Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam się, że początkowo miałam ochotę zrezygnować z dalszej lektury. Powodem była typowość fabuły - historia brzmiała jak kolejna opowieść o opresji wobec kobiet w kulturze muzułmańskiej, z dodatkiem motywu molestowania, która zostawia nas z nieprzyjemnym uczuciem - niepotrzebnym, gdyż mamy do czynienia z fikcją, nie dokumentem. Jednak wraz z postępem fabuły rozwiązania takie jak przybliżanie historii kolejnych osób po wprowadzeniu ich do fabuły, sprawiły że opowieść stała się wielowymiarowa i przyciągająca.

Jest to opowieść poruszająca, na co wpływ ma przedstawienie całej historii życia bohaterki z perspektywy, z której już wiemy, w jaki sposób się zakończy. W kontekście wywoływania silnych emocji zasługą autorki jest to, że wybrała (w mojej ocenie) tylko jeden moment, który był tym na prawdę łamiącym serce, sprawiającym, że łzy napływały do oczu, ale nie w momencie, w którym wydarzenie nastąpiło, a jeszcze przed nim, gdy uświadamiamy sobie jak smutno byłoby właśnie gdyby nastąpiło i czujemy, że tak się stanie.

Wraz ze zbliżaniem się do końca powieści towarzyszyło mi coraz silniejsze uczucie nostalgii, osiągnięte częściowo dzięki konstrukcji literackiej opartej na retrospekcji, a trochę też poprzez taką formułę, w której przestrzeń odgrywa zasadniczą rolę, może na równi z prezentowanymi postaciami. W tym przypadku jednym z bohaterów jest sam Stambuł, dla wielu nadający historii szczególnego sentymentu.

Przyznam się, że początkowo miałam ochotę zrezygnować z dalszej lektury. Powodem była typowość fabuły - historia brzmiała jak kolejna opowieść o opresji wobec kobiet w kulturze muzułmańskiej, z dodatkiem motywu molestowania, która zostawia nas z nieprzyjemnym uczuciem - niepotrzebnym, gdyż mamy do czynienia z fikcją, nie dokumentem. Jednak wraz z postępem fabuły rozwiązania...

Eseje napisane z rozmysłem, a jednocześnie szczere, odważne. Artystyczno-literackie zdolności autorki przejawiają się w tym, że rzeczom codziennym, którym większość ludzi nie poświęca uwagi, nadaje głębszy sens.
Autorka pokazuje odbiorcy swoją miłość do literatury i chce nią zarazić. Rysuje mapę swoich inspiracji, rozkłada proces pisania na czynniki pierwsze.
Do tej lektury można (a nawet należy) powracać wielokrotnie.

Eseje napisane z rozmysłem, a jednocześnie szczere, odważne. Artystyczno-literackie zdolności autorki przejawiają się w tym, że rzeczom codziennym, którym większość ludzi nie poświęca uwagi, nadaje głębszy sens.
Autorka pokazuje odbiorcy swoją miłość do literatury i chce nią zarazić. Rysuje mapę swoich inspiracji, rozkłada proces pisania na czynniki pierwsze.
Do tej...

Na pierwszy rzut oka to opowieść o podróży, z gatunku literatury drogi. Ma jednak drugie dno o alegorycznym znaczeniu. Jest przypowieścią o dążeniach człowieka, których metaforą jest właśnie tytułowa księga. To słowo można dowolnie zastąpić innym celem, równie niełatwym do zdobycia, wymagającym czasu i wyrzeczeń.
Książka daje swobodę interpretacji, dzięki czemu skłania do rozważań.
Sama narracja także nie nudzi, charakterystyczny dla autorki mistycyzm przeplata się z cielesnością bohaterów.

Na pierwszy rzut oka to opowieść o podróży, z gatunku literatury drogi. Ma jednak drugie dno o alegorycznym znaczeniu. Jest przypowieścią o dążeniach człowieka, których metaforą jest właśnie tytułowa księga. To słowo można dowolnie zastąpić innym celem, równie niełatwym do zdobycia, wymagającym czasu i wyrzeczeń.
Książka daje swobodę interpretacji, dzięki czemu skłania do...

