Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wciągająca książka, ale ma parę niedociągnięć. Mam wrażenie, że niektóre fragmenty autorka niepotrzebnie rozwleka, a to co powinno zostać dokładnie opisane, jest traktowane "po macoszemu". No i dużo rozpoczętych wątków, które tak naprawdę nie mają wpływu na fabułę. Tak czy siak bardzo podobała mi się ta książka, jej klimat i bohaterowie.

Wciągająca książka, ale ma parę niedociągnięć. Mam wrażenie, że niektóre fragmenty autorka niepotrzebnie rozwleka, a to co powinno zostać dokładnie opisane, jest traktowane "po macoszemu". No i dużo rozpoczętych wątków, które tak naprawdę nie mają wpływu na fabułę. Tak czy siak bardzo podobała mi się ta książka, jej klimat i bohaterowie.

Świetna książka, wciąż pędząca akcja, nie pozwalała mi się od niej oderwać. Stieg Larsson jak zwykle dał popis swoich umiejętności. Zakończenie całkowicie niespodziewane i trzymające w napięciu. Polecam.

Świetna książka, wciąż pędząca akcja, nie pozwalała mi się od niej oderwać. Stieg Larsson jak zwykle dał popis swoich umiejętności. Zakończenie całkowicie niespodziewane i trzymające w napięciu. Polecam.

Wspaniała książka, chyba jedna z najlepszych jakie kiedykolwiek czytałam. Temat powieści bardzo mi się spodobał, sposób w jaki autor przedstawił wydarzenia również - cały czas zapętlająca się akcja nie pozwalała mi oderwać się od lektury. Woland i jego słudzy oraz mistrz i Małgorzata byli mi bardzo bliscy, żywi. Będę polecać tę książkę kiedy tylko będę miała okazję i mam nadzieję jeszcze nieraz po nią sięgnąć.

Wspaniała książka, chyba jedna z najlepszych jakie kiedykolwiek czytałam. Temat powieści bardzo mi się spodobał, sposób w jaki autor przedstawił wydarzenia również - cały czas zapętlająca się akcja nie pozwalała mi oderwać się od lektury. Woland i jego słudzy oraz mistrz i Małgorzata byli mi bardzo bliscy, żywi. Będę polecać tę książkę kiedy tylko będę miała okazję i mam...

Po pierwsze, bardzo podobał mi się styl pisana Andrzeja Pilipiuka. Lekki, trzymający w napięciu, nie skupiający się zbytnio na detalach, a przez to bardzo ciekawy. Nie można też przeoczyć faktu, że autor, łącząc różne epoki w dziejach świata, zrobił to znakomicie. Nie pominął najdrobniejszych szczegółów, krótko mówiąc: wykonał kawał dobrej roboty. Do tego postacie są barwne, każda ma swój "charakterek".
Nie czytałam wielu książek fantasy napisanych przez polskich pisarzy, ale "Droga do Nidaros" to zdecydowanie jedna z lepszych powieści jakie trafiły w moje ręce. Gorąco polecam i już sięgam po kolejną część.

Po pierwsze, bardzo podobał mi się styl pisana Andrzeja Pilipiuka. Lekki, trzymający w napięciu, nie skupiający się zbytnio na detalach, a przez to bardzo ciekawy. Nie można też przeoczyć faktu, że autor, łącząc różne epoki w dziejach świata, zrobił to znakomicie. Nie pominął najdrobniejszych szczegółów, krótko mówiąc: wykonał kawał dobrej roboty. Do tego postacie są...

Po prostu genialna książka! Czytałam już parę powieści Georga R.R. Martina i po raz pierwszy od czasu Gry o tron nie mogłam oderwać się od czytania. Miała wszystko to, czego brakowało poprzednim książkom, ten niesamowity klimat, który potrafi stworzyć tylko Martin. Będę ciepło wspominać tę książkę i polecać ją wszystkim, których znam.

Po prostu genialna książka! Czytałam już parę powieści Georga R.R. Martina i po raz pierwszy od czasu Gry o tron nie mogłam oderwać się od czytania. Miała wszystko to, czego brakowało poprzednim książkom, ten niesamowity klimat, który potrafi stworzyć tylko Martin. Będę ciepło wspominać tę książkę i polecać ją wszystkim, których znam.

Świetna książka! Nie mogę doczekać się kolejnej części.

Świetna książka! Nie mogę doczekać się kolejnej części.

