Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sołżenicyn - nigdy przenigdy mnie nie znudzi. Brutalne realia życia w ZSRR

Sołżenicyn - nigdy przenigdy mnie nie znudzi. Brutalne realia życia w ZSRR

Byłoby 5/10, ale gwiazdka w dół za Rumi przez dwa i… Poza tym sporo było w tej książce literówek.
Co do fabuły, to się zawiodłam. Myślałam, że książka mnie porwie, bo pochodzę z tych stron. Czytałam już inne książki Orbitowskiego - Kult, Exodus, Inna dusza, i muszę przyznać, ze Chodź ze mną jest najgorszą pozycją z wymienionych. Szkoda

Byłoby 5/10, ale gwiazdka w dół za Rumi przez dwa i… Poza tym sporo było w tej książce literówek.
Co do fabuły, to się zawiodłam. Myślałam, że książka mnie porwie, bo pochodzę z tych stron. Czytałam już inne książki Orbitowskiego - Kult, Exodus, Inna dusza, i muszę przyznać, ze Chodź ze mną jest najgorszą pozycją z wymienionych. Szkoda

Niech żyje wolność!

Niech żyje wolność!

Na pewno powrócą jeszcze do tej lektury. Ciekawe przemyślenia o śmierci, zarówno naszej, jak i bliskich. Warto sprawdzi, bo czyta się szybko i przyjemnie.

Na pewno powrócą jeszcze do tej lektury. Ciekawe przemyślenia o śmierci, zarówno naszej, jak i bliskich. Warto sprawdzi, bo czyta się szybko i przyjemnie.

Obowiązkowa pozycja dla wszystkich polityków, szczególnie tych, którzy zaczynają swoją „karierę”.

„Czasem musimy spaść aż na dno nędzy, aby zrozumieć prawdę - tak musimy zejść na dno studni, aby zobaczyć gwiazdy”.

Obowiązkowa pozycja dla wszystkich polityków, szczególnie tych, którzy zaczynają swoją „karierę”.

„Czasem musimy spaść aż na dno nędzy, aby zrozumieć prawdę - tak musimy zejść na dno studni, aby zobaczyć gwiazdy”.

Ciekawa opowieść, która przeniosła mnie do czasów młodości moich rodziców. Niestety, im bliżej końca, tym bardziej miałam dosyć nawiązań do bajek. Napięcie zamiast rosnąć, opadało. Mimo wszystko polecam! Szybko się czyta i przyjemnie.
P.s. Wychodzi na to, że główny bohater miał dwie twarze. Tę złą, drugą twarz poznaliśmy w opisie córki na końcu. Szkoda, że autorka tego wątku szybciej nie dodała do powieści.

Ciekawa opowieść, która przeniosła mnie do czasów młodości moich rodziców. Niestety, im bliżej końca, tym bardziej miałam dosyć nawiązań do bajek. Napięcie zamiast rosnąć, opadało. Mimo wszystko polecam! Szybko się czyta i przyjemnie.
P.s. Wychodzi na to, że główny bohater miał dwie twarze. Tę złą, drugą twarz poznaliśmy w opisie córki na końcu. Szkoda, że autorka tego...

Przerażający obraz rosyjskiego społeczeństwa. Wojny, terror u władzy, bieda, pijaństwo, nieszczęśliwe małżeństwa, agresja i smutek przekazywany z pokolenia na pokolenie. To jedna z najbardziej smutnych książek, jakie przeczytałam. Bardziej wstrząsająca i beznadziejna sytuacja bohaterów niż w „Czarnobylskiej Modlitwie”. A czas obecnej wojny dodaje jeszcze więcej pesymizmu w tym wszystkim. Czy człowiek rosyjski nie potrafi być wolny i szczęśliwy?

Przerażający obraz rosyjskiego społeczeństwa. Wojny, terror u władzy, bieda, pijaństwo, nieszczęśliwe małżeństwa, agresja i smutek przekazywany z pokolenia na pokolenie. To jedna z najbardziej smutnych książek, jakie przeczytałam. Bardziej wstrząsająca i beznadziejna sytuacja bohaterów niż w „Czarnobylskiej Modlitwie”. A czas obecnej wojny dodaje jeszcze więcej pesymizmu w...

Podczas czytania towarzyszyły mi dreszcze. Strach, ból, bezsilność i współczucie wobec głównej bohaterki. To trzeba przeczytać.

Podczas czytania towarzyszyły mi dreszcze. Strach, ból, bezsilność i współczucie wobec głównej bohaterki. To trzeba przeczytać.

Jestem rozczarowana. Dobre recenzje i slogan, że to równie dobra książka jak trylogia Millenium zachęciły mnie do przeczytania. Autorka bardziej skupiła się na losach obyczajowych bohaterów niż na głównym wątku jakim jest morderstwo. Nużyły mnie fragmenty ze słodkim i idealnym rocznym bobaskiem. Bohaterowie bez charyzmy i bez ikry do rozwiązania palących zagadek. Dopiero pod koniec zaczęło się coś dziać. To, co mnie irytowało, to fakt, że w najciekawszych momentach autorka przerywała wątek i do sprawy wracała po kilku stronach. To mnie bardziej zniechęcało niż przyciągało do lektury. Jestem na nie. Koniec bez wielkiego zaskoczenia.

Jestem rozczarowana. Dobre recenzje i slogan, że to równie dobra książka jak trylogia Millenium zachęciły mnie do przeczytania. Autorka bardziej skupiła się na losach obyczajowych bohaterów niż na głównym wątku jakim jest morderstwo. Nużyły mnie fragmenty ze słodkim i idealnym rocznym bobaskiem. Bohaterowie bez charyzmy i bez ikry do rozwiązania palących zagadek. Dopiero...

