Książka opowiada historię 3 dziewczynek, nastolatek a na koniec juz kobiet pochadzacych z różnych klas społecznych. Czytamy o sile przyjaźni, miłości ale też.i zazdrości. Polecam

Książka opowiada historię 3 dziewczynek, nastolatek a na koniec juz kobiet pochadzacych z różnych klas społecznych. Czytamy o sile przyjaźni, miłości ale też.i zazdrości. Polecam

O sile przyjaźni. O decenieniu. I o wielkiej sile.

O sile przyjaźni. O decenieniu. I o wielkiej sile.

Nie ! Książka totalnie nie moja, to jest obyczajówka i romans w jednym , czyli wszystko to za czym ja nie przepadam. Początek infantylny, zdawało mi się,że czytam książkę dla dzieci, potem nagły zwrot i książka stała się dla dorosłych za sprawą romansów i pierwszych doznań erotycznych głównych bohaterek. Autorka uległa powszechnemu trendowi i wprowadziła motyw pary jednopłciowej Zuli i Beaty, czego ja nie popieram, jakkolwiek to zabrzmi.
Cała książka jest przesłodzona, myślałam , że może wątek wojenny doda jej realizmu, ale nawet ta wojna była lekko polukrowana. Główne bohaterki cały czas zachowywały się jak egzaltowane pensjonarki, wszystko się układało jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, książka zamiast przynieść mi oczekiwany relaks po prostu mnie wymęczyła i przykrością stwierdzam, że mi się nie podobała.

Nie ! Książka totalnie nie moja, to jest obyczajówka i romans w jednym , czyli wszystko to za czym ja nie przepadam. Początek infantylny, zdawało mi się,że czytam książkę dla dzieci, potem nagły zwrot i książka stała się dla dorosłych za sprawą romansów i pierwszych doznań erotycznych głównych bohaterek. Autorka uległa powszechnemu trendowi i wprowadziła motyw pary...

Ostatnio mam wielkie szczęście do pięknych ale jednocześnie bardzo wzruszających książek. Dzięki czemu zużywam w domu zapasy chusteczek. Dziś będzie o jednej z najpiękniejszych książek jakie czytałam. Mowa o powieści "Trzy gołębice"

Trzy młode dziewczynki, nie łączy je nic. Pewnego dnia spotykają się na polnej drodze i postanawiają lepiej się poznać a z czasem zaprzyjaźniają. Joasia, pięknolicy aniołek, szlachcianka z dworu, Jagoda dziewczynka ze wsi, bardzo kochana przez swych rodziców i rodzeństwo oraz Zula, Żydówka, wyklęta przez ludzi, mieszkająca z matką, której ulubionym zajęciem jest picie alkoholu. Początkowo, ich przyjaźni nic nie jest w stanie złamać ale z czasem gdy zaczną dojrzewać a na ich drodze pojawi się mężczyzna, który dwie z nich poróżni oraz II wojna światowa i jej okrucieństwo, które je rozdzieli, to zacznie się zmieniać ... Ich losy zmieni też jedna przepowiednia cyganki. Czy będzie ona w stanie skreślić tą relację i sprawić że wielka przyjaźń zmieni się w wielką nienawiść...

Czy dziewczyny nazwane trzema gołębicami, których losy się splatają po to by chwilę później się rozdzielić są w stanie ocalić swoją przyjaźń? Czy złe czasy złamią przyjaźń dziewczyn? Czy skrajności na szczeblu miłość-nienawiść i rządza zemsty zawładnie dziewczynami i zatruje ich serca? Jak zakończy się historia trzech gołębich serc?

Książka podzielona na trzy części. Przeżywamy po kolei czasy przyjaźni, żeby za chwilę zobaczyć walkę o mężczyznę, i aby na końcu dojść do okrucieństw wojny. Przez co musimy w pewnym momencie sięgnąć po chusteczki. Ta książka na długo pozostanie w moim sercu ❤️💔 Dziękuję za tą dawkę emocji. A Wy Kochani koniecznie czytajcie, tą napisaną pięknym językiem powieść.🕊️🕊️🕊

Ostatnio mam wielkie szczęście do pięknych ale jednocześnie bardzo wzruszających książek. Dzięki czemu zużywam w domu zapasy chusteczek. Dziś będzie o jednej z najpiękniejszych książek jakie czytałam. Mowa o powieści "Trzy gołębice"

Trzy młode dziewczynki, nie łączy je nic. Pewnego dnia spotykają się na polnej drodze i postanawiają lepiej się poznać a z czasem...

