Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzeczywiście nierówna. Oceniam jako dorosła, więc może niesprawiedliwie. Wydaje mi się, że nastolatkowie mogą być raczeni morałami bardziej subtelnie. Słowo przewodnie umieściłabym na końcu opowiadania (albo i książki), całość mniej trąciłaby szkolnym opracowaniem tematu, a byłby to bardziej zbiór tekstów różnego autorstwa niż prace maturalne na zadany temat;) A już najlepsze by było, gdyby te historie się jednak w jakiś sposób łączyły.
Zdobyłam dla rozdziałów jednego z autorów (Paweł Beręsewicz), nie żałuję:)

Rzeczywiście nierówna. Oceniam jako dorosła, więc może niesprawiedliwie. Wydaje mi się, że nastolatkowie mogą być raczeni morałami bardziej subtelnie. Słowo przewodnie umieściłabym na końcu opowiadania (albo i książki), całość mniej trąciłaby szkolnym opracowaniem tematu, a byłby to bardziej zbiór tekstów różnego autorstwa niż prace maturalne na zadany temat;) A już...

Co się stanie gdy patos zderzy się z pragmatyzmem? Który Wielki Pies ma większy wpływ na nasze życie i czy dorastając do wielkich i podniosłych rzeczy nie gubimy czasem rzeczy małych, również istotnych? Prezent od autora dla kilkulatków - heheszki z dorosłego, podszyte satysfakcją, że czasem dziecko wie o życiu więcej niż dorosły;) Ostrzegam, to nie jest lukrowana baśń ani książka naukowa.

Co się stanie gdy patos zderzy się z pragmatyzmem? Który Wielki Pies ma większy wpływ na nasze życie i czy dorastając do wielkich i podniosłych rzeczy nie gubimy czasem rzeczy małych, również istotnych? Prezent od autora dla kilkulatków - heheszki z dorosłego, podszyte satysfakcją, że czasem dziecko wie o życiu więcej niż dorosły;) Ostrzegam, to nie jest lukrowana baśń ani...

Książka dla dzieci starszych niż moi czytelnicy, przeczytałam ją więc sama. Odpowiednia do samodzielnej lektury i przy rozwiniętej już umiejętności czytania między wierszami (raczej 7+8+) - wtedy jest to książka o tym czym jest przyjaźń, o konsekwencjach swoich czynów, o wierze we własne możliwości, o lojalności i o tym, że dla różnych ludzi nieosiągalne są rzeczy dla nas oczywiste i banalne. Czytając wprost - jest to książka o rozrabianiu, zupełnie nieusilnie piętnująca chuligaństwo;) Momentami zabawna:)

Książka dla dzieci starszych niż moi czytelnicy, przeczytałam ją więc sama. Odpowiednia do samodzielnej lektury i przy rozwiniętej już umiejętności czytania między wierszami (raczej 7+8+) - wtedy jest to książka o tym czym jest przyjaźń, o konsekwencjach swoich czynów, o wierze we własne możliwości, o lojalności i o tym, że dla różnych ludzi nieosiągalne są rzeczy dla nas...

Jak w wielu książkach Starka, autor puszcza do nas oko. Relacje między rodzeństwem są pozytywne, to nieoczywiste w literaturze na ten temat. Nie jestem pewna tłumaczenia ostatniego zdania (spojler! Spojler!): Wydaje mi się, że zgrabniejsze byłoby coś w stylu "świetna robota" albo "świetnie ci się udało", bo nie mam przekonania, że mama to zdanie kieruje do chłopca - spójrzmy na obrazek, kto tu kogo uśpił?:)

Jak w wielu książkach Starka, autor puszcza do nas oko. Relacje między rodzeństwem są pozytywne, to nieoczywiste w literaturze na ten temat. Nie jestem pewna tłumaczenia ostatniego zdania (spojler! Spojler!): Wydaje mi się, że zgrabniejsze byłoby coś w stylu "świetna robota" albo "świetnie ci się udało", bo nie mam przekonania, że mama to zdanie kieruje do chłopca -...

W oryginale świetna. Jak każdy rymowany utwór sporo uroku straciła w tłumaczeniu, choć sens się zachował. Dla miłośników motoryzacji ciekawa, ale u nas, w natłoku innych książek, hitem na pewno nie jest i nie była. Mogę polecić.

