Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam się, że początkowo miałam ochotę zrezygnować z dalszej lektury. Powodem była typowość fabuły - historia brzmiała jak kolejna opowieść o opresji wobec kobiet w kulturze muzułmańskiej, z dodatkiem motywu molestowania, która zostawia nas z nieprzyjemnym uczuciem - niepotrzebnym, gdyż mamy do czynienia z fikcją, nie dokumentem. Jednak wraz z postępem fabuły rozwiązania takie jak przybliżanie historii kolejnych osób po wprowadzeniu ich do fabuły, sprawiły że opowieść stała się wielowymiarowa i przyciągająca.

Jest to opowieść poruszająca, na co wpływ ma przedstawienie całej historii życia bohaterki z perspektywy, z której już wiemy, w jaki sposób się zakończy. W kontekście wywoływania silnych emocji zasługą autorki jest to, że wybrała (w mojej ocenie) tylko jeden moment, który był tym na prawdę łamiącym serce, sprawiającym, że łzy napływały do oczu, ale nie w momencie, w którym wydarzenie nastąpiło, a jeszcze przed nim, gdy uświadamiamy sobie jak smutno byłoby właśnie gdyby nastąpiło i czujemy, że tak się stanie.

Wraz ze zbliżaniem się do końca powieści towarzyszyło mi coraz silniejsze uczucie nostalgii, osiągnięte częściowo dzięki konstrukcji literackiej opartej na retrospekcji, a trochę też poprzez taką formułę, w której przestrzeń odgrywa zasadniczą rolę, może na równi z prezentowanymi postaciami. W tym przypadku jednym z bohaterów jest sam Stambuł, dla wielu nadający historii szczególnego sentymentu.

Przyznam się, że początkowo miałam ochotę zrezygnować z dalszej lektury. Powodem była typowość fabuły - historia brzmiała jak kolejna opowieść o opresji wobec kobiet w kulturze muzułmańskiej, z dodatkiem motywu molestowania, która zostawia nas z nieprzyjemnym uczuciem - niepotrzebnym, gdyż mamy do czynienia z fikcją, nie dokumentem. Jednak wraz z postępem fabuły rozwiązania...

Eseje napisane z rozmysłem, a jednocześnie szczere, odważne. Artystyczno-literackie zdolności autorki przejawiają się w tym, że rzeczom codziennym, którym większość ludzi nie poświęca uwagi, nadaje głębszy sens.
Autorka pokazuje odbiorcy swoją miłość do literatury i chce nią zarazić. Rysuje mapę swoich inspiracji, rozkłada proces pisania na czynniki pierwsze.
Do tej lektury można (a nawet należy) powracać wielokrotnie.

Eseje napisane z rozmysłem, a jednocześnie szczere, odważne. Artystyczno-literackie zdolności autorki przejawiają się w tym, że rzeczom codziennym, którym większość ludzi nie poświęca uwagi, nadaje głębszy sens.
Autorka pokazuje odbiorcy swoją miłość do literatury i chce nią zarazić. Rysuje mapę swoich inspiracji, rozkłada proces pisania na czynniki pierwsze.
Do tej...

Na pierwszy rzut oka to opowieść o podróży, z gatunku literatury drogi. Ma jednak drugie dno o alegorycznym znaczeniu. Jest przypowieścią o dążeniach człowieka, których metaforą jest właśnie tytułowa księga. To słowo można dowolnie zastąpić innym celem, równie niełatwym do zdobycia, wymagającym czasu i wyrzeczeń.
Książka daje swobodę interpretacji, dzięki czemu skłania do rozważań.
Sama narracja także nie nudzi, charakterystyczny dla autorki mistycyzm przeplata się z cielesnością bohaterów.

Na pierwszy rzut oka to opowieść o podróży, z gatunku literatury drogi. Ma jednak drugie dno o alegorycznym znaczeniu. Jest przypowieścią o dążeniach człowieka, których metaforą jest właśnie tytułowa księga. To słowo można dowolnie zastąpić innym celem, równie niełatwym do zdobycia, wymagającym czasu i wyrzeczeń.
Książka daje swobodę interpretacji, dzięki czemu skłania do...