Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Długo męczyłem się z tą powieścią. Zaczynałem, czytałem kilka-kilkanaście stron i na zmianę usypiałem lub się nudziłem. Świat przyszłości przedstawiony przez autora jest w porządku. Spotkałem się tutaj z wieloma nowymi konceptami, które skłoniły mnie do refleksji i patrząc z tej perspektywy książka mi się podobała. Niestety wszystko inne tutaj zawiodło. Przede wszystkim powieści brak jest nie tylko dobrego, głównego bohatera, ale też tych drugoplanowych. Skupiając się jedynie na głównym bohaterze – postać nijaka, chaotyczna, ciągle zmieniająca zasady postępowania i co jakiś czas racząca nas retrospektywą ze swojego smutnego, pełnego przemocy dzieciństwa. Postać, która na tyle często toczyła ze sobą walkę wewnętrzną, że miałem tego po prostu dosyć.

Sama fabuła też jakaś taka nijaka, mało interesująca a wątki fabularne naciągane do granic możliwości byleby tylko jakoś „zlepić” to wszystko w całość. Po autorze Metra spodziewałem się czegoś lepszego i niestety się zawiodłem.

Długo męczyłem się z tą powieścią. Zaczynałem, czytałem kilka-kilkanaście stron i na zmianę usypiałem lub się nudziłem. Świat przyszłości przedstawiony przez autora jest w porządku. Spotkałem się tutaj z wieloma nowymi konceptami, które skłoniły mnie do refleksji i patrząc z tej perspektywy książka mi się podobała. Niestety wszystko inne tutaj zawiodło. Przede wszystkim...

Przygody Stasia i Jadzi Pętelków to zdecydowanie nasze ulubione książki dla dzieci. Historie są ciekawe, bohaterowie sympatyczni a same książeczki pięknie ilustrowane. Napisane są ładną, poprawną polszczyzną (co wcale nie jest takie oczywiste) i brak w nich wulgaryzmów, które niestety zdarzają się w książkach dla dzieci. Dodatkowo od razu widać, że książki pisane są przez "współczesnych" rodziców, którzy mieli styczność z rewelacyjną książką "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały [...]", toteż metody wychowawcze i sam sposób rozwiązywania problemów w rodzinie Pętelków jest przyjazny dziecku, przemyślany i po prostu działa.

Najlepszą recenzją tej książki może być to, że moja trzyletnia córeczka, która nie potrafi zwykle usiedzieć pięciu sekund w jednym miejscu przy Stasiu Pętelce odpływa zasłuchana w historię a po przeczytaniu książeczki mówi: "Tatusiu, jeszcze raz!".

Przygody Stasia i Jadzi Pętelków to zdecydowanie nasze ulubione książki dla dzieci. Historie są ciekawe, bohaterowie sympatyczni a same książeczki pięknie ilustrowane. Napisane są ładną, poprawną polszczyzną (co wcale nie jest takie oczywiste) i brak w nich wulgaryzmów, które niestety zdarzają się w książkach dla dzieci. Dodatkowo od razu widać, że książki pisane są przez...

Zawsze lubię wracać do Pilipiuka kiedy tylko mam okazję. Jego książki czyta się dobrze a sam autor przyzwyczaił już do tego, że trzyma solidny poziom. Nie inaczej jest i tym razem. Wracamy do świata dobrze znanych nam już bohaterów, ale i w książce znalazło się miejsce na coś nowego. Tytułowe opowiadanie "Zło ze wschodu" bardzo mi się podobało. Mamy tutaj wątek wojenny, ukraiński i polski a wszystko to doprawione odpowiednia ilością fantastyki wywodzącej się z ludowych podań o demonach. To są elementy w których Pilipiuk jest mocny, toteż i samo opowiadanie jest dobre.

Dodam jeszcze od siebie, że Pilipiuk pisze "ładnie" a sięganie po jego książki to dla mnie zawsze przyjemność i odpoczynek (pomijamy Wędrowycza i Wampiry bo to specyficzna literatura, pisana w specyficzny sposób). W twórczości Pilipiuka brak jest wszechobecnych wulgaryzmów i epitetów. Historie mają piękne opisy miejsc, sensowny zarys historyczny i po prostu trzymają się przysłowiowej „kupy”. I Pilipiuk zanim zabierze się za pisanie po prostu odrabia lekcje.

