Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka odbiega od innych. Poprzeplatane wiersze w tekst dodają niesamowitego uroku. Historia którą przedstawia nam Marta Fox może i jest oklepana, ale mimo wszystko nie nudna. Wzbogaca ją poezja i zwykła szara rzeczywistość. Teraz rzadko spotyka się książki młodzieżowe, bez dodatku czegoś nierealnego.

Ta książka odbiega od innych. Poprzeplatane wiersze w tekst dodają niesamowitego uroku. Historia którą przedstawia nam Marta Fox może i jest oklepana, ale mimo wszystko nie nudna. Wzbogaca ją poezja i zwykła szara rzeczywistość. Teraz rzadko spotyka się książki młodzieżowe, bez dodatku czegoś nierealnego.

Genialna, aczkolwiek sam początek bardzo się dłuży..
Kompletnie nie zrozumiałam końcówki, może dlatego, iż do niej nie dorosłam? Poczytałam trochę opinii na ten temat i zauważam, że nie tylko ja mam z tym problem. Jodi Picoult zostawia nam czas na przemyślenie.. Ale czy ono będzie trafne? Czy dobrze zinterpretujemy książkę? Co właściwie oznacza "uśmiech cienki jak sztylet"? Chętnie przedyskutuję tę sprawę z innymi.
Osobiście uważam, że jest to książka godna uwagi, skłaniająca do przemyśleń, zmieniająca człowieka...

Genialna, aczkolwiek sam początek bardzo się dłuży..
Kompletnie nie zrozumiałam końcówki, może dlatego, iż do niej nie dorosłam? Poczytałam trochę opinii na ten temat i zauważam, że nie tylko ja mam z tym problem. Jodi Picoult zostawia nam czas na przemyślenie.. Ale czy ono będzie trafne? Czy dobrze zinterpretujemy książkę? Co właściwie oznacza "uśmiech cienki jak sztylet"?...

Książka jest napisana w narracji pierwszoosobowej co już pochłania mój umysł podczas zagłębiania się w lekturę. Jednak sposób w jaki pisze T.Mafi jest dla mnie oszałamiający. Polecam chociażby dla przeczytania krótkich opisów z tej książki, które są przepiękne. A osobą lubiącym gatunek jaki reprezentuje "Dotyk Julii" radzę jak najszybciej dorwać gdzieś tą książkę :)

Książka jest napisana w narracji pierwszoosobowej co już pochłania mój umysł podczas zagłębiania się w lekturę. Jednak sposób w jaki pisze T.Mafi jest dla mnie oszałamiający. Polecam chociażby dla przeczytania krótkich opisów z tej książki, które są przepiękne. A osobą lubiącym gatunek jaki reprezentuje "Dotyk Julii" radzę jak najszybciej dorwać gdzieś tą książkę :)

Początek książki był dla mnie straszną męką. Nie mogłam przyzwyczaić się do formy wypowiedzi rzekomego Charliego, która moim zdaniem była za bardzo "błaha" jak na 17-latka.
Mimo wszystko po 80 stronie wciągnęła mnie, na tyle abym skończyła ją dzisiaj. Sam koniec zaskoczył mnie, przyznam. Wielkiego plusa przyznaję za głównego bohatera i jego charakter, jakiego wcześniej nie spotkałam oraz którym mnie oczarował do reszty.
Dodam, że gdyby nie film, który obejrzałam po przeczytaniu książki, nie polubiłabym jej aż tak bardzo.

Początek książki był dla mnie straszną męką. Nie mogłam przyzwyczaić się do formy wypowiedzi rzekomego Charliego, która moim zdaniem była za bardzo "błaha" jak na 17-latka.
Mimo wszystko po 80 stronie wciągnęła mnie, na tyle abym skończyła ją dzisiaj. Sam koniec zaskoczył mnie, przyznam. Wielkiego plusa przyznaję za głównego bohatera i jego charakter, jakiego wcześniej nie...

