Karolcia

Uśmiecham się, kiedy piszę tę recenzję :-)
To była moja ukochana książka z czasów dzieciństwa.
Wróciłam do niej z sentymentem, ale i obawą, czy teraz nie poczuję rozczarowania..... .

Czas weryfikuje wartość książek.
O tych przeciętnych, słabych lub powielających zgrane pomysły w końcu zapominamy.
Książki o Karolci ("Karolcia", "Witaj Karolciu") ciągle pamiętam. Wiem nawet jak wyglądały okładki obydwu części.
Wtedy nie mogłam dosłownie oderwać się od tych powieści.
Wiele bym dała, aby mieć ten zaczarowany niebieski koralik. Nawet dzisiaj byłby niezwykle przydatny, ale chyba teraz rozsądniej bym go wykorzystała ;-)

Fabuła powieści oferuje mnóstwo emocjonujących przygód i chociaż główną bohaterką jest dziewczynka, to bez przyjaźni jaka łączyła Karolcię z Piotrem, trudno sobie wyobrazić przebieg wszystkich wydarzeń. Można powiedzieć, że Karolcia miała szczęście, czyli troskliwą rodzinę i rówieśnika, który był tuż obok, można mu było zaufać i mieć pewność, że nie sprawi zawodu, nie opuści, nie obgada, nie zdradzi wspólnej tajemnicy, nie wyśmieje, nie odwróci się plecami... .
Koralik był tylko dopełnieniem całości, chociaż wprowadził w życie bohaterów także sporo zamieszania, bo czary nie zawsze się udawały i trzeba było uważać na złą Filomenę. W końcu jednak bohaterowie nauczyli się mądrze korzystać z dobrodziejstw błękitnego klejnotu, zanim jego moc się wyczerpała.

Teraz czytałam tę powieść bez wypieków na twarzy, a raczej z uśmiechem. Pewne realia uległy zmianie, bo czasy się zmieniły, ale nie wszystko się zmieniło. Dzieci nadal nudzą się w czasie wakacji, gdy pada deszcz, nadal w centrach miast stoi się w korkach, rano i w godzinach popołudniowych autobusy są niemożliwie zatłoczone, nie brakuje tu i tam małych i dużych chuliganów, którzy aż proszą się, aby dać im nauczkę. Zwykli ludzie mają nadal swoje małe marzenia, czegoś pragną dla siebie i bliskich. Również teraz deweloperzy łakomym okiem spoglądają na osiedlowe oazy zieleni i kombinują, co zrobić aby je zdobyć, zrujnować i wybudować w tym miejscu garaże, parking, blok lub sklep a potem sprzedać to z zyskiem. I także obecnie we władzach miast siedzą sobie biurokraci, którzy nie chcą dostrzegać realnego świata i ludzi, których mają wokół siebie. Trzeba często nieźle się nagimnastykować, aby przedrzeć się przez ich wszechwładne niechciejstwo i pokonać rozległe obszary urzędniczego Królestwa Niemożności. Zaczarowany błękitny koralik bardzo by to ułatwił.
No i jeszcze ten cudowny niebieski kolor. Autorka lubiła go chyba tak bardzo jak ja, bo oprócz koralika błękitne były też sukienka i wstążka Karolci ;⁠)

Piękna, wartościowa, ucząca wrażliwości i nienachalnie kreująca pozytywne wartości książka. Chociaż od jej powstania minęło już ponad 80 lat, w pełni zasługuje na miano wyjątkowej i kultowej powieści dla najmłodszych.

Uśmiecham się, kiedy piszę tę recenzję :-)
To była moja ukochana książka z czasów dzieciństwa.
Wróciłam do niej z sentymentem, ale i obawą, czy teraz nie poczuję rozczarowania..... .

Czas weryfikuje wartość książek.
O tych przeciętnych, słabych lub powielających zgrane pomysły w końcu zapominamy.
Książki o Karolci ("Karolcia", "Witaj Karolciu") ciągle pamiętam. Wiem nawet...

