1990) jako major radziecki * Ekstradycja (1995) jako Zajcew, rezydent mafii rosyjskiej w Polsce * Horror w Wesołych Bagniskach (1995) jako komisarz * Pułkownik Kwiatkowski (1995) jako oficer radziecki * Złotopolscy (1997) jako Fiodor Dunin, wspólnik Waldka Złotopolskiego Albumy muzyczne * Chłopcy źli. Piosenki z Odessy i nie tylko (1999) * Piosenki dla swoich * Pamiątka z Piwnicy pod Baranami (2001) * Piosenki i romanse rosyjskie * Słowiańska dusza * Awdiejew śpiewa Wysockiego * Najpiękniejsze piosenki rosyjskie * 45xAlosza Awdiejew - Kolekcja Bardów * Alosza Awdiejew w repertuarze żydowskim Wybrane publikacje naukowe i popularnonaukowe * Pragmatyczne podstawy interpretacji wypowiedzi, Kraków 1987. * Model gramatyki komunikacyjnej (projekt badawczy),w: Studia nad polszczyzną mówioną Krakowa, Kraków 1991. * Strategie konwersacyjne (próba typologii),"Socjolingwistyka" 1991. * Składnik wyjściowy w gramatyce komunikacyjnej, w: Język a kultura, t. 8, Wrocław 1992. * Standardy semantyczne a znaczenie leksykalne, w: Język a kultura, t. 12, Wrocław 1998. * Gramatyka komunikacyjna, Warszawa-Kraków 1999 (redaktor). o Leksykon w gramatyce komunikacyjnej, w: Gramatyka komunikacyjna, Kraków 1999. o Standardy semantyczne w gramatyce komunikacyjnej, w: Gramatyka komunikacyjna, Kraków 1999. * Tryby komunikacyjne, w: W zwierciadle języka i kultury, red. J. Adamowska i S. Niebrzegowska, Lublin 1999. * Szkice z filozofii potocznej z rysunkami Janusza Kapusty, Warszawa-Kraków 1999. * Komunikatywizm - nowe horyzonty badań nad językiem, w: "Język a komunikacja 1", red. G. Szpila, Kraków 2000. * Gramatyka interakcji werbalnej, Kraków 2004.
Dla rosyjskiego narodu, który nigdy nie poznał prawdziwej demokracji, uzyskanie wolności było zbyt trudnym zadaniem. Zwyciężyła tęsknota za ...
Dla rosyjskiego narodu, który nigdy nie poznał prawdziwej demokracji, uzyskanie wolności było zbyt trudnym zadaniem. Zwyciężyła tęsknota za zależnością od władzy i powrotem do układu postfeudalnego, którym był ZSRR. Współczesna Rosja też wróciła do starego, wytęsknionego caratu.
Zaczynałem rozumieć, dlaczego Rosjanie z jednie strony podziwiają Polskę i jej kulturę, a z drugiej - nienawidzą jej dążenia do wolności. Po...
Zaczynałem rozumieć, dlaczego Rosjanie z jednie strony podziwiają Polskę i jej kulturę, a z drugiej - nienawidzą jej dążenia do wolności. Polacy to ludzie, których nie dalo się całkowicie zniewolić.
Audiobook, czyta Jacek Kiss.
Chciałbym na temat tej książki napisać więcej, ale napiszę bardzo mało, ale to się dopiero wyjaśni.
Spodziewałem się czegoś zupełnie innego: jakichś zabawnych wspominek estradowca, czegoś w rodzaju ostatnio słuchanych książek Jacka Fedorowicza. A dostałem coś zupełnie innego: zbiór dość krótkich felietonów z czasopisma "Charaktery" (nigdy nie czytałem, ale kilka razy widziałem na półkach). Felietony faktycznie są trochę zabawne, ale tylko pozornie jest to lektura rozrywkowa. W rzeczywistość są to dość głębokie przemyślenia na temat tego, co ludzie uważają potocznie za prawdę, jak dają się oszukiwać i jak chcą być oszukiwani.
Taki przykład przemyślenia: Istnieje obecnie tak dużo różnych mediów przekazujących informacje w sposób selektywny, że każdy człowiek może dobrać sobie takie źródło informacji, które będzie potwierdzać jego poglądy i oczekiwania. W rezultacie, choć jest wolność medialna, ludzie wiedzą coraz mniej i coraz mniej jest rzeczywistej wymiany myśli i poglądów.
