Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nicholasa jako pisarza bardzo lubię, kocham czytać jego książki. I chyba miałam zbyt duże oczekiwania co do tej książki. Książkę bardzo szybko mi się czytało, nie jest długa i bardzo pięknym stylem napisana. Ale niestety zawiodła mnie ta lektura. Historię mamy podzieloną jakby na 3 części: pierwsza jak się w sobie bohaterowie zakochują i nasza Allie później wyjeżdża, druga część już jest pokazana, gdzie po 14 latach Allie wraca do Noah i spędza z nim kilka dni, a ostatnia część pisarz nam opisuje już ich starość, która mnie najbardziej podobała. W pierwszej części jest opisana miłość Allie i Noah, ale jak to w miłości musi być taka osoba, gdzie nie podoba się, że się razem spotykają. Taką osobą jest mama Alli, zabrania im się spotkać i wjeżdżają z miasta. Noah pisze do swojej ukochanej listy, ale niestety nie dostaje od niej żadnej odpowiedzi. W 2 części już mamy, jak nasi bohaterowie są już starsi. Allie ma narzeczonego, a Noah spędza sam czas i myśli o swojej ukochanej. Allie przyjeżdża do ukochanego i spędza z nim kilka chwil. Sama nie wie już, z kim chcę być. W tej części mnie trochę denerwowała, bo ma narzeczonego a pojechała do innego i sama nie wie, czego chce. W ostatniej części się zakochałam, Noah, pomimo że jego żona ma Alzheimera, to nadal ją kocha i spędza z nią czas. I to pytanie: ,,Kim jesteś?" Najbardziej za bolało. I tutaj mogę powiedzieć, że to prawdziwa miłość. I jak to mówią: ''miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz że Cię nie opuszczę aż do śmierci."