Żydowski filozof religii. Dorastał we Lwowie. Był badaczem chasydyzmu (w Polsce popularna jest jego książka Opowieści chasydów). Właśnie ten nurt religijno-filozoficzny ukształtował sposób myślenia Bubera. Chasydzi prowadzili bowiem dialog z Bogiem, obecnym w swoich emanacjach. Każda rzecz, każde działanie łączyło się z chwałą Bożą, a wspólnotę budowano na indywidualizmie poszczególnych jednostek. Stąd antropocentryzm Bubera, jego niechęć do myślenia systemowego oraz irracjonalizm. Szczególne znaczenie Buber przypisywał przykazaniu miłości. Jego filozofia ma wymiar optymistyczny – przez prostotę, pokorę, radość, zaangażowanie jesteśmy w stanie "zbliżyć" Boga do naszego świata. Buber krytykuje zarówno kolektywizm, jak i skrajny indywidualizm, należy bowiem być zarówno dla siebie, jak i dla drugiego człowieka. Wszelkie prawdziwe życie jest spotkaniem, nasze "ja" jest zawsze zwrócone ku czemuś. Kryzys relacji jest kryzysem człowieka. Człowiek jest osobą - duchem i podmiotem. Wchodzi z rzeczywistością w relację monologową - "ja-ono", oraz dialogową - "ja-Ty". W relacji "ja-ono" brak jest dialogu, ale jest ona nieodzowna dla ludzkiego życia, ważne jest także poznanie naukowej istoty. Nie można jednak sprowadzić do relacji "ja-ono" każdego człowieka. Trzeba wejść z kimś w relację "ja-Ty". Zakłada ona: świadomą osobę, potencjalność człowieka, realizację dobra, uznanie partnera dialogu, świadomość obcowania z drugim człowiekiem – dziełem Stwórcy. Problem polega na tym, że ludzie zamiast wchodzić w dialog – monologują. Czynią tak,gdyż boją się odsłonić, niekiedy stwarzają pozory dialogu. Buber stoi na stanowisku, iż – generalnie – w dialog "ja-Ty" można wejść z tylko jedną osobą. Kosztuje on bowiem wiele wysiłku i energii.
Abraham Jehoszua Heszel z Opatowa
„Pewnego razu ludzie cisnęli się,aby posłuchać nauki rabbiego z Opatowa.
„Nie tłoczcie się!-zawołał-Kto ...
Abraham Jehoszua Heszel z Opatowa
„Pewnego razu ludzie cisnęli się,aby posłuchać nauki rabbiego z Opatowa.
„Nie tłoczcie się!-zawołał-Kto ma usłyszeć,usłyszy z daleka,a kto nie ma słyszeć,nie usłyszy nawet z bliska”.
Zbiór tekstów filozoficznych Bubera, zawierający jego najważniejsze działo "Ja i Ty" oraz kilka mniejszych. Głównym tematem dzieł jest prezentacja dwóch podstawowych postaw, jakie może przyjąć człowiek wobec świata. Postawą pierwszą jest postawa przedmiotowa, nakierowana na użyteczność i praktykę. Przeciwstawia się jej postawa osobowa, polegająca na dialogicznym zwróceniu się ku drugiemu człowiekowi oraz ku Bogu. Tylko ta druga postawa ma pozwalać na przeżycie życia w całej jego pełni.
Musze przyznać, że tytułowe dzieło czytało mi się dość ciężko. Poetycki, przypominający nieco "Tako rzecze Zaratustra" styl, nie wyszedł mu moim zdaniem na dobre, i to pomimo tego, że tematyka faktycznie pasuje do takiej formy przekazu. Dobrze czytało mi się z kolei krótsze dziełka, z klarownym wywodem i argumentacją. Szczególnie ciekawy jest tekst prezentujący konsekwencje zasady dialogicznej w filozofii społecznej. Generalnie pozycja nie jest trudna filozoficznie, polecić więc ją można w zasadzie każdemu zainteresowanemu dialogiczną perspektywą na życie i świat.
Tę książeczkę otrzymałam w prezencie od kogoś bardzo dla mnie ważnego, dlatego jest dla mnie tym cenniejsza. Ale przecież książka to zawarte w niej treści a te dotyczą dwóch głównych ludzkich uczuć - miłości i nienawiści. W książeczce tej znajdziemy cytaty z dzieł wielu znanych filozofów i myślicieli. Miłość i nienawiść - dwa skrajne uczucia, przeciwstawne sobie a jednak tak do siebie podobne. Oczywiście większą część tej publikacji zajmują myśli dotyczące miłości, która to powinna wieść prym w naszym życiu. Miłość bowiem buduje, kształtuje a nienawiść to siła destrukcyjna, która niszczy w nas człowieczeństwo. Nienawiści należy się wystrzegać, nie dopuszczać jej do serca, do myśli, jednym słowem do siebie. Warto przeczytać zawarte tu przemyślenia i wziąć je sobie do serca, zapamiętać i stosować w codziennym życiu. Polecam!