Czytając nieprzychylne komentarze na temat tej książki po raz kolejny odnoszą wrażenie, że albo pisane są przed boty, albo należą do osób, które książki nie czytały i jedynie nabijają komentarze. Nie należy poddawać się hejtowi. Trzeba czytać, czytać i jeszcze raz czytać…

Zawsze lubię wracać do Pilipiuka kiedy tylko mam okazję. Jego książki czyta się dobrze a sam autor przyzwyczaił już do tego, że trzyma solidny poziom. Nie inaczej jest i tym razem. Wracamy do świata dobrze znanych nam już bohaterów, ale i w książce znalazło się miejsce na coś nowego. Tytułowe opowiadanie "Zło ze wschodu" bardzo mi się podobało. Mamy tutaj wątek wojenny,...

To było nasze pierwsze zetknięcie się ze Stasiem Pętelką i byliśmy bardzo pozytywnie zaskoczeni. Książka jest podzielona na kilka krótszych rozdziałów, dzięki czemu nasza dwulatka była w stanie skupić się na fabule i z ciekawością wracała do przygód rodzeństwa Pętelków. Książka jest kierowana raczej do przedszkolaków, ale i dla młodszych dzieci może być ciekawym wyzwaniem. Dzięki tej książce wiem, że salamandra jest płazem a nie gadem :)

To było nasze pierwsze zetknięcie się ze Stasiem Pętelką i byliśmy bardzo pozytywnie zaskoczeni. Książka jest podzielona na kilka krótszych rozdziałów, dzięki czemu nasza dwulatka była w stanie skupić się na fabule i z ciekawością wracała do przygód rodzeństwa Pętelków. Książka jest kierowana raczej do przedszkolaków, ale i dla młodszych dzieci może być ciekawym wyzwaniem....

Pójdę troszkę na przekór wszystkim pozytywnym opiniom na temat tej książki i powiem tak: książka jest monotonna, pokręcona i jak dla mnie - napisana dosyć skomplikowanie. Autor z góry zakłada, że czytelnik zna terminy i koncepty o których pisze - otóż nie zawsze. Mimo, że część zagadnień, zwłaszcza z fizyki kwantowej nie jest mi obca i po prostu wiem jak co działa to czytając Hawkinga miałem trudność w połapaniu się o czym on pisze. Niektóre bardzo proste do ogarnięcia koncepty opisuje w tak skomplikowany i nieintuicyjny sposób, że odechciewa się czytać.

Z ciekawostek można dodać, że część rzeczy o których pisze Hawking zdezaktualizowała się w ciągu ostatnich kilku lat (chociażby fakt, że wszechświat nie rozszerza się z taką samą prędkością w każdym kierunku) co jest w sumie dosyć niesamowite jeśli pomyśli się o tym jak szybko postępuje nasze zrozumienie wszechświata.

Pójdę troszkę na przekór wszystkim pozytywnym opiniom na temat tej książki i powiem tak: książka jest monotonna, pokręcona i jak dla mnie - napisana dosyć skomplikowanie. Autor z góry zakłada, że czytelnik zna terminy i koncepty o których pisze - otóż nie zawsze. Mimo, że część zagadnień, zwłaszcza z fizyki kwantowej nie jest mi obca i po prostu wiem jak co działa to...

Książka w swojej treści bardzo podobna do "Jak mówić żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły", ale czy przypominania technik jak radzić sobie w trudnym rzemiośle zwanym rodzicielstwem może być za dużo? Z pośród wszystkich poradników na jakie natrafiłem i jakie przeczytałem książki pań Faber do tej pory okazały się najlepsze. Przede wszystkim techniki zaprezentowane w książce w moim przypadku zadziałały. Moja komunikacja z dzieckiem znacząco się poprawiła a przez to i odeszła nam masa problemów i nerwów. O wiele lepiej rozumiem mechanizmy i powody różnych zachowań u mojego dziecka dzięki czemu lepiej reaguję i co by nie mówić - czuję, że jestem lepszym rodzicem. Dziękuję.

Książka w swojej treści bardzo podobna do "Jak mówić żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły", ale czy przypominania technik jak radzić sobie w trudnym rzemiośle zwanym rodzicielstwem może być za dużo? Z pośród wszystkich poradników na jakie natrafiłem i jakie przeczytałem książki pań Faber do tej pory okazały się najlepsze. Przede wszystkim techniki...

Kolejna książka Grzędowicza i kolejne przyjemnie zaskoczenie. Nie wiem czemu, ale spodziewałem się zbioru mniej lub bardziej udanych opowiadań a tutaj dostałem pełnoprawną powieść. Do tego zupełnie nieoczekiwanie natrafiłem na książkę, którą można określić mianem polskiego Constantina. Mroczna, klimatyczna historia z wyrazistym głównym bohaterem. Pod sam koniec autorowi delikatnie rozjechał się koncept świata "pomiędzy" i zaczęło to iść w dziwnym kierunku, ale i tak bardzo przyjemnie się czytało. Na pewno nie bez znaczenia na mój odbiór tej książki jest to, że większość przeczytałem spacerując po parku w jesiennej, mrocznej scenerii. Klimacik był.

