Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem czy to wina tłumaczenia ale na papierze nie czytało się tego dobrze.

Nie wiem czy to wina tłumaczenia ale na papierze nie czytało się tego dobrze.

Historia Koniasza sama w sobie dość dobra jednak jak dla mnie tytułowy bohater za mocno lśnił ideałami czy powodami, których nie spodziewałam się po nim.

Historia Koniasza sama w sobie dość dobra jednak jak dla mnie tytułowy bohater za mocno lśnił ideałami czy powodami, których nie spodziewałam się po nim.

Minusem książki jest zbytnia chęć autorek wywołania śmiechu u czytelnika. Poza tym oprócz protagonisty najemnika zwierzołaka i partnerki tego trzeciego miałam trudności z rozróżnieniem postaci. Porównywanie tego do twórczości Gromyko jest nieco przesadzone.

Minusem książki jest zbytnia chęć autorek wywołania śmiechu u czytelnika. Poza tym oprócz protagonisty najemnika zwierzołaka i partnerki tego trzeciego miałam trudności z rozróżnieniem postaci. Porównywanie tego do twórczości Gromyko jest nieco przesadzone.

Mam tylko jedną uwagę dla zakończenia... czy po momencie w którym Asher zobaczył że Morgana raczej ciężko będzie zabić, to pytam czemu do cholery nie obciął mu głowy? I w całości poćwiartował a każdą część ciała odpowiednio zabezpieczył? Nie, lepiej poświęcić życie najlepszego przyjaciela....

PS: Biedny Gar niby taki mądry a głupotą wtedy zaświecił, każąc się zabić...

Mam tylko jedną uwagę dla zakończenia... czy po momencie w którym Asher zobaczył że Morgana raczej ciężko będzie zabić, to pytam czemu do cholery nie obciął mu głowy? I w całości poćwiartował a każdą część ciała odpowiednio zabezpieczył? Nie, lepiej poświęcić życie najlepszego przyjaciela....

PS: Biedny Gar niby taki mądry a głupotą wtedy zaświecił, każąc się zabić...

Książka dobrze napisana jednak jak dla mnie demony miały zbyt wielką moc bardziej przypominały bogów. Ale czy w tej lekturze nie chodziło o równowagę? Tak jak Srebro i Czerń?

Książka dobrze napisana jednak jak dla mnie demony miały zbyt wielką moc bardziej przypominały bogów. Ale czy w tej lekturze nie chodziło o równowagę? Tak jak Srebro i Czerń?

Opowieść o człowieku starającym się przeżyć, z amnezją i próby odkrycia przeszłości, dorzućmy do tego jeszcze niezwykłe umiejętności głównego bohatera. Wszystko zmierza do Bezimiennego. Nie które elementy tak bardzo przypominające o Wieloświecie nadają czasowi lektury nieco sentymentu. Książkę czyta się przyjemnie, bohater myśli o własnych sprawach jednak autorka potrafi pokazać również że jest człowiekiem i popełnia błędy.
Jeśli szukasz pozycji na osłodzenie czasu po lekturze kotołaka bądź czekasz na 5 tom pogranicza to ta książka jest jaknajbardziej na miejscu

Opowieść o człowieku starającym się przeżyć, z amnezją i próby odkrycia przeszłości, dorzućmy do tego jeszcze niezwykłe umiejętności głównego bohatera. Wszystko zmierza do Bezimiennego. Nie które elementy tak bardzo przypominające o Wieloświecie nadają czasowi lektury nieco sentymentu. Książkę czyta się przyjemnie, bohater myśli o własnych sprawach jednak autorka potrafi...

Historia składna przyjemna, ale najbardziej urzekł mnie antagonista, czy nie może być więcej takich postaci??

Historia składna przyjemna, ale najbardziej urzekł mnie antagonista, czy nie może być więcej takich postaci??

Książka niezła i warta polecenia, chociażby ze względu na nie typowy romans jakich ze świecą szukać.

