Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystkie bohaterki książek Sharon Bolton borykają się z mroczną przeszłością i problemami psychicznymi. Catrin Quinn jest jedną z najtragiczniejszych postaci kiedykolwiek wykreowanych przez tą autorkę, tym bardziej przerażającą, że każda z nas może się nią stać- kobietą, która nie może przeboleć straty dzieci, której cały świat zostaje zniszczony przez śmierć tak bliskich jej osób.
Na domiar złego, można jeszcze zostać oskarżoną o morderstwo.
#
Książka jest naprawdę interesująca, ale jako wielbicielka pani Bolton uważam, że nie jest to jej najlepsza powieść. Największym plusem jest na pewno zakończenie, którego zupełnie się nie spodziewałam. Nie podobała mi się jednak sama główna bohaterka- jej negatywne emocje przekładały się też na mój nastrój. Nie chcę brzmieć jak egoistka- w końcu kobieta straciła dzieci i ja w jej sytuacji też bym się tak zachowywała. Chciałabym jednak, żeby Sharon Bolton stworzyła kiedyś książkę, w której główna postać nie jest tak negatywnie nastawiona do świata. Ale w okół czego obracałaby się wtedy większa część fabuły? Oto jest pytanie.

Wszystkie bohaterki książek Sharon Bolton borykają się z mroczną przeszłością i problemami psychicznymi. Catrin Quinn jest jedną z najtragiczniejszych postaci kiedykolwiek wykreowanych przez tą autorkę, tym bardziej przerażającą, że każda z nas może się nią stać- kobietą, która nie może przeboleć straty dzieci, której cały świat zostaje zniszczony przez śmierć tak bliskich...

Sama opinia, zero streszczenia fabuły. Opis książki znajdziecie na jej okładce, nie tutaj.
#
Zacznijmy od pozytywów.
Sama powieść jest bardzo ciekawa. Jak zwykle książka wydawnictwa amber jest szybka, łatwa (nie w sensie fabuły, ale raczej braku wyrafinowanego języka) i przyjemna. Mnóstwo zwrotów akcji, historia rozkręca się bardzo szybko. Typowa książka na jeden wieczór.
#
Teraz przejdźmy do wad.
Powód dla którego dałam książce Marka Hilla 6 gwiazdek, a nie 7 jak początkowo zamierzałam, jest bardzo prosty i zupełnie niezależny od samego autora. Moja ciocia, tłumaczka pracująca dla UE, powiedziała mi, że tego typu książki są zamieniane na język polski przez studentów, robiących to na kolanie i z pośpiechem. W przypadku tłumaczenia "Ja nie wybaczam" chyba trafiła w sedno. W książce pojawia się wiele błędów językowych i literówek. Tłumaczenie jest bardo dosłowne. Oto jeden z przykładów (zakropkuję imię osoby, żeby nie spoilerować):
"Cześć, ...... Dawno niewidziany."
Jestem prawie pewna, że w originale było "Long time no see" co w dosłownym tłumaczeniu znaczy właśnie dawno niewidziany. Po angielsku to zdanie ma sens, ale po polsku brzmi po prostu dziwacznie.
#
Kolejny powód przez który nie oceniłam "Ja nie wybaczam" wyżej, jest to, że już w połowie odgadłam kto jest mordercą i domyśliłam się co bohater ma na sumieniu. Nie uważam się za Sherlocka Holmesa, ale naprawdę nie trudno było zgadnąć. Wystarczy poczytać więcej książek wydawnictwa amber, tam schematy są bardzo podobne. Normalnie byłabym niesamowicie rozczarowana, gdyż wprost nie cierpię, gdy okazuje się, że moje podejrzenia okazują się słuszne. Czuję wtedy jakby autor nie postarał się wystarczająco mocno, by spełnić moje oczekiwania i mnie czymś zaskoczyć. W tym przypadku pojawił się jednak jeszcze pewien aspekt historii, którego się nie spodziewałam, więc podsumowując nie byłam całkowicie załamana.

Sama opinia, zero streszczenia fabuły. Opis książki znajdziecie na jej okładce, nie tutaj.
#
Zacznijmy od pozytywów.
Sama powieść jest bardzo ciekawa. Jak zwykle książka wydawnictwa amber jest szybka, łatwa (nie w sensie fabuły, ale raczej braku wyrafinowanego języka) i przyjemna. Mnóstwo zwrotów akcji, historia rozkręca się bardzo szybko. Typowa książka na jeden wieczór....

