Wstrząsająca relacja z czasów Zagłady. Relacja nie studium psychologiczne i ta prostota jest właśnie siłą i autentycznością opowiadanej historii. I w obecnych czasach niepoprawną politycznie - vide Ukraińcy i Litwini jako pomocnicy Niemców, a wręcz jeszcze bardziej zezwierzęceni w okrucieństwie. Wielkim plusem jest pamiętnik niemieckiego oficera, dzięki któremu Szpilman przeżył ostatni okres przed wyzwoleniem Warszawy zaprzeczający popularnej legendzie o niewiedzy Niemców o tym, co zgotowali tym, których podbili. Lektura obowiązkowa!

Wstrząsająca relacja z czasów Zagłady. Relacja nie studium psychologiczne i ta prostota jest właśnie siłą i autentycznością opowiadanej historii. I w obecnych czasach niepoprawną politycznie - vide Ukraińcy i Litwini jako pomocnicy Niemców, a wręcz jeszcze bardziej zezwierzęceni w okrucieństwie. Wielkim plusem jest pamiętnik niemieckiego oficera, dzięki któremu Szpilman...

Ku przestrodze... bo w każdym z nas są wilki dwa, dobry i zły... wygrywa ten, którego karmisz...

Ku przestrodze... bo w każdym z nas są wilki dwa, dobry i zły... wygrywa ten, którego karmisz...

Książka pochłonięta, chyba nie trzeba jej dodatkowo reklamować, świadectwo tamtych okropnych wydarzeń.... Lecz najpierw ogldalam film, potem książka.... Moje serce zostaje przy filmie tym razem.

Książka pochłonięta, chyba nie trzeba jej dodatkowo reklamować, świadectwo tamtych okropnych wydarzeń.... Lecz najpierw ogldalam film, potem książka.... Moje serce zostaje przy filmie tym razem.

Czytane lata temu, zrobiło wrażenie. Film Polańskiego też fantastyczny, równie przerażający...

Czytane lata temu, zrobiło wrażenie. Film Polańskiego też fantastyczny, równie przerażający...

Zapis warszawskich wspomnień Szpilmana z lat 1939-1945 jest lekturą ze wszech miar godną polecenia - po pierwsze: ze względu na poruszoną tematykę, a po drugie: ze względu na styl. Jest on lapidarny, rzeczowy, bez upiększeń, bez niepotrzebnych opisów. W ten sposób wydarzenia mówią same za siebie.

Zdecydowanie polecam.

Zapis warszawskich wspomnień Szpilmana z lat 1939-1945 jest lekturą ze wszech miar godną polecenia - po pierwsze: ze względu na poruszoną tematykę, a po drugie: ze względu na styl. Jest on lapidarny, rzeczowy, bez upiększeń, bez niepotrzebnych opisów. W ten sposób wydarzenia mówią same za siebie.

Zdecydowanie polecam.

Wspomnienia Władysława Szpilmana to jedno z najważniejszych i najbardziej znanych świadectw czasu wojny. Autor w swoich wspomnieniach wraca do momentu, w którym został zamknięty w warszawskim getcie. Opowiada o okropieństwach w taki sposób, jakby się z nimi oswoił. Przerażajace, bolesne wspomnienia, które były dla niego codziennością. Książka powstała na chwilę po zakończeniu wojny, dlatego też ma ogromną wartość, bo czas nie zdążył stępić tych wspomnień. Szpilman pragnął śmierci, ale jednocześnie walczył, by przetrwać za wszelką cenę.

Pianista powiada o tym, co działo się za murami getta, jak zdołał uciec z Umschlagplatzu, z miejsca, gdzie po raz ostatni widział się z rodziną. O tułaczce, o samotności, o przerażającym głodzie. O tym jak dzięki pomocy bliskich, ale także zupełnie obcej osoby zdołał przetrwać. O chwilach zwątpienia, o samobójczych myślach, o tym, co działo się z jego ciałem i duszą. I o miłości do muzyki, która pozostała niezmienna i często utrzymywała go przy życiu.

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/photo/?fbid=790107776245343&set=a.530574228865367

Wspomnienia Władysława Szpilmana to jedno z najważniejszych i najbardziej znanych świadectw czasu wojny. Autor w swoich wspomnieniach wraca do momentu, w którym został zamknięty w warszawskim getcie. Opowiada o okropieństwach w taki sposób, jakby się z nimi oswoił. Przerażajace, bolesne wspomnienia, które były dla niego codziennością. Książka powstała na chwilę po...

Historię Władysława Szpilmana zna każdy kto choć w najmniejszym stopniu interesuję się historią II wojny światowej. Ja zabrałem się do książki ze względu na chęć pszeczytania opisów wojennej Warszawy, tego jak wyglądało życie zwykłych cywilów. Oczywiście lektura nie jest długa, ale znajduje się tu wiele ciekawych opisów, zresztą bardzo często cytowanych w innych książkach o Warszawie z czasów wojny.

Co ciekawe, we fragmentach pamiętnika Wilma Hosenfelda, znajdziemy jego rozważania dlaczego musiało dojść do tej wojny, co idealnie pasuje niestety także do dzisiejszych czasów tzn upadek moralności i wychowywanie pokolenia "róbta co chceta"

Historię Władysława Szpilmana zna każdy kto choć w najmniejszym stopniu interesuję się historią II wojny światowej. Ja zabrałem się do książki ze względu na chęć pszeczytania opisów wojennej Warszawy, tego jak wyglądało życie zwykłych cywilów. Oczywiście lektura nie jest długa, ale znajduje się tu wiele ciekawych opisów, zresztą bardzo często cytowanych w innych książkach o...