Ta wymagająca lektura wymagająca czasu i uwagi to dzieło niełatwe, ale zdecydowanie niezwykłe. Powieść zarówno historyczna jak i fikcyjna, realistyczna i magiczna. Przesiąknięta metafizyką, mimo ogromnej roli codzienności. Opisuje prawdziwe wydarzenia wokół sekty frankońskiej związanej z postacią Jakuba Franka. Kontrowersyjny przywódca przedstawiony został bez faworyzowania żadnej z narracji. Widzimy frankizm dopiero rodzący się, najpierw w kameralnym wydaniu, z czasem obejmujący coraz większe grono wyznawców.
Dużym plusem jest narracja, która umożliwia czytelnikowi bycie naocznym świadkiem wydarzeń. Mimo że świat opisany jest szczegółowo, nie można do końca do niego przeniknąć, pozostaje za zasłoną tajemniczości i pewnych niejasności.
Dodatkowo ukazane zostało współistnienie religii żydowskiej i chrześcijańskiej, wspaniałe przenikanie się kultur i języków, w kontrze do jednolitego sienkiewiczowskiego obrazu kresów.

Ta wymagająca lektura wymagająca czasu i uwagi to dzieło niełatwe, ale zdecydowanie niezwykłe. Powieść zarówno historyczna jak i fikcyjna, realistyczna i magiczna. Przesiąknięta metafizyką, mimo ogromnej roli codzienności. Opisuje prawdziwe wydarzenia wokół sekty frankońskiej związanej z postacią Jakuba Franka. Kontrowersyjny przywódca przedstawiony został bez faworyzowania...

Wciągająca, skłaniająca do rozważań powieść. Mierzy się z hipokryzją, jej tematyka jest aktualna. Obnaża absurdy, jak w przypadku kultu św. Huberta, który według legendy został świętym, gdy przestał polować, bo zrozumiał, że grzeszy, natomiast ogłoszono go patronem właśnie myśliwych. Przemycona jest tu też niesprawność administracji, władzy, przy której jednostka i jej zdanie się nie liczą.

Klimatyczna, nieoczywista przyroda - zazwyczaj w literaturze ukazywane jest jej piękno, w celu wywołania zachwytu; tu natomiast pojawia się inny obraz: zimy, która zdaje się świadczyć o tym, że świat nie został stworzony dla ludzi.

Ten proekologiczny kryminał przepełniony jest rozważaniami filozoficznymi i moralnymi, brak tu zbędnych interakcji. Dzięki pierwszoosobowej narracji poznajemy cały świat głównej bohaterki, uznawanej powszechnie za "starą wariatkę". Postać skonstruowana jest jednak tak, że nie wywołuje uczucia zażenowania, w przeciwieństwie do kreacji starszych kobiet w twórczości innych autorów.
Status "nieszkodliwej wariatki" nadają jej zamiłowania ekologiczne i astrologiczne. Zwrócona jest tu uwaga na obowiązującą acz nielogiczną zasadę, mówiącą o tym, że "większość ma rację", bezwzględnie.
Ciekawy jest fakt, że młode ekolożki i ekologów traktuje się zwykle pozytywnie lub neutralnie, ale poważnie, natomiast w przypadku osoby starszej, raczej z przymrużeniem oka, trochę ironicznie.

W zależności od światopoglądu czytelnika, stosunek do bohaterki i jej przekonań może być pozytywny, negatywny, lub też ambiwalentny. Nie da się ukryć, że autorka za pomocą stworzonej przez siebie narracji wyraża osobiste poglądy na tematy ekologiczne. Jest to jednak zdecydowanie powieść otwarta. Między innymi to, że nie zamyka się na odbiorcę świadczy o jej wartości.

Wciągająca, skłaniająca do rozważań powieść. Mierzy się z hipokryzją, jej tematyka jest aktualna. Obnaża absurdy, jak w przypadku kultu św. Huberta, który według legendy został świętym, gdy przestał polować, bo zrozumiał, że grzeszy, natomiast ogłoszono go patronem właśnie myśliwych. Przemycona jest tu też niesprawność administracji, władzy, przy której jednostka i jej...

Opowiadania funkcjonujące na pograniczu realizmu, fantastyki a nawet science-fiction, nie opowiadające się jednoznacznie po żadnej ze stron.
Dziwaczne, trochę oniryczne, miejscami groteskowe.
Motywy dominujące ten zbiór wyjątkowości to posthumanizm, granica życia i śmierci, a także samotność w obliczu transformacji świata.

Tytułowa bizarność to cecha, którą można przypisać zarówno ludziom, jak i światu. Bizarny świat w opowiadaniu "Prawdziwa historia" to taki, w którym nieporozumienie prowadzi do utraty tożsamości. Zwłaszcza to z dziesięciu opowiadań wywołało we mnie mocne uczucia, jakbym sama, przeczuwając zakończenie, nie chciała się na nie zgodzić. Jest przerażające, ponieważ jak wskazuje tytuł, teoretycznie mogłoby zdarzyć się każdemu.