Książka niezła i warta polecenia, chociażby ze względu na nie typowy romans jakich ze świecą szukać.

Książka z pewnością nie typowa. Nareszcie proteg który nie waha się zabić!(Najbardziej rozbawiła mnie opowieść o gwoździu) Jednak ile z tego co zrobił było faktycznie jego własnym dziełem? Ogółem wszystko mi pasuje ale kiedy spotkał sztuczną inteligencje to czemu nie przetłumaczył sobie znaczenia tak wielu słów których nie rozumiał? Skoro autor przedstawia go jako cwanego? Mam wrażenie że zabrało mu trochę wyobraźni ale z drugiej strony mogłobyć tak że to przez tą kontrolę maga... hmm mimo wszystko trochę szkoda. Jednakże jeśli szukacie głównego bohatera wychodzącego poza ustalone ramy to naprawdę polecam.

Książka z pewnością nie typowa. Nareszcie proteg który nie waha się zabić!(Najbardziej rozbawiła mnie opowieść o gwoździu) Jednak ile z tego co zrobił było faktycznie jego własnym dziełem? Ogółem wszystko mi pasuje ale kiedy spotkał sztuczną inteligencje to czemu nie przetłumaczył sobie znaczenia tak wielu słów których nie rozumiał? Skoro autor przedstawia go jako cwanego?...

Czytałam pierwszy tom i krótko mówiąc nie spodobał mi się. Do sięgnięcia po kolejny i napisania tej recenzji skłoniły mnie bardzo pochlebne opinie o twórczości Tarana Matharu. Zaczynając od początku... Nasz protagonista siedzi sobie w celi dla najzwyklejszych przestępców (czyli nie magów, co z tego że głęboko? Był magiem wydostanie się stamtąd nie byłoby szczególnie trudne) i może korzystać z magii... i nikt w obawie przed jego tatuażami nie naciął chociażby mu dłoni aby przerwać kręgi (znaki)...i żaden ze strażników Diricka na jego rozkaz lub on osobiście nie pobili go, nie torturowali nie utopili w wiaderku no proszę przecież Dirick mógł robić całą masę rzeczy i nie uwierzę że nie wiedział o miejscu pobytu Fletchera…. Poza tym w późniejszych wydarzeniach nasz protagonista ma idealną okazję na pozbycie się trójki najbardziej niebezpiecznych osób i nikt by go nawet nie podejrzewał, ale nie bo to było by nie poprawne politycznie i w ogóle nie humanitarne zostawić ich na śmierć.

Czytałam pierwszy tom i krótko mówiąc nie spodobał mi się. Do sięgnięcia po kolejny i napisania tej recenzji skłoniły mnie bardzo pochlebne opinie o twórczości Tarana Matharu. Zaczynając od początku... Nasz protagonista siedzi sobie w celi dla najzwyklejszych przestępców (czyli nie magów, co z tego że głęboko? Był magiem wydostanie się stamtąd nie byłoby szczególnie trudne)...

Przy końcówce miałam nie jasne wrażenie że Gentaj maczała w tym palce...

Przy końcówce miałam nie jasne wrażenie że Gentaj maczała w tym palce...

Dawno nie spotkałam się z tak dobrze napisaną książką traktującą o innej kulturze, oraz przybliżającą nam ją na różne sposoby. Z odmiennych punktów widzenia.

Dawno nie spotkałam się z tak dobrze napisaną książką traktującą o innej kulturze, oraz przybliżającą nam ją na różne sposoby. Z odmiennych punktów widzenia.

Cieszę się ze Papierowy księżyc wydaje twórczość Olgi Gromyko.

Cieszę się ze Papierowy księżyc wydaje twórczość Olgi Gromyko.

Humor w tej książce jest na dobrym poziomie, jednak nie były to już tak zapadające w pamięć sytuacje jak u Gromyko. Jedną z bardziej zaskakujących... Nie chyba bardziej "nietypowych" postaci był Dazael, szczerze mówiąc nigdy nie słyszałam o elfie w depresji. Powieść jest lekka z pewnością jest to niemal idealnie dobrana lektura dla fanów twórczości Olgi Gromyko.