Znakomita pozycja ukazująca brutalną rzeczywistość wojennej Warszawy i losy wybitnego polskiego pianisty, Władysława Szpilmana. Do kompletu warto znać rewelacyjnie zrealizowany film Romana Polańskiego o tym samym tytule.

Znakomita pozycja ukazująca brutalną rzeczywistość wojennej Warszawy i losy wybitnego polskiego pianisty, Władysława Szpilmana. Do kompletu warto znać rewelacyjnie zrealizowany film Romana Polańskiego o tym samym tytule.

Władysław Szpilman w swoich wspomnieniach opisuje lata wojny, okupacji, czasy Holocaustu w Warszawie. To pisane na bieżąco świadectwo młodego pianisty, który próbuje przetrwać w getcie warszawskim a później po aryjskiej stronie narażony na liczne niebezpieczeństwa.
Ta książka to również próba nakreślenia znaczenia muzyki
w okupowanej Warszawie i potem. Autor stara się łamać stereotypy patrzenia na człowieka przez pryzmat tylko i wyłącznie narodowości. Choćby przypadek niemieckiego kapitana Wehrmachtu Wilhelma Hosenfelda (Sprawiedliwy wśród Narodów Świata) , który udzielał pomocy młodemu pianisty dostarczając mu żywności w mieszkaniu przy obecnej al. Niepodległości 223.


Na podstawie książki reżyser Roman Polański zekranizował biografię Władysława Szpilmana.

Władysław Szpilman w swoich wspomnieniach opisuje lata wojny, okupacji, czasy Holocaustu w Warszawie. To pisane na bieżąco świadectwo młodego pianisty, który próbuje przetrwać w getcie warszawskim a później po aryjskiej stronie narażony na liczne niebezpieczeństwa.
Ta książka to również próba nakreślenia znaczenia muzyki
w okupowanej Warszawie i potem. Autor stara się...

IG: ksiazki_wloczykija
"Pianista", hipnotyzujący pamiętnik Władysława Szpilmana, odsłania nawiedzająco piękną opowieść o przetrwaniu, odporności i nieprzemijającej sile muzyki w najciemniejszych czasach. Rozgrywający się na tle okupowanej przez nazistów Warszawy podczas II wojny światowej, ten pamiętnik jest świadectwem siły ludzkiego ducha i zdolności sztuki do przekraczania nawet najbardziej wstrząsających okoliczności.

Władysław Szpilman, utalentowany pianista, zabiera w niezwykłą podróż po swoich doświadczeniach, podczas której poznaje okropności wojny i Holokaustu. Dzięki porywającej narracji Szpilman zanurza nas w głębi swoich emocji, oferując intymne spojrzenie na wewnętrzne zawirowania i zewnętrzne wyzwania, przed którymi stanął.

Sercem pamiętnika jest trwały związek Szpilmana z muzyką. Pianino staje się jego ukojeniem, źródłem pocieszenia pośród chaosu i łącznikiem z jego tożsamością. Barwne opisy spotkań autora z instrumentem wywołują silne wrażenia zmysłowe, pozwalając nam, czytelnikom, poczuć klawisze pod palcami i usłyszeć nuty, które niosą jego emocje w powietrzu. Obecność muzyki jest powracającym motywem, który nie tylko wzbogaca narrację, ale także podkreśla znaczenie trzymania się swoich pasji w najciemniejszych czasach.

Okropności wojny i Holokaustu są przedstawione z niewzruszoną szczerością. Relacja Szpilmana, który był świadkiem zniszczenia Warszawy i brutalności zadawanej jego współobywatelom, jest zarówno rozdzierająca serce, jak i skłaniająca do refleksji. Jego obserwacje ludzkiej natury w ekstremalnych warunkach zagłębiają się w złożoność moralności, przetrwania i wyborów, których człowiek jest zmuszony dokonywać.

Pamiętnik jest przejmującą eksploracją więzi międzyludzkich, które podtrzymywały Szpilmana podczas jego męki. Relacje, które nawiązuje, życzliwość nieznajomych i koleżeństwo ocalałych służą jako promienie światła w krajobrazie ciemności. Te przykłady współczucia i solidarności podkreślają odporność ludzkiego ducha nawet w najbardziej ponurych okolicznościach.

Napisana z elokwencją i pokorą "Pianista" to głęboko osobista relacja, która unika sensacji, skupiając się na zawiłościach indywidualnych doświadczeń. Proza Szpilmana to gobelin emocji, oddający rozpacz, nadzieję, strach i triumf, które definiują jego podróż.

Podsumowując, "Pianista" to literackie arcydzieło, które wykracza poza wojenny kontekst, dotykając uniwersalnych tematów sztuki, człowieczeństwa i niezłomnej woli przetrwania. Wspomnienia Władysława Szpilmana przypominają, że nawet w obliczu niewyobrażalnych przeciwności losu ludzki duch może znaleźć ukojenie w kreatywności i inspirować nadzieję poprzez najmroczniejsze melodie.

Gdy my, czytelnicy, przewracamy ostatnie strony "Pianisty", pozostajemy z głębokim uznaniem dla odporności ludzkiego ducha i odnowionym zrozumieniem transformacyjnej mocy sztuki pośród chaosu. Ten pamiętnik jest hołdem dla tych, którzy przetrwali i świadectwem trwałego wpływu niezwykłej historii jednego człowieka.

IG: ksiazki_wloczykija
"Pianista", hipnotyzujący pamiętnik Władysława Szpilmana, odsłania nawiedzająco piękną opowieść o przetrwaniu, odporności i nieprzemijającej sile muzyki w najciemniejszych czasach. Rozgrywający się na tle okupowanej przez nazistów Warszawy podczas II wojny światowej, ten pamiętnik jest świadectwem siły ludzkiego ducha i zdolności sztuki do...