Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść kończąca bestsellerową serię kryminalną zapoczątkowaną przez mistrza Larssona okazała się dla mnie przewidywalna i zachowawcza. Autor nie odważył się na żadne rewolucyjne rozwiązania fabularne, wszystko jest tak bez wysiłku wyjaśnione, że czytelnik nie czuje potrzeby zadawania pytań. Ogólnie to pod każdym względem przeciętny przedstawiciel gatunku.

Powieść kończąca bestsellerową serię kryminalną zapoczątkowaną przez mistrza Larssona okazała się dla mnie przewidywalna i zachowawcza. Autor nie odważył się na żadne rewolucyjne rozwiązania fabularne, wszystko jest tak bez wysiłku wyjaśnione, że czytelnik nie czuje potrzeby zadawania pytań. Ogólnie to pod każdym względem przeciętny przedstawiciel gatunku.

Książka ta nie jest powieścią, tylko skrawkiem autobiografii, zapisem nieodwracalnych faktów, dotykających bardzo trudnej problematyki holocaustu. Stanowi ona wzruszający zapis o losach człowieka, któremu dane było doczekać zakończenia działań wojennych na frontach Europy i powrócić do normalnego życia. Prawdziwa, przerażająca i bolesna historia, z którą powinien zapoznać się każdy.

Książka ta nie jest powieścią, tylko skrawkiem autobiografii, zapisem nieodwracalnych faktów, dotykających bardzo trudnej problematyki holocaustu. Stanowi ona wzruszający zapis o losach człowieka, któremu dane było doczekać zakończenia działań wojennych na frontach Europy i powrócić do normalnego życia. Prawdziwa, przerażająca i bolesna historia, z którą powinien zapoznać...

Nieprawdopodobnie arcyciekawa książka umiejętnie łącząca w sobie wątki dramatyczne i sensacyjne ze zwrotami akcji godnymi najlepszych kryminałów. Co więcej, to powieść z feministycznym meritum, doskonale trafiająca w obecne trendy. Autorka wykreowała trzy, a nawet cztery bohaterki, które wzajemnie się uzupełniają. Walczą ze swoimi słabościami, niekontrolowanymi emocjami i wadami. Każda z nich jest po prostu inna. Książkę czyta się z niewymuszoną przyjemnością. Nie ma drętwych wstawek, które nic nie znaczą. Każda myśl narratora jest niezmiernie ważna i eksplicytna.

Nieprawdopodobnie arcyciekawa książka umiejętnie łącząca w sobie wątki dramatyczne i sensacyjne ze zwrotami akcji godnymi najlepszych kryminałów. Co więcej, to powieść z feministycznym meritum, doskonale trafiająca w obecne trendy. Autorka wykreowała trzy, a nawet cztery bohaterki, które wzajemnie się uzupełniają. Walczą ze swoimi słabościami, niekontrolowanymi emocjami i...

Moje pierwsze spotkanie z B.A.Paris i muszę stwierdzić, że mało udane. Przez połowę książki wydawało mi się, że czytam interesującą powieść. Niestety tak nie było. Minusy przewyższają plusy. Bezbarwni i nieciekawie wykreowani bohaterzy, zbyt naciągane i absurdalne zakończenie, to jedne z wielu wad tej książki. Lecz jednej rzeczy, której nie mogę odmówić autorce to pomysłu, dosyć intrygującego. Ale i tak zaliczam tę powieść do rozczarowującej i bez polotu.

Moje pierwsze spotkanie z B.A.Paris i muszę stwierdzić, że mało udane. Przez połowę książki wydawało mi się, że czytam interesującą powieść. Niestety tak nie było. Minusy przewyższają plusy. Bezbarwni i nieciekawie wykreowani bohaterzy, zbyt naciągane i absurdalne zakończenie, to jedne z wielu wad tej książki. Lecz jednej rzeczy, której nie mogę odmówić autorce to pomysłu,...

Książka o wyjątkowych kobietach naznaczonych charyzmą, które zyskały sobie sympatię i uznanie wielu ludzi na całym świecie. Inteligentne, odważne siostry były ikonami ruchu oporu przeciwko reżimowi na Dominikanie. Julia Alvarez oddała głos każdej z czterech sióstr. Ta wieloosobowa narracja sprawia, że książka ma szeroki kontekst i pozwala spojrzeć na wiele rzeczy z różnych punktów widzenia. Porywająca i emocjonująca historia, od której nie sposób oderwać się choćby na chwilę.

Książka o wyjątkowych kobietach naznaczonych charyzmą, które zyskały sobie sympatię i uznanie wielu ludzi na całym świecie. Inteligentne, odważne siostry były ikonami ruchu oporu przeciwko reżimowi na Dominikanie. Julia Alvarez oddała głos każdej z czterech sióstr. Ta wieloosobowa narracja sprawia, że książka ma szeroki kontekst i pozwala spojrzeć na wiele rzeczy z różnych...

Z żalem stwierdzam, że Ziemiański nie kupił mnie tą powieścią, która jest pełna przemocy i okrucieństwa. Po prostu jest brutalnie, a miejscami wręcz sadystycznie. Również język, jakim posługuje się większość bohaterów jest bardzo prosty i pełen przekleństw. Dodatkowo jest apatyczny, przez co akcja w ogóle nie wciąga. A szkoda, bo nastawiłam się na fajne polskie fantasy.

Z żalem stwierdzam, że Ziemiański nie kupił mnie tą powieścią, która jest pełna przemocy i okrucieństwa. Po prostu jest brutalnie, a miejscami wręcz sadystycznie. Również język, jakim posługuje się większość bohaterów jest bardzo prosty i pełen przekleństw. Dodatkowo jest apatyczny, przez co akcja w ogóle nie wciąga. A szkoda, bo nastawiłam się na fajne polskie fantasy.