Bizarny jest świat starzejącego się Pana B z opowiadania "Szwy", zagubionego wśród zmian w świecie, który staje się dla niego coraz bardziej nieuchwytny.

Elementy świata przedstawionego mogą być zachęcające, tak jak ma to miejsce z opowiadaniem "Wiizyta". Czasem chciałoby się przecież "rozdwoić". W tym przypadku możliwe jest rozdzielenie tożsamości na wiele wariantów tak, by każda mogła zająć się odpowiednią sferą.

Wszystkie 10 opowiadań wartych jest przeczytania i nie ma potrzeby wyłaniania "najlepszego" czy "najgorszego".

Opowiadania mają otwarte zakończenia, mnóstwo niedopowiedzeń będących w zasadzie punktem wyjścia. Dają nie odpowiedzi a pytania. Czasem wydają się urwane - czytelnik sam musi dopowiedzieć sobie finał. Zostawiają z pewnym rodzajem pomieszania, po tym zagubieniu przychodzą rozmyślania i całość powoli się układa.

Opowiadania funkcjonujące na pograniczu realizmu, fantastyki a nawet science-fiction, nie opowiadające się jednoznacznie po żadnej ze stron.
Dziwaczne, trochę oniryczne, miejscami groteskowe.
Motywy dominujące ten zbiór wyjątkowości to posthumanizm, granica życia i śmierci, a także samotność w obliczu transformacji świata.

Tytułowa bizarność to cecha, którą można...

Powieść niezwykle bogata w treść, opisuje losy trzech pokoleń - mieszkańców prowincji, marnej i pięknej zarazem, których losy splatają się ze sobą. Głównym bohaterem nie jest jednak żadna z tych postaci, lecz czas i przestrzeń.

Na niezwykły klimat powieści składa się realizm magiczny, przenikanie się świata empirycznego z metafizycznym. Pomimo mityzacji rzeczywistości, postacie odmalowane są realistycznie i szczegółowo.

O czym jest ta książka? O życiu i śmierci. O wyzwaniach, mierzeniu się z losem, (zaprzepaszczonych) marzeniach. O przemijaniu - ciągłych starciach człowieka z czasem, z których zwycięsko wychodzi zawsze ten drugi.

Pochłonęła mnie wielowymiarowość tego świata: codzienność i historie życia prostych ludzi,
zakątki umysłu jednostek uważanych powszechnie za upośledzone lub szalone, w których znajduje się wiedza niedostępna dla "zwyczajnych" ludzi, a obok tego Czas Boga, kreacja tej figury i odczytanie Biblii na nowo.

Powieść niezwykle bogata w treść, opisuje losy trzech pokoleń - mieszkańców prowincji, marnej i pięknej zarazem, których losy splatają się ze sobą. Głównym bohaterem nie jest jednak żadna z tych postaci, lecz czas i przestrzeń.

Na niezwykły klimat powieści składa się realizm magiczny, przenikanie się świata empirycznego z metafizycznym. Pomimo mityzacji rzeczywistości,...

Alegoryczna opowieść o dość banalnym przesłaniu. Sama historia nie jest nudna, ale forma przekazu "mądrości życiowych" może się wydać dojrzałemu czytelnikowi wręcz irytująca. Niemniej jednak myślę, że może to być pożyteczna lektura dla młodszej publiki

Alegoryczna opowieść o dość banalnym przesłaniu. Sama historia nie jest nudna, ale forma przekazu "mądrości życiowych" może się wydać dojrzałemu czytelnikowi wręcz irytująca. Niemniej jednak myślę, że może to być pożyteczna lektura dla młodszej publiki

Niepowtarzalna książka, zdecydowanie wyróżnia się na tle innych z gatunku. Podczas gdy niemal we wszystkich kryminałach obok pierwszoplanowej zagadki obecne są dodatkowe wątki prywatne głównego bohatera, dające nam pewien obraz personalny, tu o głównej postaci nie wiemy nic. Jesteśmy więc z początku zagubieni, pewnie nie mniej niż sam bohater. Zagubienie to jednak nie zniechęca, a kieruje ku drodze uczestnictwa w "śledztwie". Intrygująca, zaskakująca książka, którą zdecydowanie warto przeczytać.

Niepowtarzalna książka, zdecydowanie wyróżnia się na tle innych z gatunku. Podczas gdy niemal we wszystkich kryminałach obok pierwszoplanowej zagadki obecne są dodatkowe wątki prywatne głównego bohatera, dające nam pewien obraz personalny, tu o głównej postaci nie wiemy nic. Jesteśmy więc z początku zagubieni, pewnie nie mniej niż sam bohater. Zagubienie to jednak nie...

