Jeszcze wyraźniej niż w słynnej "Pianistce" widać tu punkty zainteresowania autorki, która nie traci czasu na zbędne ozdobniki, opisy przyrody i wyrafinowane chwyty retoryczne. Tekst stanowi gorzkie i niemal mechanicznie zimne zdanie czytelnikowi relacji z krzywdy, którą społeczeństwo patriarchalne nieustannie wyrządza kobietom. Nie możemy liczyć na happy-end a mimo to nie sposób oderwać się od narracji.

Jeszcze wyraźniej niż w słynnej "Pianistce" widać tu punkty zainteresowania autorki, która nie traci czasu na zbędne ozdobniki, opisy przyrody i wyrafinowane chwyty retoryczne. Tekst stanowi gorzkie i niemal mechanicznie zimne zdanie czytelnikowi relacji z krzywdy, którą społeczeństwo patriarchalne nieustannie wyrządza kobietom. Nie możemy liczyć na happy-end a mimo to nie...

"Amatorki" to powieść austriackiej pisarki, Elfriede Jelinek. Noblistki z roku 2004. Książka zaliczana do nurtu feministycznego.

"Jeśli ktoś dysponuje losem, to mężczyzna. Jeżeli kogoś dotyka los, to kobietę."

Dwie odmienne historie. Rozebrany na czynniki pierwsze związek Brygitte z Heinzem i Pauli z Erikiem.
Autorka opowiada o nich z sarkazmem. Rozprawiając się z tematem bezwzględnie, brutalnie. Jednocześnie z dużą dozą prawdy. Śledzimy związek między kobietą a mężczyzną oparty na schemacie pan-niewolnik. Jelinek posługuje się przy tym gęstym językiem. "Amatorki " to mocna proza. Czy aktualna? Niezupełnie. Można dyskutować. Książka napisana przez Jelinek w 1975 roku. GORĄCO POLECAM!

"Amatorki" to powieść austriackiej pisarki, Elfriede Jelinek. Noblistki z roku 2004. Książka zaliczana do nurtu feministycznego.

"Jeśli ktoś dysponuje losem, to mężczyzna. Jeżeli kogoś dotyka los, to kobietę."

Dwie odmienne historie. Rozebrany na czynniki pierwsze związek Brygitte z Heinzem i Pauli z Erikiem.
Autorka opowiada o nich z sarkazmem. Rozprawiając się z...

Na początku bomba - oryginalny styl, specyficzne (ostro-gorzkie) spojrzenie na otaczającą rzeczywistość, a oprócz przejrzystej narracji także inteligentne komentarze na temat tej rzeczywistości.
Na początku myślisz - fajnie, wreszcie ktoś widzi brud, obłudę i naiwność w relacjach międzyludzkich i nie stara się tego brudu ani trochę osłodzić. Po pewnym czasie (około w połowie?) masz jednak przesyt - już wiesz, o co chodzi autorce, już dawno znasz jej punkt widzenia, bezbłędnie rozpoznajesz jej sarkazm i zgadzasz się (lub też nie),że bohaterki generalnie rzecz biorąc nie są najmądrzejsze i tak też postępują. No i na końcu potwierdza się twoja teza, że mogłaś/eś tę książkę bezstratnie odłożyć w pierwszym momencie doświadczenia przesytu, bo druga połowa niewiele już wniosła do twojego życia - przedstawiła jedynie przewidywalne zakończenie smutnej historii.

Na początku bomba - oryginalny styl, specyficzne (ostro-gorzkie) spojrzenie na otaczającą rzeczywistość, a oprócz przejrzystej narracji także inteligentne komentarze na temat tej rzeczywistości.
Na początku myślisz - fajnie, wreszcie ktoś widzi brud, obłudę i naiwność w relacjach międzyludzkich i nie stara się tego brudu ani trochę osłodzić. Po pewnym czasie (około w...

Jeśli nie rozumiemy strażniczek patriarchatu, jeśli wściekamy się na kobiety, które nienawidzą innych kobiet, jeśli czujemy się z czegoś okradzione, a być może też okradamy własne córki, to książka Jelinek może nam pomóc zrozumieć dlaczego. Doskonała analiza chemiczna rodowych i społecznych trucizn, którymi my kobiety nadal jesteśmy częstowane. Obowiązkowo.