Kolejna książka Grzędowicza i kolejne przyjemnie zaskoczenie. Nie wiem czemu, ale spodziewałem się zbioru mniej lub bardziej udanych opowiadań a tutaj dostałem pełnoprawną powieść. Do tego zupełnie nieoczekiwanie natrafiłem na książkę, którą można określić mianem polskiego Constantina. Mroczna, klimatyczna historia z wyrazistym głównym bohaterem. Pod sam koniec autorowi...

Jest to książka opowiadająca o tym co się dzieje kiedy człowiek jest niewyspany. Otóż dzieje się źle!

A tak na poważnie to jest to najlepsza książka jaką miałem przyjemność przeczytać w tym roku. Bardzo klimatyczna, wciągająca, pełna nietuzinkowych bohaterów, którzy mocno zapadają w pamięć. Fabuła osadzona w dosyć ciężkim klimacie noir, ale przez to, że dzieje się w Warszawie wszystko wydaje się takie swojskie, bliskie, można wręcz powiedzieć - namacalne. Może i książka jest momentami "przegadana" a opis snów głównego bohatera zbędny dla samej fabuły, ale nie zmienia to faktu, że powieść jest bardzo dobra i wciąga niczym narkotyk.

Jest to książka opowiadająca o tym co się dzieje kiedy człowiek jest niewyspany. Otóż dzieje się źle!

A tak na poważnie to jest to najlepsza książka jaką miałem przyjemność przeczytać w tym roku. Bardzo klimatyczna, wciągająca, pełna nietuzinkowych bohaterów, którzy mocno zapadają w pamięć. Fabuła osadzona w dosyć ciężkim klimacie noir, ale przez to, że dzieje się w...

Po przeczytaniu pierwszych dwóch rozdziałów książka raczej mi się nie podobała. Za dużo w niej było nużących opisów, które gryzły mi się z próbą przedstawienia dynamicznej akcji (o ile to co napisałem ma sens). I nagle w pewnym momencie "zaskoczyło" i wsiąkłem w historię Norberta. Autor w bardzo przemyślany i ciekawy sposób przedstawia wizję świata najbliższej przyszłości, momentami niemalże pastwiąc się nad nad dzisiejszą, wszechobecną poprawnością i próbami bycia "eko" gdziekolwiek to jest możliwe. Pokazuje jednoczenie do czego mogą nas doprowadzić obecne trendy w myśleniu świata "zachodu". Bardzo dobrze przemyślane postaci i wątki, dużo akcji i przede wszystkim - zakończenie którego w ogóle się nie spodziewałem. Jedna z lepszych książek jakie przeczytałem w tym roku.

Po przeczytaniu pierwszych dwóch rozdziałów książka raczej mi się nie podobała. Za dużo w niej było nużących opisów, które gryzły mi się z próbą przedstawienia dynamicznej akcji (o ile to co napisałem ma sens). I nagle w pewnym momencie "zaskoczyło" i wsiąkłem w historię Norberta. Autor w bardzo przemyślany i ciekawy sposób przedstawia wizję świata najbliższej przyszłości,...

Biorąc do ręki książkę o Jakubie Wędrowyczu wiedziałem czego się spodziewać. Miałem akurat ochotę na cos lekkiego, przaśnego i nie wymagającego myślenia. Dokładnie to dostałem. Książka jest w porządku i tyle. Ani nie jest to najgorszy tom z serii, ani najlepszy. Za to chyba autorowi już zaczęło brakować "duszy" do Wędrowycza. Te pierwsze zbiory opowiadań wydają się jednak lepiej przemyślane i jakieś ciekawsze. Mimo wszystko - czytało się całkiem nieźle.

Biorąc do ręki książkę o Jakubie Wędrowyczu wiedziałem czego się spodziewać. Miałem akurat ochotę na cos lekkiego, przaśnego i nie wymagającego myślenia. Dokładnie to dostałem. Książka jest w porządku i tyle. Ani nie jest to najgorszy tom z serii, ani najlepszy. Za to chyba autorowi już zaczęło brakować "duszy" do Wędrowycza. Te pierwsze zbiory opowiadań wydają się jednak...