Książka w niezwykle ludzki sposób porusza problemy mężczyzny borykającego się z bólem związanym z psychiką i emocjami. Powieść przemawia do mnie, gdyż jest napisana w sposób, który pozwala utożsamić się z bohaterem lub chociaż zrozumieć jego położenie. Z jednej strony daje nadzieję, a z drugiej szczerze przedstawia rzeczywistość uświadamiając nam, że mimo tego, że nie zawsze mamy pełny wpływ na to, jak potoczy się nasze życie, to jednak zawsze pozostaje nam jakiś wybór.

Książka w niezwykle ludzki sposób porusza problemy mężczyzny borykającego się z bólem związanym z psychiką i emocjami. Powieść przemawia do mnie, gdyż jest napisana w sposób, który pozwala utożsamić się z bohaterem lub chociaż zrozumieć jego położenie. Z jednej strony daje nadzieję, a z drugiej szczerze przedstawia rzeczywistość uświadamiając nam, że mimo tego, że nie...

Można by było powiedzieć, że jest to ten typ, od którego "nie można się oderwać". Z tą jednak różnicą, że w tym przypadku na prawdę i nie ma w tym żadnego wyolbrzymienia. Świetna od samego początku, nie traci smaku ani na moment. Gdybym miała opisać ją w jednym zdaniu, powiedziałabym że to po prostu cholernie dobra książka.

Można by było powiedzieć, że jest to ten typ, od którego "nie można się oderwać". Z tą jednak różnicą, że w tym przypadku na prawdę i nie ma w tym żadnego wyolbrzymienia. Świetna od samego początku, nie traci smaku ani na moment. Gdybym miała opisać ją w jednym zdaniu, powiedziałabym że to po prostu cholernie dobra książka.

Niebanalna, autor skupia się na głównym bohaterze, z którego to punku widzenia opisane są wydarzenia, zostawiając bohaterkę z okładki nieco w cieniu, dzięki czemu nie jest to książka głównie o miłości, lecz o przyjaźni. Myślę, że właśnie to dodało jej oryginalności.

Niebanalna, autor skupia się na głównym bohaterze, z którego to punku widzenia opisane są wydarzenia, zostawiając bohaterkę z okładki nieco w cieniu, dzięki czemu nie jest to książka głównie o miłości, lecz o przyjaźni. Myślę, że właśnie to dodało jej oryginalności.

Książka o niesamowitym, tajemniczym klimacie. Z zapartym tchem czekamy na dalsze losy bohaterów. Cenię ją za uniwersalizm, ponieważ przedstawione wydarzenia i postaci można przyrównać do niefantastycznych, występujących w prawdziwym życiu. Głębokości dodają opisy uczuć i przemian wewnętrznych postaci.

Książka o niesamowitym, tajemniczym klimacie. Z zapartym tchem czekamy na dalsze losy bohaterów. Cenię ją za uniwersalizm, ponieważ przedstawione wydarzenia i postaci można przyrównać do niefantastycznych, występujących w prawdziwym życiu. Głębokości dodają opisy uczuć i przemian wewnętrznych postaci.

Pierwsze kilka stron wywarło na mnie duże wrażenie. Jednak dalsza część nieco mnie rozczarowała. Mimo tego akcja zasługuje na pochwałę. Problemem w czytaniu była dla mnie skomplikowana fabuła, która sprawiła, że w niektórych momentach można było się zgubić przez co ciężej zrozumieć opisane wydarzenia.

Pierwsze kilka stron wywarło na mnie duże wrażenie. Jednak dalsza część nieco mnie rozczarowała. Mimo tego akcja zasługuje na pochwałę. Problemem w czytaniu była dla mnie skomplikowana fabuła, która sprawiła, że w niektórych momentach można było się zgubić przez co ciężej zrozumieć opisane wydarzenia.

W książce podobało mi się to, że była pisana z różnych perspektyw, co urozmaiciło historię. Brakowało mi bardziej wartkiej akcji, ale od tego gatunku nie można przecież wymagać, że będzie zapierać dech w piersiach. Przynajmniej w tym przypadku tak nie było. Dobra dla zabicia czasu, choć dość przewidywalna.

W książce podobało mi się to, że była pisana z różnych perspektyw, co urozmaiciło historię. Brakowało mi bardziej wartkiej akcji, ale od tego gatunku nie można przecież wymagać, że będzie zapierać dech w piersiach. Przynajmniej w tym przypadku tak nie było. Dobra dla zabicia czasu, choć dość przewidywalna.