Tenar jest Pożartą - kapłanką pradawnych bóstw i tylko ona może oddawać im cześć w czeluściach labiryntu wybudowanego wieki temu. Dziewczyna latami wykonuje swoje obowiązki, wierząc że jeśli nie spełni oczekiwań bogów, sprowadzi ich gniew na siebie i innych ludzi. Wiara Tenar we wszechmoc władców labiryntu słabnie, gdy w ciemnej otchłani spotyka mężczyznę - ciemnoskórego, czarnoksiężnika, kogoś kto nie miał prawa się tam znaleźć i chociaż boi się go, postanawia mu pomóc, i zaufać.
Główna bohaterka pokonuje bariery kulturowe oraz te wewnątrz siebie, podejmuje walkę z "ciemnymi mocami". Chroni człowieka, którego od dzieciństwa kazano jej nienawidzić, a on pomga jej odkryć prawdziwą siebie. Jest to uniwersalny motyw, który nie zawsze możemy zauważyć w naszym, prawdziwym świecie. Ileż razy mówi się o ludziach, którzy są obcy, a więc inni niż my?
To już kolejna część fascynującej serii "Ziemiomorze", którą przeczytałam, i której autorka otrzymała wiele nagród, m.in. "Hugo" i "Nebula". Ursula K. Le Guin wspaniale wykreowała świat morza, magii, ludzi i istot z krainy cieni. Jest to miejsce, w którym wszystko może się zdarzyć, ale należy pamiętać, że istnieją rzeczy silniejsze niż magia.
Za każdym razem, gdy kończę książkę Pani Le Guin ogarnia mnie
melancholia. Myślę, że wynika to z niezwykłego klimatu jej powieści, lub wartości, które autorka ma do przekazania. W każdym razie seria "Ziemiomorze" z pewnością jest godna uwagi i polecam ją wszystkim czytelnikom.

Tenar jest Pożartą - kapłanką pradawnych bóstw i tylko ona może oddawać im cześć w czeluściach labiryntu wybudowanego wieki temu. Dziewczyna latami wykonuje swoje obowiązki, wierząc że jeśli nie spełni oczekiwań bogów, sprowadzi ich gniew na siebie i innych ludzi. Wiara Tenar we wszechmoc władców labiryntu słabnie, gdy w ciemnej otchłani spotyka mężczyznę - ciemnoskórego,...

Książka opowiada o pewnym chłopcu,Danielu Sempere, który na Cmentarzu Zapomnianych Książek znajduje "Cień wiatru", najpiękniejszą i najbardziej tajemniczą książkę jaką dotąd czytał. Niestety nic nie wie o autorze tego dzieła, dlatego postanawia odszukać inne jego książki i dowiedzieć się więcej o ich twórcy. Okazuje się, że dzieł tego człowieka już nie ma, ponieważ tajemniczy człowiek bez twarzy je pali.
Na początku książka wydawała mi się nudna i straciłam chęć do tej lektury, na długi czas odłożyłam ją z powrotem na półkę. Nie miałam pojęcia co widziała w niej moja mama, która mi ją poleciła. Po wielu miesiącach wróciłam do powieści i zakochałam się w niej. Kiedy już się wciągnęłam nie mogłam przestać czytać, opisy Barcelony były wspaniałe, miałam wrażenie, że znam całe to niezwykłe miasto, tak samo jak postacie - takie ludzkie i bliskie sercu. Do tego zakończenie, którego absolutnie się nie spodziewałam. Piękna książka, którą będę wspominać do końca życia jako wspaniałą historię, o niesamowitym klimacie i słodko-gorzkim zakończeniu.

Książka opowiada o pewnym chłopcu,Danielu Sempere, który na Cmentarzu Zapomnianych Książek znajduje "Cień wiatru", najpiękniejszą i najbardziej tajemniczą książkę jaką dotąd czytał. Niestety nic nie wie o autorze tego dzieła, dlatego postanawia odszukać inne jego książki i dowiedzieć się więcej o ich twórcy. Okazuje się, że dzieł tego człowieka już nie ma, ponieważ...

Książka pt. "Oko świata" autorstwa Roberta Jordana to niezwykła opowieść, która przenosi nas do świata fantasy. Głównym bohaterem powieści jest Rand al' Thor, chłopak z małej wioski, który jak się okazuje ma niezwykłe zdolności. Cała historia rozpoczyna się, gdy do miejscowości bohatera przybywają dwaj tajemniczy wędrowcy, a on sam zaczyna widywać mroczne, zakapturzone postacie...
Zanim jeszcze sięgnęłam po tę pozycję, wiedziałam, że bardzo mi się spodoba. Interesuję się książkami, które opisują wydarzenia z jakimi nie możemy spotkać się w naszym świecie. "Oko świata" to typowa książka fantasy, która była odskocznią od codziennej rutyny. W czasie czytania pierwszych rozdziałów nie czułam jeszcze magii tej historii, ale gdy zaczęłam zagłębiać się coraz bardziej w świat Roberta Jordana, okazało się, że za każdym razem trudniej jest mi powrócić do rzeczywistości. Kiedy przewróciłam ostatnią stronę, poczułam ogromny niedosyt i od razu zaczęłam tęsknić za przygodami wspaniałych i barwnych bohaterów, oraz za klimatem tej niesamowitej krainy. "Oko świata" to powieść nie tylko dla fanów gatunku fantasy, ale także dla ludzi interesujących się innymi rodzajami książek, którzy mogą potraktować tę powieść jako odejście od szarej codzienności. Jedynym minusem (lub plusem) jest fakt, że cała historia Randa al’ Thora liczy sobie kilka grubych tomów. Dla mnie, jako książkowej „maniaczki” to nie problem, ale dla osób zaczynających przygodę z książkami to może być trudne zadanie. Mimo to, polecam na długie zimowe wieczory. :)

