Przyznam szczerze, że ta książka jest moją pierwszą powieścią czytaną z bliskiego polecenia. Ogólnie po raz pierwszy sięgam po coś tak niekonwencjonalnego : połączenia powieści z elementami baśniowymi wraz z literaturą piękną oraz elementami poezji. 
To było coś niespotykanego i jakże interesującego dla mnie. 

Alicja to nastoletnia córka Jana Kuntza, słynnego psychiatry. Jest on aktualnie chory oraz leczony w ośrodku zamkniętym przez niejakiego doktora Elsterna. To właśnie głównie od tego człowieka dowiadujemy się o skomplikowanej i jakże nierealnej historii tej rodziny. 
A wszystko przez lustro, które pewnego dnia przywiózł i powiesił w swoim domu ... Po pewnym czasie ów lustro okazało się tajemnym przejściem pomiędzy naszym światem, a światem piekielnym. Mężczyzna bardzo boi się też tego, że Alicja zaczyna interesować się tym lustrem coraz bardziej. A przecież on złożył im obietnicę ... Tym, którzy z tego lustra przemawiają. 

Ta książka jest dość specyficznym dziełem. Na samym początku nie bardzo miałam pojęcia o co tu właściwie chodzi, trochę się w tej historii pogubiłam. Jednak gdy tylko coraz bardziej zagłębicie się w to co autor nam tu pokazuje - okazuje się, że przemycił nam bardzo dużo ważnych i ciekawych tematów w swojej powieści. 
Znajdziemy tu wiele nawiązań do piekła, Szatana, do naszych strachów i bólów codziennych.  Pisarz porusza także takie ciężkie tematy jak grzech, chciwość czy pycha, ale także znajdziemy tu wykorzystywanie seksualne czy manipulację innymi ludźmi. 

W powieści autor stwarza dla nas naprawdę specyficzny klimat. Z jednej strony ten klimat jest taki mroczny i straszny, a z drugiej mamy trochę elementów baśni. Ciekawym pomysłem był też  pomysł opisu Piekła i Szatana. Wiadomo, każdy się tego boi, a tu mamy go tak blisko ... zaledwie po drugiej stronie tego piekielnego lustra. 

Podsumowując : 

Powieść  " Alicja. Prawo lustra" to jak dla mnie książka naprawdę intrygująca. Nie powiem, że lekko się ją czytało, ale szczerze bym ją wam poleciła. 
To co stworzył nam tu autor w bardzo dużej mierze przemawia do Czytelnika, a mimo niektórych opisów nader baśniowych porusza tematy ważne, ciekawe i przede wszystkim dotyczące nas wszystkich. 

Powieść ta też dosięga spraw osobistych, rodzinnych i pokazuje nam jak łatwo jest przeniknąć do czyjegoś świata, manipulować kimś. 


Gorąco polecam ! 
 

Przyznam szczerze, że ta książka jest moją pierwszą powieścią czytaną z bliskiego polecenia. Ogólnie po raz pierwszy sięgam po coś tak niekonwencjonalnego : połączenia powieści z elementami baśniowymi wraz z literaturą piękną oraz elementami poezji. 
To było coś niespotykanego i jakże interesującego dla mnie. 

Alicja to nastoletnia córka Jana Kuntza, słynnego psychiatry....

Rewelacyjna książka z zaskakującym zakończeniem. Pisarz porusza problem grzechu, wykorzystania seksualnego, mechanizmy działania sekt, manipulacji.

Rewelacyjna książka z zaskakującym zakończeniem. Pisarz porusza problem grzechu, wykorzystania seksualnego, mechanizmy działania sekt, manipulacji.