Książka ma swoje lepsze i gorsze momenty, wywołuje sporo emocji, wzruszeń, ale też ma jedną podstawową wadę - zbyt mocno spłyca i marginalizuje temat wojny, pokazując ją jak zły czas, który przydarzył się Polsce i Polakom, czas, w którym jakoś dało się żyć, można było bez problemu wywieźć samochodem ciężarną narzeczoną do Włoch, spokojnie słać listy w jedną i drugą stronę, w obozie wykiwać Niemców i uciec im przez okno baraku, mimo, że mieli oni przy sobie psy ... Trochę to pachnie naiwnością, o ile nie lekceważeniem czytelnika.

Nawet, jeśli miała to być tylko historia o młodzieńczej dziewczęcej przyjaźni, o rodzących się uczuciach, miłości, namiętnościach, zazdrości, o poświęceniu i oddaniu, o błędach i odkupieniu, to umiejscawiając akcję powieści, nawet częściowo, w czasach wojny, należało zadbać o rzetelność obrazu wojennych czasów, atmosfery tych lat. Mnie tu ewidentnie tego zabrakło.

Natomiast nieźle został poprowadzony wątek przyjaźni "trzech gołębic", odmienności ich charakterów, temperamentów, oczekiwań. To trzy dziewczyny pochodzące z różnych sfer społecznych - Jadzia, zwąca siebie Jagodą, córka średnio zamożnego rolnika, prowadzącego równocześnie karczmę; Zula - w połowie Żydówka, której matka została uwiedziona i porzucona przez żydowskiego pracodawcę oraz Joanna - córka miejscowego dziedzica, piękna, delikatna, ale bardzo wrażliwa na zło otaczającego ją świata i jego nędzę.
Z przyjemnością, ale niekiedy też z żalem, śledziłam ich przyjaźń, dojrzewanie, wewnętrzne rozterki, konflikty, rodzące się uczucia, odkrywanie swoich potrzeb i oczekiwań. Książka niekiedy wzrusza, powoduje, że w oku zakręci się łza, ale tak jak napisałam powyżej, brakuje w niej ewidentnie rzetelności w temacie, dotyczącym okresu wojny i właśnie ten fakt zdecydował o niższej ocenie.

Książka ma swoje lepsze i gorsze momenty, wywołuje sporo emocji, wzruszeń, ale też ma jedną podstawową wadę - zbyt mocno spłyca i marginalizuje temat wojny, pokazując ją jak zły czas, który przydarzył się Polsce i Polakom, czas, w którym jakoś dało się żyć, można było bez problemu wywieźć samochodem ciężarną narzeczoną do Włoch, spokojnie słać listy w jedną i drugą stronę,...

„Dobro... to obecnie coś tak deficytowego jak chleb”.
Zatrzymałam się przy tym cytacie podczas czytania, by zreflektować się. To zdanie powinno dać nam wiele do myślenia, a jeszcze więcej do zmotywowania nas do działania. Ten cytat wpisuje się idealnie w dzisiejszą rzeczywistość, chociaż autorka pisze o bardzo odległych czasach. Co oznacza, że tym ludziom przed nami także towarzyszyły w życiu troski, problemy i, niestety, nic nie traci na znaczeniu.

O książce napisałam Wam już kilka razy, gdy przytaczałam inne ważne zdania z niej. Podzielona na dwie części opowieść o trzech dziewczętach, potem kobietach, która przenosi nas w miejsca i przestrzenie dalekiej przeszłości. Pierwsza część jest zapisem rodzącej się między nimi przyjaźni, okresu dzieciństwa, swoistej naiwności. Dziewczęta wywodzą się z różnych rodzin, klas społecznych. Jest chłopka, panienka ze dworu i Żydówka, którą wychowuje samotna matka alkoholiczka. Drogi dziewcząt przecinają się dosłownie na leśnym rozstaju. Ich przyjaźń pączkuje, a wraz z nią postrzeganie świata. Wszystko zaczyna się zmieniać, gdy na tej drodze pojawi się pewien młodzieniec. W serca dwóch bohaterek wleje się niczym wodospad zazdrość i nienawiść.