W oryginale świetna. Jak każdy rymowany utwór sporo uroku straciła w tłumaczeniu, choć sens się zachował. Dla miłośników motoryzacji ciekawa, ale u nas, w natłoku innych książek, hitem na pewno nie jest i nie była. Mogę polecić.

Kicia Kocia ma świetne zabawki, ale nie chce użyczyć ich przy wspólnej zabawie. Jej przyjaciele znajdują sobie inne rozrywki (plus dla autorki, że obyło się bez kłótni i wypominania braku dzielenia się, a także pouczania w stylu "musisz się dzielić"), a Kicia Kocia znudzona samotną zabawą sama wpada na pomysł jak znów bawić się świetnie w towarzystwie.

Kicia Kocia ma świetne zabawki, ale nie chce użyczyć ich przy wspólnej zabawie. Jej przyjaciele znajdują sobie inne rozrywki (plus dla autorki, że obyło się bez kłótni i wypominania braku dzielenia się, a także pouczania w stylu "musisz się dzielić"), a Kicia Kocia znudzona samotną zabawą sama wpada na pomysł jak znów bawić się świetnie w towarzystwie.

Urok tej serii tkwi w prostocie. Książeczki nie są nachalnie moralizatorskie. Prawidłowe zachowania przedstawione w danej części wydają się jak najbardziej naturalne, uzasadnione i niewymuszone, a sprzątanie, mycie rąk przed jedzeniem i układanie zabawek wykonywane jest z uśmiechem. Plus za odkurzającego i zmywającego naczynia TATĘ.

Urok tej serii tkwi w prostocie. Książeczki nie są nachalnie moralizatorskie. Prawidłowe zachowania przedstawione w danej części wydają się jak najbardziej naturalne, uzasadnione i niewymuszone, a sprzątanie, mycie rąk przed jedzeniem i układanie zabawek wykonywane jest z uśmiechem. Plus za odkurzającego i zmywającego naczynia TATĘ.

Zamęczą mnie tą książką... Ilustracje niezbyt mi przypadły do gusty, ale dziecku wcale nie przeszkadzają, a są adekwatne do treści. Fabuła świetna, prosta i zabawna, niejeden dorosły się uśmiechnie przy lekturze, nawet jeśli to już piętnasty raz dzisiaj;)

Zamęczą mnie tą książką... Ilustracje niezbyt mi przypadły do gusty, ale dziecku wcale nie przeszkadzają, a są adekwatne do treści. Fabuła świetna, prosta i zabawna, niejeden dorosły się uśmiechnie przy lekturze, nawet jeśli to już piętnasty raz dzisiaj;)

Dzieciom się podobało. Minusik za tatę wiezionego w koszyku sklepowym, bo niesprawiedliwość tego rzuciła się w oczy latoroślom i wszystkim czytającym po kolei.

Dzieciom się podobało. Minusik za tatę wiezionego w koszyku sklepowym, bo niesprawiedliwość tego rzuciła się w oczy latoroślom i wszystkim czytającym po kolei.

Książka w formacie przystępnym dla małych dzieci - duża, kartonowa, odporna na mało subtelne traktowanie. Dobra lektura dla rodziców szykujących rodzeństwo dla swojego dziecka - przystępnie pokazuje, co może się w małej główce pojawić i to jest jednocześnie plus i minus tej książki. Nazwane są uczucia bohaterki i opisane ich źródło. Jeśli jednak np. jakiemuś starszemu rodzeństwu nie przyszło do głowy bać się czy mama go nadal kocha albo martwić o swoje zabawki, to ta książka może być inspiracją do przemyśleń tego typu. Prawie co druga strona ilustruje bohaterkę zmartwioną, wystraszoną, zniecierpliwioną, tęskniącą, złą, bezradną itp., więc odradzam samą lekturę (zwłaszcza przy małych dzieciach) bez rozmowy o tym, co się w książce dzieje. U nas przyjęta bez większego entuzjazmu, jak zresztą większość książek o powiększającej się rodzinie.

Książka w formacie przystępnym dla małych dzieci - duża, kartonowa, odporna na mało subtelne traktowanie. Dobra lektura dla rodziców szykujących rodzeństwo dla swojego dziecka - przystępnie pokazuje, co może się w małej główce pojawić i to jest jednocześnie plus i minus tej książki. Nazwane są uczucia bohaterki i opisane ich źródło. Jeśli jednak np. jakiemuś starszemu...