Siostrzyczka Ulf Stark 6,8
ocenił(a) na 74 lata temu Mały chłopiec opowiada o swojej małej siostrzyczce. O tym, że kiedyś jej nie było, że była piłką w brzuchu mamy. Teraz jest jego siostrzyczką. „Potrafi niewiele. Jeść, wymiotować i robić kupę. I ssać mój kciuk. I uśmiechać się, że aż robi się wesoło. I spać.” Pewnego dnia mama, zajęta obowiązkami domowymi, prosi chłopca o pomoc. Brat obiecuje przypilnować siostrę.
Książka pokazuje relacje między rodzeństwem, zmianę sytuacji spowodowaną narodzinami dziecka i pojawieniem się drugiego dziecka w rodzinie. W przypadku chłopca nie ma tutaj mowy o wrogości, negatywnych emocjach, jakie niekiedy można spotkać u starszego dziecka. Jego podejście może być przykładem dla starszego brata czy starszej siostry. Dzięki tej lekturze można zaobserwować, jak powinny być zbudowane poprawne relacje z „dzidziusiem”. Chłopiec próbuje rozmawiać z siostrą. Ale ta tylko „śpi i śpi”. Mówi, co siostra będzie robiła razem z nim, jak podrośnie. Gdy siostra się budzi, chłopiec opiekuje się nią. Jest w tym trochę niezdarny, ale bardzo się stara. Przynosi jej wodę, bębni dla niej na bębenku, pokazuje śmieciarkę. Chce jej pokazać świat, który on zna i lubi. A kiedy siostra zaczyna marudzić i jest śpiąca, chłopcu również udaje się opanować sytuację.
Książka marzenie – dla dzieci, które muszą się zmierzyć z nową sytuacją, w której często czują się zagrożone i zagubione. Dla rodziców, którzy na co dzień pomagają w budowaniu nowych relacji. Warto czytać z dziećmi i pokazywać – jak to wszystko może funkcjonować. W środku oprócz ciekawej historii dziecięce ilustracje Charlotte Ramel, bez zbędnych ozdobników i szczególików. Dziecko koncentruje się na konkretnej sytuacji i scenie, poświęca uwagę dwójce bohaterów: siostrzyczce i braciszkowi.