Książka bardzo ciekawa, łatwa w odbiorze. Dzięki nieskomplikowanemu słownictwu, "Próbę żelaza" czyta się bardzo szybko. Główni bohaterowie są dobrze wykreowani. Szczególnie Callum Hunt jest interesującą i unikalną postacią.
Nie da się jednak nie zauważyć wielu podobieństw tej powieści do serii książek J.K. Rowling o Harrym Potterze. Z jednej strony brak oryginalności "Próby żelaza" jest wadą, z drugiej jednak, jeśli ktoś zatęsknił za Hogwartem, może znowu przenieść się do świata magii, tym razem w Magisterium.

Książka bardzo ciekawa, łatwa w odbiorze. Dzięki nieskomplikowanemu słownictwu, "Próbę żelaza" czyta się bardzo szybko. Główni bohaterowie są dobrze wykreowani. Szczególnie Callum Hunt jest interesującą i unikalną postacią.
Nie da się jednak nie zauważyć wielu podobieństw tej powieści do serii książek J.K. Rowling o Harrym Potterze. Z jednej strony brak oryginalności...

Książka "Urodzona o północy" jest typowym paranormalnym romansem.
16 letnia Kylie jest zwykłą dziewczyną. Ma chłodną niczym lód matkę I ojca, który badziej od Kylie woli młodziutkie asystentki. Dziewczyna rozstała się z chłopakiem, który chciał od niej tylko jednego- więc ogólnie jej życie się posypało. Matka wysłała ją na obóz w Wodospadach Cienia, gdzie została otoczona przez bandę świrów (którzy potem okazali się przystojnymi wilkołakami, tajemniczymi elfami czy niebezpiecznymi wampirami). Teraz Kylie chce odkryć, jaka nadprzyrodzona moc jest w niej ukryta, jednocześnie starając się wybrać pomiędzy dwoma, iście nieziemsko przystojnymi, chłopcami.
****
Osobiście, nie lubię tego gatunku książek. Wszystkie, jakich bym nie przeczytała, sprowadzają się do dwóch wątków. Główna bohaterka poznaje nieziemsko przystojnego chłopaka, w którym zakochuje się od pierwszego wejrzenia, a potem okazuje się, że owy chłopak jest wampirem tudzież innym nadnaturalnym stwaorzeniem. Lub też, bohaterka poznaje dwóch nieziemsko przystojnych nadnaturalnych i nie wie, którego wybrać. W tej książce szukałam czegoś więcej. Pomysł obozu dla nadnaturalnych był całkiem ciekawy, ale reszta oklepana. Jedyna rzecz jaka mnie w książce zaciekawiła było to, kim Kylie jest. Poza tym, wszystko to samo, co można znaleść w setkach innych książek. Nie chciałam napisać aż tak ostrej opinii, ale to jest to, co myślę. Przyznać jednak muszę, że książkę czyta się szybko i płynnie, więc jest dobrym pomysłem na nudne, upalne wieczory. :)

Książka "Urodzona o północy" jest typowym paranormalnym romansem.
16 letnia Kylie jest zwykłą dziewczyną. Ma chłodną niczym lód matkę I ojca, który badziej od Kylie woli młodziutkie asystentki. Dziewczyna rozstała się z chłopakiem, który chciał od niej tylko jednego- więc ogólnie jej życie się posypało. Matka wysłała ją na obóz w Wodospadach Cienia, gdzie została otoczona...

Książka opowiada o tajemniczej funkcjonariuszce policji imieniem Lacey Flint. Pewnego dnia znajduje ona kobietę, całą zakrwawioną, która umiera jej na rękach. Sprawą tajemniczego morderstwa zajmuje się oficer policji Mark Joesbury, który jest przekonany, że mordercą jest sama Lacey. Przekonanie to utwierdza się, gdy wszystkie tropy prowadzą właśnie do niej.
#
Do książki podeszłam raczej chętnie, choć z pewną ostrożnością. Nie jestem wielką fanką kryminałów, choć przeczytałam chyba wszystkie książki Agaty Christie. Do powieści przekonała mnie przyjaciółka i stwierdziłam, że zaryzykuję. Nie zawiodłam się ani trochę. Autorka trzyma czytelnika w napięciu do ostatniej strony. Nie można przewidzieć, co się stanie w następnym rozdziale. W książce są fragmenty przerażające, zabawne, a nawet romantyczne. Nic dziwnego, że "Ulubione rzeczy" przeczytałam (a raczej połknęłam) w jeden wieczór.

Książka opowiada o tajemniczej funkcjonariuszce policji imieniem Lacey Flint. Pewnego dnia znajduje ona kobietę, całą zakrwawioną, która umiera jej na rękach. Sprawą tajemniczego morderstwa zajmuje się oficer policji Mark Joesbury, który jest przekonany, że mordercą jest sama Lacey. Przekonanie to utwierdza się, gdy wszystkie tropy prowadzą właśnie do niej.
#
Do książki...