Polecam i pozdrawiam Zara!

Humor w tej książce jest na dobrym poziomie, jednak nie były to już tak zapadające w pamięć sytuacje jak u Gromyko. Jedną z bardziej zaskakujących... Nie chyba bardziej "nietypowych" postaci był Dazael, szczerze mówiąc nigdy nie słyszałam o elfie w depresji. Powieść jest lekka z pewnością jest to niemal idealnie dobrana lektura dla fanów twórczości Olgi Gromyko.

Polecam i...

Wchodząc do księgarni skierowałam swe kroki do regału z fantastyką. Mijam znane mi pozycje i... O coś nowego! Biorę książkę w ręce zaczynam przeglądać, kilka pierwszych stron zachęciło mnie do dalszej lektury w zaciszu domowym. Jednak nie wiedziałam wtedy jak marny był to wydatek... Czytam czytam mijają mi godziny i na jednej ze stron, bohater popełnił straszne głupstwo no dobra może się z tego wyleczy... Na przekór moim nadzieją książka spadała ze strony na stronę coraz głębiej w dół... Powieść przypomina bardziej wrzucenie do jednego garnka Harrego Pottera, filmu "Bitwa pięciu armii" i szczypt z Króla Demona oraz fabuły "The Elder Scrolls" a to co z tego powstało... Hmm właśnie o owym "tym" jest ta recenzja.

Wchodząc do księgarni skierowałam swe kroki do regału z fantastyką. Mijam znane mi pozycje i... O coś nowego! Biorę książkę w ręce zaczynam przeglądać, kilka pierwszych stron zachęciło mnie do dalszej lektury w zaciszu domowym. Jednak nie wiedziałam wtedy jak marny był to wydatek... Czytam czytam mijają mi godziny i na jednej ze stron, bohater popełnił straszne głupstwo no...

Zakończenie...hmm może oczekiwałam czegoś innego bardziej "kończącego"? Jednak sama historia jest lekka i przyjemna, doskonała na chłodne wieczory.

Polecam

Zakończenie...hmm może oczekiwałam czegoś innego bardziej "kończącego"? Jednak sama historia jest lekka i przyjemna, doskonała na chłodne wieczory.

Polecam

Cóż muszę przyznać że musiałam nieźle się wysilić by wyobrazić sobie świat bez pojęcia "góry" i "dołu".

Cóż muszę przyznać że musiałam nieźle się wysilić by wyobrazić sobie świat bez pojęcia "góry" i "dołu".

Sądzę ze książka ta nie jest może doskonała ale spokojnie mogę postawić ją na półce obok sagi Kotołaka czy Króla Demona. Charakter głównego bohatera bardzo przypadł mi do gustu. Jest po prostu prawdziwy, nie jest to żaden bohater w lśniącej zbroi ani nieśmiertelny złodziej wychodzący cało z największych opresji.

Sądzę ze książka ta nie jest może doskonała ale spokojnie mogę postawić ją na półce obok sagi Kotołaka czy Króla Demona. Charakter głównego bohatera bardzo przypadł mi do gustu. Jest po prostu prawdziwy, nie jest to żaden bohater w lśniącej zbroi ani nieśmiertelny złodziej wychodzący cało z największych opresji.

Coś takiego nie powinno być nazywane książką a autor powinien przeczytać poradnik jak nie pisać książek. Taką opinię tworzę na podstawie zachowań głównych bohaterów i ich "nieśmiertelniści" nic dodać nic ująć.

Coś takiego nie powinno być nazywane książką a autor powinien przeczytać poradnik jak nie pisać książek. Taką opinię tworzę na podstawie zachowań głównych bohaterów i ich "nieśmiertelniści" nic dodać nic ująć.

Nie jest to może, coś nadzwyczajnego ale ujdzie.

Nie jest to może, coś nadzwyczajnego ale ujdzie.