Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Głupota. Mijana codziennie pod postacią wszelaką, zdaje się wręcz czasami że cytując prawidła niemal ludowego porzekadła: "głupota ludzka nie zna granic". Mimo tego, że otaczająca nas materia bardzo często jest w naszym odczuciu głupia, to rzadko się nad nią pochylamy, uważając że to antylogiczne, antysensowne zagadnienie i wystarczy trzymać się z daleka od zachowań głupich by być niegłupim, bystrym i przenikliwym obserwatorem życia. Nic bardziej mylnego i cieszę się że zupełnie przypadkowo owa pozycja wpadła mi w ręce. Jest prawdą stwierdzenie że jest to pozycja niełatwa, pełna filozoficznego żargonu, logiki akademickiej i osoba niezorientowana w tym, kim był erazm z rotterdsmu i czemu kant do dziś rozpala wyobraźnię myślicieli może przeżyć mały szok wywołany zawiłością niektórych fragmentów. Nie jest to jednak publikacja naukowa, a jedynie przeznaczona dla ludzi ciekawych, wszystko bowiem można pokonać wykazując chęć zrozumienia myśli autora. Książka składająca się z 2 części (pierwsza analizująca zjawisko głupoty w ujęciu historycznej myśli wybitnych filozofów oraz druga, ukazująca fenomenologiczne obserwacje autora, który na wielu płaszczyznach ukazuje różne odcienie głupoty przenikającej do naszego życia). Obydwie części zawarte w tej książce gorąco polecam, szczególnie dla tych, którzy w ramach siłowni trenują mięsień gładki myślowy.