Gdzieś na dnie naszej duszy tkwi zło, które w każdej chwili może przeważyć nad dobrem i doprowadzić do stworzenia kolejnego piekła. "Alicja. Prawo lustra" to opowieść o kolejnym złym świecie zagarniającym ludzki świat, rozrastającym się i szukającym możliwości unicestwienia dobra.
Piekielne kręgi są tematem, który od czasu do czasu powraca w literaturze. Nawet starożytni mieli swój Hades z jego mrokami, światami skazanych na wieczne cierpienie, od którego nie ma ucieczki. Fakt zbłądzenia w czasie życia, wybranie piekła przez nieodpowiednie czyny stał się w kulturze chrześcijańskiej jednym z ważniejszych. Makabryczne obrazy z dzieł Hieronima Boscha przerażały połączeniem rozkoszy z cierpieniem. Trudno docierające słońce, odcięte głowy, szczur wielkości człowieka, piekielne owoce i wiele innych motywów zaczerpniętych z mitologii. Te atrybuty zawsze powracają w literaturze przenoszącej nas do piekieł. Pojawiają się również w powieści Krzysztofa Rodaka „Alicja. Prawo lustra”.
Pisarz w swój świat wprowadza nas stopniowo, buduje napięcie, a następnie zabiera w zaskakującą wędrówkę, której zakończenie poraża. Tytułowa Alicja (piękna nastolatka) jest córką słynnego psychiatry, Jana Kuntza, leczonego przez doktora Elsterna, od którego dowiadujemy się o skomplikowanej historii rodzinnej pacjenta. Wybitny specjalista od trzech lat jest uwięziony w szpitalu. Wszystko zaczęło się od eksperymentów z tajemniczym lustrem, które powiesił w swoim domu. Pamiętające dawne czasy zwierciadło okazało się czymś więcej niż tylko zabytkową rodzinną pamiątką. Wykorzystywane jako przejście do piekieł służyło niemieckim okultystom w czasie II wojny światowej. To właśnie jego wpływ doprowadził do wielu tragicznych wydarzeń takich jak egzekucje w Oświęcimiu. Nikt jednak nie upatrywał w nim niczego złego, bo to przecież tylko przedmiot. Kolejne tragedie w rodzinie Kuntza przyciągają do niego uwagę. Mężczyzna bardzo boi się wpływu lustra na córkę.
Wszystkie znaki wskazują na to, że i Alicja nie jest wolna od rodzinnego piętna. Widuje rzeczy, których nikt nie widzi, rozmawia w swoim pokoju z ojcem, który w tym samym czasie jest w szpitalu. Niezwykłe wydarzenia i opowieści sprawiają, że zaczyna coraz bardziej interesować się starym lustrem – narzędziem Szatana, wykorzystującego ludzie słabości, pokazujące nasze najciemniejsze pragnienia. Alicja nie jest bez skazy. I ona bywa samolubna. Pragnie być najpiękniejszą dziewczyną w szkole. Wydawałoby się, że możliwość zdobycia tego sprawią, że dziewczyna bez wahania powędruje na drugą stronę. Okazuje się ona dużo lepsza niż kusiciel przewiduje: przechodzi, aby ratować ojca. Dziecięcą niewinność powoli zastępuje świadome wybieranie dobra. Jednak nie może się ona całkowicie wyzbyć zła: druga strona lustra jest miejscem przeciwnym do tego, kim Alicja chce zostać.
Przejście do innego świata staje się początkiem niezwykłej opowieści z zaskakującym zakończeniem. Poznajemy wizję piekła, w którym czas nie istnieje, a wszelkie cierpienia, które zadają sobie kolejni bohaterowie trwają wiecznie. W świecie egoizmu, samotności, krzywdzenia nie ma miejsca na przyjaźń. Idealny świat Szatana to miejsce zadawania bólu i nieufności do innych. Nawet najmilsze propozycje mają na celu krzywdzenie. Jednak i tu wkrada się konspiracja. Szczurzyca i Błazen tworzą zespół chcący uratować potępionych oraz ludzkość przed całkowitym zapanowaniem zła, które rodzi się wraz z tworzeniem podziałów na ludzi dobrych i złych, biednych i bogatych itd.
„Alicja. Prawo lustra” zaskakuje rozmiarami. Na 170 stronach zawarto przemyślaną i z niezwykłym klimatem opowieść bogatą w symbole, przekonania pochodzące z różnych okresów filozofii (od możliwości poznania przedmiotu przez precyzyjne dobranie nazwy po monadyczną naturę ludzi oraz tkwiące w nich zło). Bogate słownictwo, działające na wyobraźnię opisy i zaskakujący bohaterowie sprawiają, że obraz piekła staje się karykaturą naszych czasów.
W książce znajdziemy wszystkie motywy znane nam z religii i kultury: piekło, trójca, zło, antyprawda, ofiara, oddawania swojego życia za cudze, przejście, kuszenie, walka niewinnych, rewolucyjne idee, zdrada, motyw maski i nierozpoznawania (doskonale znany od czasów starożytnego teatru i biblijnych bohaterów),zmierzanie świata do unicestwienia, wieczność, piekielne męki, a wszystko to zostaje wyjaśnione zaskakująco logicznie i przybliża nam makabryczne obrazy, które możemy znaleźć w prawdziwych kronikach kryminalnych zajmujących się sektami i zbrodniami związanymi z okultyzmem.
Krzysztof Rodak zadbał o liczne zwroty akcji trzymające czytelnika w napięciu i skłaniające do refleksji na temat naszych słabości, poddawania się manipulacji i logice destrukcji, argumentom przeczącym wszelkim znanym prawom. Pisarz obnaża słabość ludzkiego umysłu skłonnego wierzyć we wszystko. Porusza ważny ontologiczny problem nieufności zmysłom w czasie poznania, które może być zaburzone przez różne wpływające na nas czynniki.
„Alicja. Prawo lustra” to opowieść o rodzinnym dramacie ludzi wykorzystywanych z powodu zawiści i chciwości. Chęć wyeliminowania wybitnego, sławnego na całym świecie psychiatry skłania jego kolegę do uczynienia z niego przyjaciela, a później pacjenta stającego się więźniem oddziału szpitala psychiatrycznego i manipulacje członkami jego rodziny. Mimo poruszania trudnych tematów książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Zdecydowanie polecam.
„(…) nie krzywdzi się przyjaciół, nawet w wyobraźni”.
„Nie istnieją żadne podziały między ludźmi. Granice tkwią tylko w twojej głowie i są one efektem błędnych nauk, z jakich wywodzisz swoje przekonania. Wszyscy muszą być od nich wolni, wtedy żyć będą w miłości, jedności i braterstwie”.
„Dobro i zło wymyślili ci, którzy chcą, aby wszyscy nie byli równi”.
„Tu niemal wszystko jest metaforą. Tylko śmierć jest dosłowna, Alicjo”.
„Zło istnieje poza słowami, w ludzkim sercu. Co najwyżej słowa mogą je tylko maskować”.
„Dorośli powinni poświęcać miłość ludziom, a nie przedmiotom”.