Niezwykle sympatyczna książka o przygodach uroczej, młodej czarownicy i jej kota. Tak w dużym skrócie można opisać tę książkę. Na plus (i to duży) fakt, że książka jest bardzo przyjemna, "bezpieczna" i śmiało można ją czytać młodszym czytelnikom. Na minus to, że jest za krótka. Za krótka w tym sensie, że brakuje tutaj rozwinięcia historii Kiki i poruszenia wątków, które pojawiają się po drodze. Czytając książkę miałem czasami wrażenie, jakbym czytał wstęp do czegoś większego i dłuższego. Szkoda, że autorka nie pociągnęła tematu.

Niezwykle sympatyczna książka o przygodach uroczej, młodej czarownicy i jej kota. Tak w dużym skrócie można opisać tę książkę. Na plus (i to duży) fakt, że książka jest bardzo przyjemna, "bezpieczna" i śmiało można ją czytać młodszym czytelnikom. Na minus to, że jest za krótka. Za krótka w tym sensie, że brakuje tutaj rozwinięcia historii Kiki i poruszenia wątków, które...

Kolejny, ósmy już raz autorom udało się utrzymać bardzo dobry poziom powieści. Mamy tutaj wyraziście nakreślone postaci, historię pełną intryg i niespodziewanych zwrotów akcji, które wywracają wszystko do góry nogami jak również (a jakże!) bitwy kosmiczne. Musze jednak napisać, że sam wątek walki pasiarzy aka ruchu oporu z nowym "złym" już mi się przejadł. Zwłaszcza, że od dwóch tomów całym sercem kibicuję właśnie "tym złym" i bardzo żałuję, że historia poszła w takim a nie innym kierunku. Mam mieszane uczucia przed następną częścią, ale zobaczymy.

Kolejny, ósmy już raz autorom udało się utrzymać bardzo dobry poziom powieści. Mamy tutaj wyraziście nakreślone postaci, historię pełną intryg i niespodziewanych zwrotów akcji, które wywracają wszystko do góry nogami jak również (a jakże!) bitwy kosmiczne. Musze jednak napisać, że sam wątek walki pasiarzy aka ruchu oporu z nowym "złym" już mi się przejadł. Zwłaszcza, że od...

W drugiej części "Opowieści z kawiarni" powracamy do dobrze nam znanej, malutkiej kawiarenki przenoszącej swoich gości w czasie. Także i tym razem autor funduje nam kilka historyjek, które potrafią chwycić za serce i skłonić do refleksji. Osobiście bardziej podobał mi się pierwszy tom, ale to pewnie dlatego, że główny motyw książki był dla mnie czymś nowym i zaskakującym. Przy drugiej części nie miałem już tego "efektu wow", ale mimo wszystko powieść czytało się dobrze.

W drugiej części "Opowieści z kawiarni" powracamy do dobrze nam znanej, malutkiej kawiarenki przenoszącej swoich gości w czasie. Także i tym razem autor funduje nam kilka historyjek, które potrafią chwycić za serce i skłonić do refleksji. Osobiście bardziej podobał mi się pierwszy tom, ale to pewnie dlatego, że główny motyw książki był dla mnie czymś nowym i zaskakującym....

Kolejny tom przygód dzieciaków z Bielin i kolejny zawód, że książka kończy się tak. szybko. Jest tak w sam raz na jeden, może dwa wieczory. Za to mogę zagwarantować, że będą to wieczory pełne słowiańskich mitów, magii, tajemnicy i niesamowitych przygód. Jeżeli ktoś szuka czegoś lekkiego i wciągającego na jeden-dwa wieczory to z czystym sercem mogę polecić "Tajemnicę Ognia".

Kolejny tom przygód dzieciaków z Bielin i kolejny zawód, że książka kończy się tak. szybko. Jest tak w sam raz na jeden, może dwa wieczory. Za to mogę zagwarantować, że będą to wieczory pełne słowiańskich mitów, magii, tajemnicy i niesamowitych przygód. Jeżeli ktoś szuka czegoś lekkiego i wciągającego na jeden-dwa wieczory to z czystym sercem mogę polecić "Tajemnicę...

Sympatyczna książka o przygodach zgrai nietuzinkowych kotów z kotem Kacprem na czele. Historie są ciekawe i mają w sobie coś takiego co sprawia, że wywołują uśmiech na twarzy. Do tego całkiem ładne rysunki. Na plus długość opowiadań - ani nie za długie, ani nie za krótkie. U mnie w domu przez długi czas pozycja numer jeden jako książka do zasypiania dla mojej dwuletniej córeczki. Książka na tyle zaczytana, że trzeba było ją kilka razy sklejać.