Druga część jest obrazem wejścia dziewcząt w dorosłość, ich dojrzałości i relacji, które zostają nadwątlone przez splot dziwnych wydarzeń i zaciętość noszonej w sercu animozji, niechęci, ale też dążenia do celu za wszelką cenę.

Wielopłaszczyznowość tej opowieści, rozbudowane psychologicznie aspekty głównych bohaterek, ich różnorodna wrażliwość w odbiorze rzeczywistości stanowią znakomitą mieszankę emocji. Trzyma nas w napięciu i nieukrywanym zaciekawieniu od pierwszych wersów. Autorka zaskoczyła mnie również sugestywnym językiem narracji, stylizowanym na tamte czasy. W dodatku tak płynnym, że niemal dźwięcznym. Pod koniec akcja bardzo przyspiesza, a my wplątujemy się w wir niesamowitych jej zwrotów. Bardzo Wam polecam!

https://motylliteracki.blogspot.com/2022/10/trzy-goebice-marlena-semczyszyn.html

„Dobro... to obecnie coś tak deficytowego jak chleb”.
Zatrzymałam się przy tym cytacie podczas czytania, by zreflektować się. To zdanie powinno dać nam wiele do myślenia, a jeszcze więcej do zmotywowania nas do działania. Ten cytat wpisuje się idealnie w dzisiejszą rzeczywistość, chociaż autorka pisze o bardzo odległych czasach. Co oznacza, że tym ludziom przed nami także...

Autorka przedstawia nam losy trzech dziewczynek, później kobiet, które różnią się między sobą i pomimo tych różnic łączy je przyjaźń. Książkę czytałam z przyjemnością do czasów, gdy przychodzi okres dojrzewania, a historia dziewczyn staje się coraz bardziej infantylna. I tak jest już do końca. Przychodzi wojna i gdzieś tam w tle jest podziemie, gdzieś są obozy i pomoc Żydom, ale niewiele o tym poczytamy. Jest w tej książce więcej emocji naszych bohaterów, infantylnej miłości i zazdrości. Jedyną bohaterkę z trzech gołębic jaką można polubić jest Zula. Przeczytałam żeby skończyć jak najszybciej, bo już mnie powoli denerwowali bohaterowie tej książki. Taka sobie. Nie polecam.

Autorka przedstawia nam losy trzech dziewczynek, później kobiet, które różnią się między sobą i pomimo tych różnic łączy je przyjaźń. Książkę czytałam z przyjemnością do czasów, gdy przychodzi okres dojrzewania, a historia dziewczyn staje się coraz bardziej infantylna. I tak jest już do końca. Przychodzi wojna i gdzieś tam w tle jest podziemie, gdzieś są obozy i pomoc...

Nudna, infantylna i niedorzeczna opowieść. Ciężko w ogóle zmobilizować się do przeczytania całości. Im dłużej czytałam tym bardziej ta dziwaczna fabuła mnie irytowała. Takie książki w ogóle nie powinny się ukazywać.

Nudna, infantylna i niedorzeczna opowieść. Ciężko w ogóle zmobilizować się do przeczytania całości. Im dłużej czytałam tym bardziej ta dziwaczna fabuła mnie irytowała. Takie książki w ogóle nie powinny się ukazywać.

Trzy gołębice nie wzruszyły mnie, ani nie wywołały większych emocji. Temat przewodni, przyjaźń dziewcząt, pochodzących z różnych sfer społecznych, opisany bardzo skromnie, bez jakichkolwiek uniesień. Wiele błędnych faktów historycznych . Tak naprawdę nie wiem dlaczego przeczytałam tę książkę, chyba tylko na zasadzie, że jak zaczynam to muszę skończyć.

Trzy gołębice nie wzruszyły mnie, ani nie wywołały większych emocji. Temat przewodni, przyjaźń dziewcząt, pochodzących z różnych sfer społecznych, opisany bardzo skromnie, bez jakichkolwiek uniesień. Wiele błędnych faktów historycznych . Tak naprawdę nie wiem dlaczego przeczytałam tę książkę, chyba tylko na zasadzie, że jak zaczynam to muszę skończyć.

Ciekawa, wciągającą, szybko się czytało. Polecam jako przerywnik między bardziej ambitnymi lekturami.

Ciekawa, wciągającą, szybko się czytało. Polecam jako przerywnik między bardziej ambitnymi lekturami.