Historia współczesna? tak, chyba tak.

Czytałam dramat "Nora" Elfride Jelinek jako lekturę na zajęcia. To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale niestety nie było to takie spotkanie jakiego oczekiwałam. W utworze szukałam czegoś, co pomoże zrozumieć mi naturę kobiet, przez postać głównej bohaterki. A zobaczyłam coś co bardzo mnie zniesmaczyło... pożądanie, przedmiotowość kobiety, materializm, bezuczuciowość. Choroba naszych czasów, błądzenie w poszukiwaniu lepszego jutra, światła w tunelu, którego nie ma? Nie wiem. Znacie odpowiedź, bo ja nie.

Nie wiem, o czym miałam się dowiedzieć przez przeczytanie "Nory". Może i jestem krytyczna, ale nie rozumiem. Przepraszam, może nie jestem wystarczająco oczytana, może nieinteligentna, może tępa. Dla mnie to był dramat o ludzkim dramacie. O poszukiwaniu przez kobietę własnej osobowości, w bardzo dziwny i pokręcony pomysł. Przez wyrzekanie się siebie. To wolność, czy ucieczka?

Wydaje mi się, że wolność to życie w zgodzie ze sobą, a nie przeciw sobie.

A tu? Labirynt dziwnych, nieokrzesanych, urojonych marzeń i definicji miłości, tej czysto seksualnej, a niedojrzałej i mądrej. Ona sprowadzała na manowce, do nienawiści i "śmierci" małżonków.

Nie polecam, chociaż sama nie wiem, może autorka chciała wzburzyć czytelnika. Jeśli tak, to polecam, bo mnie ruszyło.

Nie mówię, nie może kolejne spotkanie będzie z jej powieściami.

Moja opinia nie jest obiektywna, ale subiektywna i emocjonalna. Piszę zaraz po lekturze, więc proszę o spojrzenie z przymrużeniem oka.

Historia współczesna? tak, chyba tak.

Czytałam dramat "Nora" Elfride Jelinek jako lekturę na zajęcia. To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale niestety nie było to takie spotkanie jakiego oczekiwałam. W utworze szukałam czegoś, co pomoże zrozumieć mi naturę kobiet, przez postać głównej bohaterki. A zobaczyłam coś co bardzo mnie zniesmaczyło... pożądanie, przedmiotowość...

Ten jej styl, ten styl... Wolę powieści.

Ten jej styl, ten styl... Wolę powieści.