Nie spodziewałem się takiego rozwiązania sprawy. ;)

Nie spodziewałem się takiego rozwiązania sprawy. ;)

Absolutnie wyjątkowa książka. Wszystkie elementy sztuki dopracowane do nieomal perfekcji. Skomplikowana fabuła, wyjaśniająca się w pełni tak naprawdę dopiero na ostatniej stronie książki. Dobrze znane postaci Hole i jego otoczenia dalej pogłębiane. Nowe postaci precyzyjnie zbudowane. Miejsce akcji - Oslo, mroczne jak nigdy.

Jo Nesbo wprowadza nową jakość do literatury kryminalnej. Jest ona traktowana standardowo jako tzw. "czytadła". Tutaj nie można jednak przypisać tego pojęcia. Poza tym, że mamy w "Upiorach" można powiedzieć klasyczny układ dla powieści kryminalnej, dostajemy dodatkowo elementy z literatury pięknej. Od razu rzuca się w oczy oryginalne przedstawienie miejsca akcji. Już na początku scena rozpoczyna się z niezwykłej perspektywy szczura. Ten zabieg pojawia się też później, przy innych okazjach.

Prowadzenie narracji w różnych osobach i czasach również nadaje tekstowi ciekawej formy. Poznajemy sytuację różnymi oczami. Raz jest to klasyczna forma w trzeciej osobie. Innym razem w pierwszej osobie. W tym wypadku postać prowadząca swój monolog zabarwia go językiem charakterystycznym dla swojej pozycji społecznej - ćpuna.

Można by długo pisać. Jedno słowo jest jak najbardziej adekwatne - arcydzieło.

Gorąco polecam.

Absolutnie wyjątkowa książka. Wszystkie elementy sztuki dopracowane do nieomal perfekcji. Skomplikowana fabuła, wyjaśniająca się w pełni tak naprawdę dopiero na ostatniej stronie książki. Dobrze znane postaci Hole i jego otoczenia dalej pogłębiane. Nowe postaci precyzyjnie zbudowane. Miejsce akcji - Oslo, mroczne jak nigdy.

Jo Nesbo wprowadza nową jakość do literatury...

Kolejna, genialna powieść o Harrym. Nietuzinkowa narracja przedstawiona zarówno ze strony ofiary jak i śledczego oraz niejedno zaskoczenie tworzą świetną całość, która sprawia, że "Upiory" czyta się z przyjemnością

Kolejna, genialna powieść o Harrym. Nietuzinkowa narracja przedstawiona zarówno ze strony ofiary jak i śledczego oraz niejedno zaskoczenie tworzą świetną całość, która sprawia, że "Upiory" czyta się z przyjemnością

Kolejna część opowiadająca losy Harrego Hole. Jak zwykle u Nesbo akcja trzyma w napięciu a zakończenie zaskakuje, mocno.
Tym razem autor zabiera nas do świata pełnego narkotyków, przemocy i gangów.
Harry co chwila przeżywa jakieś zaskakujące przygody, w których prawie umiera lub zostaje poważnie ranny. Jak dla mnie było tego aż za dużo i wydawało się to mocno nieprawdopodobne, naciągane.
Pod koniec książki już się męczyłam.
Dobra pozycja, choć wcześniejsze części bardziej mi podeszły i wciągnęły w swoje historie - w tej za dużo jak dla mnie naciąganych sytuacji.

Kolejna część opowiadająca losy Harrego Hole. Jak zwykle u Nesbo akcja trzyma w napięciu a zakończenie zaskakuje, mocno.
Tym razem autor zabiera nas do świata pełnego narkotyków, przemocy i gangów.
Harry co chwila przeżywa jakieś zaskakujące przygody, w których prawie umiera lub zostaje poważnie ranny. Jak dla mnie było tego aż za dużo i wydawało się to mocno...

Najlepsza część o Harrym, zarazem bardzo zaskakująca w kontekście bohaterów drugoplanowych. W końcu dzieje się coś więcej w życiu wielu osób, wiele wątków znajduje swój koniec bądź będą kontynuowane. Tylko.. Czy nadal z Harrym?

Najlepsza część o Harrym, zarazem bardzo zaskakująca w kontekście bohaterów drugoplanowych. W końcu dzieje się coś więcej w życiu wielu osób, wiele wątków znajduje swój koniec bądź będą kontynuowane. Tylko.. Czy nadal z Harrym?

Zakończenie zaskakujące i ciekawe co będzie dalej.. ale momentami męczące są te przygody Harrego :) mam kaca razem z nim przez niego.

Zakończenie zaskakujące i ciekawe co będzie dalej.. ale momentami męczące są te przygody Harrego :) mam kaca razem z nim przez niego.

Majstersztyk. Jak większość książek z tej serii. Wiele wątków na końcu mistrzowsko połączonych w całość. Zbliżając się ku końcowi serii nachodzi mnie tylko jedna myśl: Rakela to ma pecha do facetów. Zarowno tych spoza jak i z rodziny... Do wszystkich ją otaczających. Bez wyjątku! 😀 Czyżby Jo Nesbo nie lubił Rakeli, że zgotował jej taki los w tych historiach?