Koleżanka namawiała mnie na nią od wakacji, czyli całe pół roku. Leżała na półce zachęcała okładką, ale tak sobie leżała, przedłużałam ją w bibliotece, raz za razem. Wtedy nie wiedziałam co to za książka i teraz jedyna myśl jaka mi przychodzi do głowy to: "Jaka ty byłaś głupia!".

"Piękne Istoty" to książka jakiej szukałam od dłuższego czasu. Mimo tego, że fantasy mi się już przejadło (nawet bardzo przejadło!) to nie czułam tego, że to wszystko mogłoby być jakąś fikcją literacką, nie było to ukazane jako coś nie z tego świata, tylko powoli coraz więcej informacji przewijało się na kartach ksiażki, nawet nie wiadomo kiedy konkretnie.

Najbardziej co mnie zadziwiło to postać Ethana i to, że książka jest napisana jego oczami. (Oczami chłopaka, dla mnie jedna z niewielu napisana w ten sposób.)Jego wrażliwość, zwyczajność (która właściwie nie była zwyczajna), upór i walka o swoje, i wiele innych cech charakteru, po prostu mnie podbijały za każdą następną stroną książki.
Kolejna postać Lena. Lena, Lena, Lena, czarnowłosa Lena. Pozwólcie, że odkryjecie ją sami, i z mojej opinii nie wyczytacie jaka jest ta osóbka.
Kolejni bohaterowie, którzy aż proszą mnie, abym wpisała ich tu to Link i rodzice Ethana.
Link przyjaciel głównego bohatera, który wpiera przyjaciela w każdej chwili. Chłopak mnie zachwycił.. Właściwie swoją prostotą. Dla mnie miał tak zwane "to coś". Bardzo się cieszę, że jest ktoś taki jak on w tej książce.
Rodzice Ethana. Mama, która zginęła w wypadku, lecz została w sercach bohaterów. Osoba która mnie zaintrygowała i zaskakiwała, mimo tego, że właściwie nie żyła. Tata, który siedzi w swoim biurze niczym wampir. Nie wiem dlaczego, ale.. po prostu było mi go szkoda. Podczas tego wszystkiego miał moje współczucie i w pewnym sensie troskę.

Podsumowując: moim zdaniem, nie zmieniłabym nic, wszystko jest jak należy. Książka zaskakuje, trafia do serca. Są momenty *w których śmiejemy się na głos
np.
"-W Jackson jest nowa uczennica.
-Jest mnóstwo dziewczyn. Cała pierwsza klasa, kretynie."
(ta prostota żartu meni urzekła, nie pytajcie dlaczego :])
*w których płaczemy
*w których pragniemy zmienić bieg wydarzeń
*w których nam samym pszczoły bzyczą w brzuchu.

Tak krótko mówiąc, polecam, teraz zaraz zacznijcie czytać, nie pożałujecie.

Koleżanka namawiała mnie na nią od wakacji, czyli całe pół roku. Leżała na półce zachęcała okładką, ale tak sobie leżała, przedłużałam ją w bibliotece, raz za razem. Wtedy nie wiedziałam co to za książka i teraz jedyna myśl jaka mi przychodzi do głowy to: "Jaka ty byłaś głupia!".



"Piękne Istoty" to książka jakiej szukałam od dłuższego czasu. Mimo tego, że fantasy mi się...

Książkę polecam nastolatkom, którzy nie mają dość jeszcze wampirów, wilkołaków, wróżek, czarownic i innych tego typu postaci.

Sama w sobie historia nie powaliła mnie na kolana, ale zachęcam do przeczytania, np. w roku szkolnym kiedy, chce się znaleźć książkę lekką lub do poduszki.

Książkę polecam nastolatkom, którzy nie mają dość jeszcze wampirów, wilkołaków, wróżek, czarownic i innych tego typu postaci.

Sama w sobie historia nie powaliła mnie na kolana, ale zachęcam do przeczytania, np. w roku szkolnym kiedy, chce się znaleźć książkę lekką lub do poduszki.