Książka pt. "Oko świata" autorstwa Roberta Jordana to niezwykła opowieść, która przenosi nas do świata fantasy. Głównym bohaterem powieści jest Rand al' Thor, chłopak z małej wioski, który jak się okazuje ma niezwykłe zdolności. Cała historia rozpoczyna się, gdy do miejscowości bohatera przybywają dwaj tajemniczy wędrowcy, a on sam zaczyna widywać mroczne, zakapturzone...

Świetna książka, wszystko jest w niej magiczne, przez co po prostu nie potrafiłam oderwać się od czytania. Ta powieść jest pierwszą, która tak mi się spodobała od bardzo, bardzo dawna. Mam nadzieję, że kolejne części będą tylko lepsze i ciekawsze.

Świetna książka, wszystko jest w niej magiczne, przez co po prostu nie potrafiłam oderwać się od czytania. Ta powieść jest pierwszą, która tak mi się spodobała od bardzo, bardzo dawna. Mam nadzieję, że kolejne części będą tylko lepsze i ciekawsze.

Moim zdaniem, najlepsza część tej serii. Właśnie w "Dzieciach Diuny" jest najwięcej akcji i szokujących wydarzeń oraz decyzji. Czasem trudno jest zrozumieć o co chodziło autorowi, ale z każdą kolejną książką Herberta idzie mi to coraz lepiej.

Moim zdaniem, najlepsza część tej serii. Właśnie w "Dzieciach Diuny" jest najwięcej akcji i szokujących wydarzeń oraz decyzji. Czasem trudno jest zrozumieć o co chodziło autorowi, ale z każdą kolejną książką Herberta idzie mi to coraz lepiej.

Bardzo ciekawa seria, jednak ostatnia część nie wciągnęła mnie tak bardzo jak poprzednie książki. Mimo to, uważam że powieści Maurice Druona są niezwykłe i będę je polecała moim znajomym.

Bardzo ciekawa seria, jednak ostatnia część nie wciągnęła mnie tak bardzo jak poprzednie książki. Mimo to, uważam że powieści Maurice Druona są niezwykłe i będę je polecała moim znajomym.

Świetna książka, nic dodać, nic ująć. Polecam.

Świetna książka, nic dodać, nic ująć. Polecam.

Świetnie napisana opowieść, od której nie można się oderwać. Myślę, że pewnie nie podobałaby mi się tak bardzo, gdybym nie była zainteresowana historią, dlatego wszystkim kochającym tego typu opowieści - gorąco polecam!

Świetnie napisana opowieść, od której nie można się oderwać. Myślę, że pewnie nie podobałaby mi się tak bardzo, gdybym nie była zainteresowana historią, dlatego wszystkim kochającym tego typu opowieści - gorąco polecam!

Czasy średniowieczne są tu doskonałe, podobnie jak bohaterowie i wydarzenia, które ożywają na kartach książki. Mimo tego brakuje tu czegoś niesamowitego, co zapierałoby dech w piersiach.

Czasy średniowieczne są tu doskonałe, podobnie jak bohaterowie i wydarzenia, które ożywają na kartach książki. Mimo tego brakuje tu czegoś niesamowitego, co zapierałoby dech w piersiach.

Powiesc jest doskonała od początku do końca. Czytałam już wiele podobnych książek i zazwyczaj przeczuwałam co za chwilę się stanie. Trylogia Suzanne Collins nie jest taka w najmniejszym stopniu. Polecam.

Powiesc jest doskonała od początku do końca. Czytałam już wiele podobnych książek i zazwyczaj przeczuwałam co za chwilę się stanie. Trylogia Suzanne Collins nie jest taka w najmniejszym stopniu. Polecam.

Książka jest doskonała, podobnie jak wszystkie inne powieści tego autora. Jedyne co mnie irytuje, to fakt, że "Więzień nieba" rodzi więcej pytań niż odpowiedzi. Oprócz tego dużo humoru, i niesamowity klimat Barcelony, który potrafi stworzyć tylko Zafon.

Książka jest doskonała, podobnie jak wszystkie inne powieści tego autora. Jedyne co mnie irytuje, to fakt, że "Więzień nieba" rodzi więcej pytań niż odpowiedzi. Oprócz tego dużo humoru, i niesamowity klimat Barcelony, który potrafi stworzyć tylko Zafon.