Źródło: By Oryginalnym przesyłającym był Ghuengsberg z projektu angielski Wikipedia - Na Commons przeniesiono z en.wikipedia., CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3698206
Pisarka austriacko-żydowska, laureatka Literackiej Nagrody Nobla w roku 2004. Pierwsze próby literackie Elfriede Jelinek podejmowała w wieku 6 lat. W 1966 wysłała swoje wiersze do Austriackiego Towarzystwa Literackiego, które zaprosiło ją w 1967 na spotkanie młodych twórców w Innsbrucku. W tym samym roku wydany został tomik jej wierszy pt. "Lisas Schatten" ("Cień Lizy").
Od wczesnych lat uczyła się gry na fortepianie. Mimo poważnych problemów zdrowotnych ukończyła Konserwatorium w Wiedniu (dyplom w 1971). Na Uniwersytecie w Wiedniu ukończyła historię sztuki.
Jelinek żyje z dala od mediów, rzadko udziela wywiadów. Zabiera jednak głos w wielu kwestiach (np. w głośnej sprawie Josefa Fritzla),wypowiadając się na swej stronie internetowej. Tam też umieściła w 2009 r. tekst swej ostatniej powieści, pt. "Zazdrość" ("Neid"),rezygnując z druku.
W swoich utworach skupia się na satyrycznym i demaskatorskim opisie współczesnych problemów społecznych, m.in. walce z przejawami antysemityzmu, odradzającym się nazizmem i związkiem nazizmu z katolicyzmem. Porusza również tematykę feministyczną oraz ekologiczną.
Nagrodę Nobla przyznano autorce za "demaskowanie absurdalności stereotypów społecznych w powieściach i dramatach". Akademia wyeksponowała też "nadzwyczajną lingwistyczną pasję" w twórczości Jelinek.
Powieść Pianistka została zekranizowana w 2001 przez austriackiego reżysera Michaela Hanekego. Główną rolę w tym filmie zagrała francuska aktorka Isabelle Huppert.http://www.elfriedejelinek.com/
Niczego się jeszcze nie nauczyłeś w życiu i do niczego nie doszedłeś, więc co możesz o tym wiedzieć, mówi ojciec, który też niczego się nie ...
Niczego się jeszcze nie nauczyłeś w życiu i do niczego nie doszedłeś, więc co możesz o tym wiedzieć, mówi ojciec, który też niczego się nie nauczył i do niczego nie doszedł, jedynie do starości.
Książka bardzo specyficzna. Pierwsza część ciągnie się i jest nużąca, w drugiej części z kolei akcja nabiera rozpędu i ciężko jest się oderwać. Rozumiem, że sposób w jaki książka została napisana, może być dla wielu odpychający. Pierwsze strony mogą być przez to trudne do przetrawienia, ale potem idzie się przyzwyczaić. Sama książka traktuje o nauczycielce pianina, jej matce, jej sporo młodszy uczniu i ich skomplikowanych relacjach.
Lektura bardzo trudna, chwilami wręcz obrzydliwa i odstręczająca. Dyrektor fabryki papieru, człowiek bezwzględny - zarówno dla swoich podwładnych, jak i własnej małżonki Gerti. Traktuje kobietę przedmiotowo, realizuje najbardziej obrzydliwe fantazje seksualne. Dosłownie - używa żony. Gerti poddaje się mężowi, jest od niego całkowicie zależna. Ucieka w alkohol i romans z młodym studentem, który również traktuje ją jak swego rodzaju (chwilowe) trofeum.
"Pożądanie" to utwór o bardzo ważnych kwestiach - uprzedmiotowieniu, zniewoleniu, wręcz zezwierzęceniu. Tym bardziej jest smutne, że Autorka sprowadziła swoją powieść do kloacznego języka i opisów brutalnych aktów seksualnych.
Wielka szkoda i jeszcze większe rozczarowanie.