Piękna i przemawiająca powieść o przyjaźni. Czytając tę książkę miałam wrażenie że sama biorę udział w opisanych wydarzeniach i zaprzyjaźniam się z bohaterami, z którymi potem ciężko było się rozstać.

Piękna i przemawiająca powieść o przyjaźni. Czytając tę książkę miałam wrażenie że sama biorę udział w opisanych wydarzeniach i zaprzyjaźniam się z bohaterami, z którymi potem ciężko było się rozstać.

Przyjemnie się czyta, jest to jednak typowa książka o romansach o problemach samotnej kobiety po trzydziestce. Podobało mi się że zamiast grona najlepszych przyjaciółek główna bohaterka przyjaźni się z trzema mężczyznami, którzy pełnią tę rolę. Nieprzeciętny Julien również ubarwił opowieść. Mimo lekkiego charakteru książki znajdziemy tu też momenty poważniejsze i bliskie wielu ludziom jak np. choroba ojca rodziny. Całość sprawia pozytywne wrażenie, jednak nie wyróżnia się bardzo na tle innych powieści o tej tematyce.

Przyjemnie się czyta, jest to jednak typowa książka o romansach o problemach samotnej kobiety po trzydziestce. Podobało mi się że zamiast grona najlepszych przyjaciółek główna bohaterka przyjaźni się z trzema mężczyznami, którzy pełnią tę rolę. Nieprzeciętny Julien również ubarwił opowieść. Mimo lekkiego charakteru książki znajdziemy tu też momenty poważniejsze i bliskie...

Po przeczytaniu opisu z tyłu okładki spodziewałam się czegoś innego, jednak książka nie była dla mnie zbyt dużym rozczarowaniem. Jak zwykle u autora nie zabrakło humoru oraz wielu przemyśleń głównego bohatera. Rzeczą, która może trochę odstraszać są wykresy i związek z matematyką, jednak szczerze powiedziawszy nie trzeba ich pojmować, żeby zrozumieć całą historię.

Po przeczytaniu opisu z tyłu okładki spodziewałam się czegoś innego, jednak książka nie była dla mnie zbyt dużym rozczarowaniem. Jak zwykle u autora nie zabrakło humoru oraz wielu przemyśleń głównego bohatera. Rzeczą, która może trochę odstraszać są wykresy i związek z matematyką, jednak szczerze powiedziawszy nie trzeba ich pojmować, żeby zrozumieć całą historię.

Oryginalna powieść o przyjaźni. Bardzo zaintrygowała mnie jedna z głównych postaci - przyjaciel tytułowego bohatera - Kruchy. Ważna rzecz, której możemy się od niego nauczyć to dystans do samych siebie (na tą cechę u chłopaka wskazuje już samo jego przezwisko). Muszę przyznać, że to jedna z dziwniejszych książek, z którymi się zetknęłam, nie mniej jednak nie żałuję.

Oryginalna powieść o przyjaźni. Bardzo zaintrygowała mnie jedna z głównych postaci - przyjaciel tytułowego bohatera - Kruchy. Ważna rzecz, której możemy się od niego nauczyć to dystans do samych siebie (na tą cechę u chłopaka wskazuje już samo jego przezwisko). Muszę przyznać, że to jedna z dziwniejszych książek, z którymi się zetknęłam, nie mniej jednak nie żałuję.

Mogłoby się wydawać, że ta książka to kolejne przewidywalne romansidło dla nastolatek. Jednak po przeczytaniu pierwszych kilku stron od razu zmieniłam zdanie. Miałam wrażenie że autorka "uderzyła" we mnie, w moje emocje i odczucia, przez co czytałam z zapartym tchem nie pozwalając na opuszczenie historii chociaż na moment. Było tak, jakby każda chwila przybliżała mnie coraz bardziej do bohaterki. Z całą szczerością mogę powiedzieć że "Hopeless" to nieprzeciętna opowieść o miłości która nie zdarza się często.

Mogłoby się wydawać, że ta książka to kolejne przewidywalne romansidło dla nastolatek. Jednak po przeczytaniu pierwszych kilku stron od razu zmieniłam zdanie. Miałam wrażenie że autorka "uderzyła" we mnie, w moje emocje i odczucia, przez co czytałam z zapartym tchem nie pozwalając na opuszczenie historii chociaż na moment. Było tak, jakby każda chwila przybliżała mnie coraz...