Szalenie interesująca część, według mnie lepsza od swojej poprzedniczki. Mamy tu do czynienia z bardzo dobrze stworzoną historią główną, a także ze znakomicie zarysowanym tłem społeczno - politycznym. Autor wykreował niecodziennych oraz intrygujących bohaterów. Z każdą kolejną stroną coraz bardziej wnikamy w ich historię. Super książka, teraz czas na film.

Szalenie interesująca część, według mnie lepsza od swojej poprzedniczki. Mamy tu do czynienia z bardzo dobrze stworzoną historią główną, a także ze znakomicie zarysowanym tłem społeczno - politycznym. Autor wykreował niecodziennych oraz intrygujących bohaterów. Z każdą kolejną stroną coraz bardziej wnikamy w ich historię. Super książka, teraz czas na film.

Mam wrażenie, że autorka zaczyna obniżać loty. "Ofiara losu" jest znacznie słabsza od poprzednich trzech tomów. Jest też dosyć przewidywalna i najmniej przekonująca, zwłaszcza w warstwie obyczajowej. Mimo dość skomplikowanej fabuły i okresowymi brakami postępów w śledztwie, czytelnikowi łatwo może przyjść odgadnięcie, kim jest morderca. Mnie się niestety udało. Ale jestem w stanie przymknąć oko na wiele niedociągnięć. W końcu przede mną jeszcze sporo, mam nadzieję owocnych, spotkań z panią Camillą.

Mam wrażenie, że autorka zaczyna obniżać loty. "Ofiara losu" jest znacznie słabsza od poprzednich trzech tomów. Jest też dosyć przewidywalna i najmniej przekonująca, zwłaszcza w warstwie obyczajowej. Mimo dość skomplikowanej fabuły i okresowymi brakami postępów w śledztwie, czytelnikowi łatwo może przyjść odgadnięcie, kim jest morderca. Mnie się niestety udało. Ale jestem w...

No i w dalszym ciągu mam problem z polubieniem stylu autora. Stwierdzam, że pisze bardzo nierówno. Raz mamy do czynienia z wątkami cudacznymi, pisanymi jakby na siłę, z kolei za chwilę świetnymi, od których nie można się oderwać. W niektórych miejscach można nawet powiedzieć, że autor wykazuje się kunsztem literackim i znaczną dozą poczucia humoru. Ale to i tak nie przekonuje mnie do prozy pana Ziemiańskiego.

No i w dalszym ciągu mam problem z polubieniem stylu autora. Stwierdzam, że pisze bardzo nierówno. Raz mamy do czynienia z wątkami cudacznymi, pisanymi jakby na siłę, z kolei za chwilę świetnymi, od których nie można się oderwać. W niektórych miejscach można nawet powiedzieć, że autor wykazuje się kunsztem literackim i znaczną dozą poczucia humoru. Ale to i tak nie...

Napisana z rozumem, świadoma i pełna skrywanych emocji powieść. O różnicach, które wydają nam się nie do pogodzenia, o nienawiści tkwiącej głęboko w sercach i o krzyku z żądaniem sprawiedliwości. Jest idealną odpowiedzią na problemy współczesnego świata, który napędzany jest ową nienawiścią i w którym każdy może ją szerzyć bez większych konsekwencji. To przede wszystkim książka bardzo potrzebna, prawdziwa, napisana z sercem, którą z wielką przyjemnością przeczytałam i którą gorąco polecam wszystkim bez wyjątku.

Napisana z rozumem, świadoma i pełna skrywanych emocji powieść. O różnicach, które wydają nam się nie do pogodzenia, o nienawiści tkwiącej głęboko w sercach i o krzyku z żądaniem sprawiedliwości. Jest idealną odpowiedzią na problemy współczesnego świata, który napędzany jest ową nienawiścią i w którym każdy może ją szerzyć bez większych konsekwencji. To przede wszystkim...

Powieść bezbarwna i nadzwyczaj nudna. O wiele słabsza od swojej poprzedniczki. Bardzo szybko traciłam nią zainteresowanie, pewnie przez nieskomplikowaną fabułę. Dość prędko można się domyślać, o co może chodzić, a później te domysły się potwierdzają. Generalnie zawiodłam się.

Powieść bezbarwna i nadzwyczaj nudna. O wiele słabsza od swojej poprzedniczki. Bardzo szybko traciłam nią zainteresowanie, pewnie przez nieskomplikowaną fabułę. Dość prędko można się domyślać, o co może chodzić, a później te domysły się potwierdzają. Generalnie zawiodłam się.

Kolejna niebanalna książka w dorobku śląskiego pisarza. Jak dla mnie o niebo lepsza od "Króla", będąca przede wszystkim powieścią społeczną i polityczną. Twardoch "Królestwem" porusza do żywego. Są okropieństwa wojny, są małe ludzkie dramaty, które bywają wynikiem podłości czy zaszczucia człowieka. Ta powieść boli i to uczucie jest silniejsze niż wizja względności istnienia, o której na kartach książki aż się roi. Reasumując to kawał znakomitej literatury, po którą każdy powinien sięgnąć.

Kolejna niebanalna książka w dorobku śląskiego pisarza. Jak dla mnie o niebo lepsza od "Króla", będąca przede wszystkim powieścią społeczną i polityczną. Twardoch "Królestwem" porusza do żywego. Są okropieństwa wojny, są małe ludzkie dramaty, które bywają wynikiem podłości czy zaszczucia człowieka. Ta powieść boli i to uczucie jest silniejsze niż wizja względności...