Czytałam i zastanawiałam się, jak ta książka działa dzisiaj, po ponad 80 latach od wydania. Z jednej strony widzę tam sporo przeżytków - od języka, po fakt, że dzieci nie spędzają już same całych dni na podwórku. Z drugiej strony - marzenie o magicznych przedmiotach, które spełniają nasze życzenia, jest uniwersalne, podobnie jak przekaz o życzliwości i empatii wobec drugiego człowieka. Więc ja bym "Karolcię" dzieciom czytała - magiczna wyobraźnia Marii Kruger nie ma daty ważności.

Czytałam i zastanawiałam się, jak ta książka działa dzisiaj, po ponad 80 latach od wydania. Z jednej strony widzę tam sporo przeżytków - od języka, po fakt, że dzieci nie spędzają już same całych dni na podwórku. Z drugiej strony - marzenie o magicznych przedmiotach, które spełniają nasze życzenia, jest uniwersalne, podobnie jak przekaz o życzliwości i empatii wobec...

Mam do tej książki ogromny sentyment. Spora część moich dziecięcych marzeń dotyczyła tego, co zrobiłabym, gdybym miała błękitny koralik. Druga część marzeń była związana z pierścieniem Arabeli z czechosłowackiego serialu, który rozpalał moją wyobraźnię w latach osiemdziesiątych. Ubiegłego wieku.

Mam do tej książki ogromny sentyment. Spora część moich dziecięcych marzeń dotyczyła tego, co zrobiłabym, gdybym miała błękitny koralik. Druga część marzeń była związana z pierścieniem Arabeli z czechosłowackiego serialu, który rozpalał moją wyobraźnię w latach osiemdziesiątych. Ubiegłego wieku.

Książka przeczytana z synem jako lektura. Pamietam,ze to tez byla moja lektura.
Mysle,ze z perspektywy dziecka jest o wiele ciekawsza bo obydwu synom bardzo sie podobala. Mnie troszke mniej, to jest juz inny odbior po latach, a ksiazka nie jest juz tak magiczna.

Książka przeczytana z synem jako lektura. Pamietam,ze to tez byla moja lektura.
Mysle,ze z perspektywy dziecka jest o wiele ciekawsza bo obydwu synom bardzo sie podobala. Mnie troszke mniej, to jest juz inny odbior po latach, a ksiazka nie jest juz tak magiczna.

Niesamowita książka a szczególnie podobał mi się ten fragment z pościgiem w domu towarowym i latającą taksówką :)

Niesamowita książka a szczególnie podobał mi się ten fragment z pościgiem w domu towarowym i latającą taksówką :)

Powrót do dzieciństwa... Chwila zapomnienia od codzienności :)

Powrót do dzieciństwa... Chwila zapomnienia od codzienności :)

Nawet przyjemne , ale nie jest to moja ulubiona lektura🥀✨🌺

Nawet przyjemne , ale nie jest to moja ulubiona lektura🥀✨🌺

Składałem na "Karolci" (dokładnie na jej tekście) literki do kupy. Jedna z pierwszych moich książek. Wrażenia jak najbardziej pozytywne.

Składałem na "Karolci" (dokładnie na jej tekście) literki do kupy. Jedna z pierwszych moich książek. Wrażenia jak najbardziej pozytywne.

Przeczytana z córką tylko dlatego że to lektura. Nie porwała mnie ta historia. Zmęczyłam się towarzystwem Karolci.

Przeczytana z córką tylko dlatego że to lektura. Nie porwała mnie ta historia. Zmęczyłam się towarzystwem Karolci.

Raczej nie dla współczesnych dzieci. Moja 10 letnia córka jest zażenowana głupotą Karolci, bo przecież to można było zrobić inaczej, powiedzieć inaczej itd.
I słownictwo czasem archaiczne, niektórych słów córka nie zna. Mnie to nie razi z pozycji dorosłego- ale dziecko przeżywa intensywniej. Takie pozycje powinny być już zdjęte z kanonu lektur w trzeciej klasie bo są infantylne dla współczesnych dzieci

Raczej nie dla współczesnych dzieci. Moja 10 letnia córka jest zażenowana głupotą Karolci, bo przecież to można było zrobić inaczej, powiedzieć inaczej itd.
I słownictwo czasem archaiczne, niektórych słów córka nie zna. Mnie to nie razi z pozycji dorosłego- ale dziecko przeżywa intensywniej. Takie pozycje powinny być już zdjęte z kanonu lektur w trzeciej klasie bo są...