Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł jest w zasadzie kontynuacją przygód Midnightera z poprzedniej odsłony DC, czyli New 52/DC You i jest to godna kontynuacja, choć trzeba przyznać, że całość odbiła w stronę, która nawet jak na mnie jest zbyt mocno odjechana. Bez ceregieli, zejdziemy tu do piekła po duszę ukochanego... Podczas starcia z nieznanym przeciwnikiem Apollo doznaje tak dużych obrażeń, że ginie. Jednak nawet śmierć nie jest tym czynnikiem, który osłabiłby kochanka, żeby pogrążył się żałobie i żył dalej. Miłość do drugiej osoby jest tak wielka, że Midnighter postanawia znaleźć wyjście. I pójść po trupach, w przenośni i dosłownie. Jednocześnie mamy miejsce wyglądające jak limbo, gdzie trafił Apollo i musi się on zmierzyć z Neronem. Jak wiemy Lucyfer opuścił piekło i ktoś musi przejąć tu władzę. Wygląda na to, że takim kimś jest właśnie ten złoczyńca. I jest to wybór średnio trafiony. Igra z bohaterami, ale wiadomo jak się to skończy. W dodatku brak mu charyzmy, jak na szefa takiego miejsca. Nie ukrywam, że wolę kobiety i zastanawiałem się, czy czytanie komiksu, gdzie herosi są gejami, będzie w jakimś stopniu nie dla mnie. Okazuje się, że jest. Orlando ma wyczucie tej delikatności i choć dwaj bohaterowie to tęgie chłopy, to ich relacja jest zrobiona z wyczuciem, niejednokrotnie udowadniając, jak powinny być nakreślane relacje intymne, również te męsko-damskie. Fernando Blanco ma niezłą kreskę, ale to tylko przyzwoity poziom. Ładnie się sprawdza w obrazowaniu walk oraz świata podziemi. Szkoda tylko, że koniec końców całość sprowadza się do mordobicia, a te rozważania na temat tego jaki byłem za życia przez bohatera nie mają większej głębi.