Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka-Janina Katz, dla mnie wcześniej nieznana, pisząca po duńsku, ale czasami autor innej książki potrafi tak zachęcić swoim autorytetem… i wtedy odnajduje się takie perełki jak Moje życie barbarzyńcy. Autobiograficzna powieść, pełna nostalgii za krajem swoje dzieciństwa, za Krakowem. To książka o cudzie uratowania żydowskiego dziecka w czasie II wojny światowej, które wychowuje/ukrywa zastępcza rodzina w Dobczycach, to książka o cudzie uratowania się żydowskiej matki, mimo przejścia szlaku kilku obozów koncentracyjnych. Połączenie się matki z córką w powojennym Krakowie i ich wspólne życie jest już mniej radosne, powojenna rzeczywistość i postrzeganie żydowskiej polskiej społeczności napawa wielkim smutkiem. Bohaterka biografii pisze o swojej trudnej relacji z matką, opisuje swoje dorastanie, opisuje pięknie świat, który dla niej nie jest biało-czarny, w którym można połączyć absurd, naiwność i wiarę, w którym mimo odczuwania krzywd nie ma oskarżeń o niesprawiedliwość, nie ma zazdrości.
Lektura wywołuje w nas pytanie, dlaczego tak bardzo człowiek, narody, państwa nie potrafią żyć
w zgodzie, pokoju, tolerancji, tak bardzo lubimy piętnować i odrzucać innych, którzy wcale nimi nie są.
Książka wywarła na mnie duże wrażenie, warto przeczytać.

Autorka-Janina Katz, dla mnie wcześniej nieznana, pisząca po duńsku, ale czasami autor innej książki potrafi tak zachęcić swoim autorytetem… i wtedy odnajduje się takie perełki jak Moje życie barbarzyńcy. Autobiograficzna powieść, pełna nostalgii za krajem swoje dzieciństwa, za Krakowem. To książka o cudzie uratowania żydowskiego dziecka w czasie II wojny światowej, które...