Sympatyczna książka o przygodach zgrai nietuzinkowych kotów z kotem Kacprem na czele. Historie są ciekawe i mają w sobie coś takiego co sprawia, że wywołują uśmiech na twarzy. Do tego całkiem ładne rysunki. Na plus długość opowiadań - ani nie za długie, ani nie za krótkie. U mnie w domu przez długi czas pozycja numer jeden jako książka do zasypiania dla mojej dwuletniej...

Dosyć ciekawa, zręcznie napisana powieść, ale do mnie jakoś nie trafiła. Przeszkadzał mi sposób w jaki autor opisywał kobiety i ogólnie to jak są traktowane w tej powieści. To chyba taka ogólna tendencja, że język i maniery nam chamieją, ale to nie znaczy, że trzeba to akceptować. Poza tym przygody niemieckich detektywów w czasach około-wojennych to nie moja bajka.

Dosyć ciekawa, zręcznie napisana powieść, ale do mnie jakoś nie trafiła. Przeszkadzał mi sposób w jaki autor opisywał kobiety i ogólnie to jak są traktowane w tej powieści. To chyba taka ogólna tendencja, że język i maniery nam chamieją, ale to nie znaczy, że trzeba to akceptować. Poza tym przygody niemieckich detektywów w czasach około-wojennych to nie moja bajka.

Nie bez powodu jest to jeden z klasyków literatury podróżniczo - przygodowej a Kapitan Nemo do dziś jest rozpoznawalny nawet przez młodszych czytelników. Biorąc pod uwagę, że powieść ukazała się nieco ponad 150 lat temu trzeba jej przyznać - ładnie się zestarzała. Historia opisana w książce jest ciekawa, postaci wyraziste a opisy morskiej fauny i flory niesamowite. Ciekawie się to czyta jeżeli weźmiemy pod uwagę, że gdy Verne pisał tę powieść część miejsc, które opisuje w książce nie było jeszcze odkrytych. W swoim czasie książka musiała wgniatać czytelnika w ziemię a i teraz bardzo dobrze się ją czyta. Zdecydowanie lektura godna polecenia.

Nie bez powodu jest to jeden z klasyków literatury podróżniczo - przygodowej a Kapitan Nemo do dziś jest rozpoznawalny nawet przez młodszych czytelników. Biorąc pod uwagę, że powieść ukazała się nieco ponad 150 lat temu trzeba jej przyznać - ładnie się zestarzała. Historia opisana w książce jest ciekawa, postaci wyraziste a opisy morskiej fauny i flory niesamowite. Ciekawie...

Zachęcony dobrymi recenzjami i wysoką pozycją w plebiscycie na książkę roku nieśmiało sięgnąłem po tę pozycję i okazało się to być wielkim błędem...

Mamy tu do czynienia z bardzo przeciętnym zbiorem opowiadań. Może z dwie historie są dobre, ale reszta jest nudna i męcząca. Autor ma irytujący styl pisania i lubuje się w powtórzeniach i wyliczeniach. Na czym to polega? Przykładowo kiedy wymienia zakupy dokonane przez jedną z bohaterek opowiadania potrafi przez całą stronę (dosłownie) wyliczać co ciekawego kupiła w sklepie dzięki czemu powstaje nam zdanie-tasiemiec z niekończącą się listą rzeczy po przecinku. I jest to niestety tylko jeden z bardzo wielu przykładów tego męczącego zabiegu.

Kolejnym zarzutem jest to, że opowiadaniom brak jest adekwatnego zakończenia. Po prostu historyjki kończą się w pewnym momencie zupełnie jakby sam autor nie do końca wiedział jak je sensownie zakończyć a szkoda bo niektóre miały swój potencjał.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej pozycji. Mi tę książkę czytało się źle i nawet już pomijając to, że w moim subiektywnym odczuciu zdecydowana większość opowiadań jest słaba a autor nie dowiózł tematów, które starał się poruszyć (chociaż niektóre pomysły były bardzo obiecujące) to mam wrażenie za ta książka stara się aspirować do czegoś czym w rzeczywistości nie jest.

Zachęcony dobrymi recenzjami i wysoką pozycją w plebiscycie na książkę roku nieśmiało sięgnąłem po tę pozycję i okazało się to być wielkim błędem...

Mamy tu do czynienia z bardzo przeciętnym zbiorem opowiadań. Może z dwie historie są dobre, ale reszta jest nudna i męcząca. Autor ma irytujący styl pisania i lubuje się w powtórzeniach i wyliczeniach. Na czym to polega?...