Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Daję tak wysoką ocenę nie z powodu samej historii ani stylu pisania (który, zważając na wiek powieści, naturalnie jest męczący), ale z powodu właśnie tak znienawidzonych wynurzeń głównego bohatera. Gdzie inni wzdychają ze znużenia, ja pochłaniałam, nie, to nie jest dobre słowo - wczytywałam się byłoby bardziej odpowiednie(tej książki się nie da pochłaniać) w każde jego spostrzeżenie na temat jego samego lub otaczających go ludzi. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z bohaterem, który tak trafnie potrafił odzwierciedlić mój punkt widzenia na większość rzeczy, pomijając przede wszystkim kompletny obłęd z miłości, choć kto wie co mnie jeszcze w życiu czeka.
Zdecydowanie jestem postacią werteryczną, pytanie tylko, czy jest to powód do radości czy, co bardziej prawdopodobne, do smutku?

Daję tak wysoką ocenę nie z powodu samej historii ani stylu pisania (który, zważając na wiek powieści, naturalnie jest męczący), ale z powodu właśnie tak znienawidzonych wynurzeń głównego bohatera. Gdzie inni wzdychają ze znużenia, ja pochłaniałam, nie, to nie jest dobre słowo - wczytywałam się byłoby bardziej odpowiednie(tej książki się nie da pochłaniać) w każde jego...