Gdzieś na dnie naszej duszy tkwi zło, które w każdej chwili może przeważyć nad dobrem i doprowadzić do stworzenia kolejnego piekła. "Alicja. Prawo lustra" to opowieść o kolejnym złym świecie zagarniającym ludzki świat, rozrastającym się i szukającym możliwości unicestwienia dobra.
Piekielne kręgi są tematem, który od czasu do czasu powraca w literaturze. Nawet starożytni...

Książka ze świetnie przemyślaną konstrukcją, niesamowitym klimatem, zwłaszcza drugiej, odrealnionej, mrocznej baśniowej części, mającą własne, z dużą wyobraźnią tworzone bogate słownictwo, plastyczne opisy miejsc, sytuacji i bohaterów.

Autor po mistrzowsku wykorzystał toposy kultury i wiary. Piekło, trójca, motyw lustra, przejście, ofiara, szlachetność, odwaga, walka niewinnych, idee rewolucyjne, obłęd, oddanie sprawom, szukanie rozwiązań, ucieczka, zdrada, śmierć, wieczność. Obraz współczesnego, także przerażającego, tragicznego świata z kronik kryminalnych.
Nieograniczone zasoby internetu, do których mamy dostęp, to zaledwie ułamek tego, co w nim jest. Świat, w którym żyjemy, ma stronę, w której rozgrywa się walka władzy, pieniędzy i seksu.
Zaskoczenie, liczne zwroty akcji to mocne strony powieści. Oniryczna historia zabarwiona filozofią i mistyką. Świetny motyw ojca i oddawania siebie w zamian za kogoś innego. Alicja, naiwna i czyściutka wydająca ostatnim tchem potomstwo. Poza oczywistym wykorzystaniem i mistyfikacją dokonaną przez lekarza robiącego interes życia, wchodzimy w obszar nieżycia, piekła, nowego porządku świata, dokonującego się pomimo.
Ironiczne, może nawet cyniczne zakończenie. Odwrócone myślenie w warstwie zdarzeń - mistyczne, magiczne, nierzeczywiste próby ocalenia, znalezienia wyjścia z obłędu, piekła - okazujące się być narkotycznym urojeniem o wykorzystywanych do zarabiania na ufnych i naiwnych. To też niestety, przykry obrazek rzeczywistości. Czytamy wewnętrzny dramat, zagubienie, świadomość ohydy miejsca w którym żyjemy, wrażliwość i zdolność obserwacji, która daje gniotące poczucie bezsilności i braku nadziei.
Powieść prowokuje do przemyśleń. Leczenie z dzieciństwa, idea wzorowego egoisty, logika destrukcji. Chciwość, bezduszność i manipulacja w imię własnych interesów. Ta książka to pełna metafor baśń, to koszmar, abstrakcja, magia. I zakończenie, gdzie wydaje się nam, że obłęd się skończył, ale nie do końca...

Książka ze świetnie przemyślaną konstrukcją, niesamowitym klimatem, zwłaszcza drugiej, odrealnionej, mrocznej baśniowej części, mającą własne, z dużą wyobraźnią tworzone bogate słownictwo, plastyczne opisy miejsc, sytuacji i bohaterów.

Autor po mistrzowsku wykorzystał toposy kultury i wiary. Piekło, trójca, motyw lustra, przejście, ofiara, szlachetność, odwaga, walka...