Majstersztyk. Jak większość książek z tej serii. Wiele wątków na końcu mistrzowsko połączonych w całość. Zbliżając się ku końcowi serii nachodzi mnie tylko jedna myśl: Rakela to ma pecha do facetów. Zarowno tych spoza jak i z rodziny... Do wszystkich ją otaczających. Bez wyjątku! 😀 Czyżby Jo Nesbo nie lubił Rakeli, że zgotował jej taki los w tych historiach?

W przeciwieństwie do "Wybawiciela", który wprowadza w błąd, bo akcja tam dzieje się w środowisku Armii Zbawienia a nie ćpunów, tutaj naprawdę wraz z głównym bohaterem zwiedzamy to "przeurocze" środowisko. Plusem jest to, że zamiast tasiemcowych rozkmin Hole w stanie wskazującym, dostajemy porządną akcję, napięcie i ułozoną, sensowną intrygę. Ale, żeby nie było za dobrze na tym się kończą "plusy dodatnie", że pokuszę się o zacytowanie klasyka. A czego nie ma?
- Bucera Hole ma się dobrze
- Rakel nadal jest nijaka, w zasadzie mogłoby jej nie być, a jej uczucie do Harry'ego jest tak wyrażone, że telenowela meksykańska przy tej babie to szczyt zaangażowania emocjonalnego
- idiotyzmy autora - Hole kilka dni biega w jednym garniaku, nie myje się, zalega w śmietnikach, melinach i nikomu to nie przeszkadza - nawet wyglądając jak penera z dworca wbija się na galę pełną oficjeli! Normalnie ochrona spuściłaby go po schodach albo wezwała patrol, żeby go spacyfikowali.
- wtórność postaci i motywów. Mamy tu skorumpowanego gliniarza, który jest brzydszą i mniej rozgarniętą wersją Waalera, tyle że zamiast broni handluje prochami, mamy też identyczny jak w rozprawie z Tomem motyw obezwładnienia ręki przeciwnika, tyle że zamiast śrubokrętu Hole używa cegły z gwoździami i liny, konstruując pułapkę rodem z Mac Gyvera. Nesbo, jak masz problem z pomysłami, poproś o wsparcie kolegów albo redaktora, to nie grzech ani wstyd!
- Rozumiem, że główny bohater musi sobie jakoś radzić, ale to już przesada - sponiewierany, nawalony Hole w domu oponenta odwala akcję rodem z Delta Force - no bez jaj! Sam mówił w poprzednich częściach, że jest cienki w strzelaniu i nie ma praktyki, bo olewa zajęcia na strzelnicy, mało tego, nie zdaje obowiązkowego egzaminu ze strzelania bo ma wyjebane, a prawo do broni załatwiają mu przełożeni za cukierki bo tak każe imperatyw narracyjny, ale tu to szczyt debilizmu. Hole używa pistoletu maszynowego, granatów dymnych, rusza się jak zawodowy antyterrorysta, przeciwników zdejmuje jednym strzałem - cuda, panie, normalnie Counter Strike 2.0. I robi to, podkreślmy, pijany, niewyspany, z jet lagiem i ranny, z rozciętą przez całą dłuość szyją, przy sporej utracie krwi.
- Supermen Hole ratowany jest z krytycznej opresji wyłącznie imperatywem narracyjnym - gdzie inni się topią,pijak ze zjedzonym przez alkohol i dragi mózgiem nie poddaje się ranom, szokowi, adrenalinie i nie kłania się żadnej opresji i ratuje się tym, co ma pod ręką - komandosi z GROMu i generał Walter przy nim to cienkie leszcze. No ale wiadomo, główny bohater nie może zginąć.
- Wiem, że używki mogą spowolnić ból, ale konia z rzędem temu, kto z gardłem rozwalonym jak po spotkaniu z Kubą Rozpruwaczem biega sobie i działa jakby nigdy nic, co tam upływ krwi, środki odkażające i przeciwbólowe są dla słabych! Pozostaje mieć nadzieję, że Hole ma system odpornościowy mocniejszy niż mury Jerycha.
- Nawiązując do powyższej kwestii - fajnie mają w tej Norwegii, policja w Oslo jest ślepa jak kret. Tylko tam można biegać po ulicy uwalonym krwią jak rzeźnik. W Polsce za mniejsze rzeczy patrol potrafi zatrzymać do wyjaśnienia i wylegitymować.

Podsumowując - widać, że autor się stara, ale zamierzenie czy nie wychodzi mu parodia kryminału, której ciekawy wątek główny ginie pod stosem idiotyzmów. Czytam wyłącznie siłą rozpędu i łudzę się, że każdy następny tom będzie mniej naszpikowany pomysłami i rozwiązaniami od czapy, ale mam poważne obawy, że jednak nie.

W przeciwieństwie do "Wybawiciela", który wprowadza w błąd, bo akcja tam dzieje się w środowisku Armii Zbawienia a nie ćpunów, tutaj naprawdę wraz z głównym bohaterem zwiedzamy to "przeurocze" środowisko. Plusem jest to, że zamiast tasiemcowych rozkmin Hole w stanie wskazującym, dostajemy porządną akcję, napięcie i ułozoną, sensowną intrygę. Ale, żeby nie było za dobrze na...

Kolejna pozycja Jo Nesbo, która mnie nie zawiodła... Polecam 👍

Kolejna pozycja Jo Nesbo, która mnie nie zawiodła... Polecam 👍

Co raz ciekawiej

Co raz ciekawiej