Jeśli nie rozumiemy strażniczek patriarchatu, jeśli wściekamy się na kobiety, które nienawidzą innych kobiet, jeśli czujemy się z czegoś okradzione, a być może też okradamy własne córki, to książka Jelinek może nam pomóc zrozumieć dlaczego. Doskonała analiza chemiczna rodowych i społecznych trucizn, którymi my kobiety nadal jesteśmy częstowane. Obowiązkowo.

Dość trudna w czytaniu, jak większość powieści Noblistki. Ale warta poświęcenia. Mamy tu świetnie odmalowany obraz austriackiej prowincji i jej materialistycznych mieszkańców. Cudne są zwłaszcza postacie Heinza i Brigitte, która "przeznacza czas wolny na opiekę seksualną nad Heinzem".

Dość trudna w czytaniu, jak większość powieści Noblistki. Ale warta poświęcenia. Mamy tu świetnie odmalowany obraz austriackiej prowincji i jej materialistycznych mieszkańców. Cudne są zwłaszcza postacie Heinza i Brigitte, która "przeznacza czas wolny na opiekę seksualną nad Heinzem".

myślę, że dla kobiet urodzonych i żyjących we współczesnych czasach może się wydawać to wszystko bardzo odległe i abstrakcyjne...

myślę, że dla kobiet urodzonych i żyjących we współczesnych czasach może się wydawać to wszystko bardzo odległe i abstrakcyjne...

Życie nie jest aż tak przyziemne, sprowadzone do najniższych, najbardziej negatywnych instynktów. Jelinek nie ma litości, ale też nie wierzy w inteligencję i godność zwykłego człowieka.

Życie nie jest aż tak przyziemne, sprowadzone do najniższych, najbardziej negatywnych instynktów. Jelinek nie ma litości, ale też nie wierzy w inteligencję i godność zwykłego człowieka.

Nie jest to książka, którą czytałoby się z wypiekami na twarzy. Którą by się lubiło. Ona nie ma nam się podobać. Ona w specyficzny sposób przedstawia nam miłość. Szczególnie w czasach, w których kobieta sprowadzona była do roli opiekunki ogniska domowego, dzieci i bijącego męża. Ukazuje hierarchię która przez lata panowała i niekiedy jeszcze panuje na całym świecie. Cała książka w zasadzie sprowadza się tylko do uczuć i pragnień, które tak właściwie są sprzeczne z tym czego bohaterowie na prawdę chcą. Warto poznać, przeczytać i przemyśleć po swojemu. Czytać ją w kawałkach, na pewno nie całą na raz. :)

Nie jest to książka, którą czytałoby się z wypiekami na twarzy. Którą by się lubiło. Ona nie ma nam się podobać. Ona w specyficzny sposób przedstawia nam miłość. Szczególnie w czasach, w których kobieta sprowadzona była do roli opiekunki ogniska domowego, dzieci i bijącego męża. Ukazuje hierarchię która przez lata panowała i niekiedy jeszcze panuje na całym świecie. Cała...

Trudno mi się pozbierać po tak przytłaczającej ilości przemocy, która pojawia się w tej książce. Na pewno zaliczam ją jednak do tych pozycji, które znacząco otrzeźwiają umysł i napełniają chęcią do analizowania świata, czy aby na pewno jest on tak przerażający i okrutny jak na stronach tej powieści.

Trudno mi się pozbierać po tak przytłaczającej ilości przemocy, która pojawia się w tej książce. Na pewno zaliczam ją jednak do tych pozycji, które znacząco otrzeźwiają umysł i napełniają chęcią do analizowania świata, czy aby na pewno jest on tak przerażający i okrutny jak na stronach tej powieści.

Tę książkę przede wszystkim źle się czyta i już to powinno było mnie zniechęcić, ale że jest mała i krótka, to się zaparłam. Nie jest to mój pierwszy kontakt z twórczością Elfride Jelinek, więc mniej więcej wiedziałam czego się spodziewać, a i tak jestem srodze zawiedziona. Treść tendencyjna, forma odpychająca. Nie czytajcie tego, ludzie.

Tę książkę przede wszystkim źle się czyta i już to powinno było mnie zniechęcić, ale że jest mała i krótka, to się zaparłam. Nie jest to mój pierwszy kontakt z twórczością Elfride Jelinek, więc mniej więcej wiedziałam czego się spodziewać, a i tak jestem srodze zawiedziona. Treść tendencyjna, forma odpychająca. Nie czytajcie tego, ludzie.