:-(
Aż sprawdziłem przed chwilą z którego roku ta książka. Szok! Z 1999! A miałem wrażenie słuchając, że autor komentuje bieżące wydarzenia!
Na ale... książka... niestety to nie była. Był to audiobook. Nie mogłem nic zaznaczyć, trudno było wracać do trudniejszych fragmentów. A do tego w tym przypadku lektor wręcz dosłownie "cedził słowa". Czytał tak wolno i robił takie przerwy pomiędzy słowami, że mi myśl ulatywała gdzieś indziej.
Muszę kiedyś wrócić do tej książki w postaci papierowej. Ale z góry ją polecam!
Ze względu na brak fanów tego autora (2),jak i niskie oceny tej książki (5.6 (15 ocen i 5 opinii)) przytaczam za LC arcyciekawą notkę o nim:
„Aleksy Awdiejew, znany jako Alosza Awdiejew (ur. 18 sierpnia 1940 w Stawropolu) – polski aktor filmowy, piosenkarz, językoznawca i rosjoznawca. Z pochodzenia Rosjanin.
Działalność artystyczna
Od 1976 r. związany z kabaretem "Piwnica Pod Baranami" gdzie występuje w trio z Kazimierzem Adamczykiem oraz Michałem Kaniewskim śpiewając romanse rosyjskie i cygańskie oraz piosenki odeskie i żydowskie okraszone niepowtarzalnym humorem. W latach 1977-1980 współpracuje jako pianista z krakowskimi zespołami jazzowymi Beale Street Band i Playing Family. Od 1990 r. występuje w trio gitarowym z Kazimierzem Adamczykiem i Markiem Piątkiem dając liczne koncerty w kraju i za granicą. Nagrywa płyty oraz programy telewizyjne i radiowe. Jest stałym felietonistą miesięcznika psychologicznego "Charaktery" i członkiem Rady Naukowej tego magazynu.
Działalność naukowa
Absolwent filologii polskiej UJ (1972),od 1974 pracownik naukowy Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Członek Polskiego Towarzystwa Językoznawczego. W 1978 - doktor nauk humanistycznych (rozprawa: Interferencja foniczna w mowie rosyjskiej Polaków). W 1980 pracował w Trinity College w Dublinie jako visiting professor. Twórca koncepcji gramatyki komunikacyjnej. W 1986 doktor habilitowany. Od 2005 roku profesor zwyczajny.
Pracuje w Instytucie Rosji i Europy Wschodniej UJ, gdzie zajmuje się głównie pragmalingwistyką i gramatyką komunikacyjną. W latach 1994-1998 wicedyrektor Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej, od 1996 roku kierownik Zakładu Językoznawstwa Rosyjskiego…..”
Powiązanie z „Piwnicą pod Baranami” nastawia mnie przychylnie; i słusznie! Bawię się znakomicie, a dla zachęty przepisuję parę dowcipów:
Jeśli rodzice są zatrwożeni ciągłym siedzeniem dziecka przed komputerem, muszą pamiętać, że ma do wyboru zdrowsze rozrywki: karty, wino i dziewczynki.
– Jasiu! Na stole siedzą cztery muchy. Jeśli jedną zabiję, ile much zostanie? – Ta jedna zabita!.
– Który dzisiaj jest? – zapytał profesor swoją żonę. – Data jest w gazecie – odpowiedziała. – Ale ja mam wczorajszą!
Żeby mało zarabiać, trzeba się długo uczyć.
– Już trzeci dzień nie chce mi się pracować. Co by to znaczyło? – Dzisiaj jest środa.
– Tobie jest dobrze – mówi żona do męża – bo ty masz mnie. A ja jestem samotna.
– Mam fajnego pacjenta – mówi psychiatra. – Cierpi na rozdwojenie jaźni i obaj płacą.
– Nowak, czym jesteście w cywilu? – W cywilu to ja jestem pan Nowak!
Facet nie może zasnąć, leży i myśli: „Czy Bóg jest, czy Go nie ma?” Nagle słyszy głos: – Uspokój się i śpij, mnie nie ma!
Itd. Itp. Mnie odpowiada ten typ humoru, więc i całość oceniam na 7/10, choć dotychczasowe opinie na LC są miażdżące. Pozostaję przy swoim i gorąco polecam