Pochłonęłam ostatni tom bardzo szybko.
Bardzo wciąga - uzależnia.

Pochłonęłam ostatni tom bardzo szybko.
Bardzo wciąga - uzależnia.

Wreszcie się udało! Przebrnęłam, chociaż początki były niełatwe. Jednak im więcej Mikael i Lisabeth odkrywają kart tajemnicy, tym bardziej wciąga i sprawia, że nie da się oderwać od lektury. A zakończenie - rozwaliło mi głowę! Na rozwinięcie historii narzekać nie mogę, choć wydaje mi się to nieprawdopodobne, ale w literaturze wszystko jest możliwe. Zacieram ręce i zaczynam drugą część Millenium.

Wreszcie się udało! Przebrnęłam, chociaż początki były niełatwe. Jednak im więcej Mikael i Lisabeth odkrywają kart tajemnicy, tym bardziej wciąga i sprawia, że nie da się oderwać od lektury. A zakończenie - rozwaliło mi głowę! Na rozwinięcie historii narzekać nie mogę, choć wydaje mi się to nieprawdopodobne, ale w literaturze wszystko jest możliwe. Zacieram ręce i zaczynam...

Neiderman zabiera nas w świat hedonizmu. Za przyjemności z życia trzeba zapłacić wysoką cenę. Średni początek zamienia się w fascynującą opowieść do końca trzymającą w napięciu.

Neiderman zabiera nas w świat hedonizmu. Za przyjemności z życia trzeba zapłacić wysoką cenę. Średni początek zamienia się w fascynującą opowieść do końca trzymającą w napięciu.

Nieświadomie rozpoczęłam lekturę od drugiej części, ale w niczym to nie przeszkadzało. Polecam każdemu, kto interesuje się historią ZSRR. Nie brakuje też nawiązań do Polski. Ciekawie wyjaśniona sprawa podpisania paktu Ribbentrop-Mołotow. Więcej nie zdradzam - przeczytać warto!

Nieświadomie rozpoczęłam lekturę od drugiej części, ale w niczym to nie przeszkadzało. Polecam każdemu, kto interesuje się historią ZSRR. Nie brakuje też nawiązań do Polski. Ciekawie wyjaśniona sprawa podpisania paktu Ribbentrop-Mołotow. Więcej nie zdradzam - przeczytać warto!

Ciekawa pozycja. Zawiera interesujące przykłady z życia codziennego. Warto przeczytać, ale po skończeniu odczuwam pewien niedosyt. Brakuje tutaj puenty. Mimo wszystko polecam, na pewno wrócę do „Sztuki” w przyszłości.

Ciekawa pozycja. Zawiera interesujące przykłady z życia codziennego. Warto przeczytać, ale po skończeniu odczuwam pewien niedosyt. Brakuje tutaj puenty. Mimo wszystko polecam, na pewno wrócę do „Sztuki” w przyszłości.

Być może ktoś uzna to za przesadę, ale dla mnie to najważniejsza lektura w dotychczasowym życiu. Już nic nie będzie takie samo od pierwszych słów Sołżenicyna. Po zamknięciu ostatniej strony pojawiają się pytania - a jak ja bym się zachowała „za komuny”? Co by było gdybym trafiła do łagru? I wiele innych pytań. Pomimo obszernej treści warto przeczytać, bo to nie są dawne czasy, to było prawie „przedwczoraj”. A być może rychło powrócą (nie daj Boże…).

Być może ktoś uzna to za przesadę, ale dla mnie to najważniejsza lektura w dotychczasowym życiu. Już nic nie będzie takie samo od pierwszych słów Sołżenicyna. Po zamknięciu ostatniej strony pojawiają się pytania - a jak ja bym się zachowała „za komuny”? Co by było gdybym trafiła do łagru? I wiele innych pytań. Pomimo obszernej treści warto przeczytać, bo to nie są dawne...

Rozdziały o obozowych związkach i traktowaniu kobiet-zeków łamią serce…

Rozdziały o obozowych związkach i traktowaniu kobiet-zeków łamią serce…

Najbardziej wstrząsający tom Archipelagu. Będąc nastolatką próbowałam przeczytać to dzieło, ale nie podołałam przy torturach stosowanych w trakcie śledztwa. Po kilku latach wróciłam - momentami bywa ciężko, ale zawzięłam się i muszę skończyć wszystkie trzy tomy. Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy tęsknią za komunizmem i nie tylko. Ludzkość nie może pozwolić, aby tak brutalne i odczłowieczone czasy powróciły (tu w Europie po wojennych doświadczeniach) Szczególnie teraz-wojna na Ukrainie. Sołżenicyn jest genialny, że stworzył encyklopedię o sowieckich gułagach.

Najbardziej wstrząsający tom Archipelagu. Będąc nastolatką próbowałam przeczytać to dzieło, ale nie podołałam przy torturach stosowanych w trakcie śledztwa. Po kilku latach wróciłam - momentami bywa ciężko, ale zawzięłam się i muszę skończyć wszystkie trzy tomy. Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy tęsknią za komunizmem i nie tylko. Ludzkość nie może pozwolić, aby...

Wpadła mi w ręce przypadkiem jako tzw. Książka do pociągu. Niestety nie jest to rewelacyjna ani nawet dobra lektura. Powiedziałabym - przeciętna, a nawet zahaczająca o słabość. Źródła oparte na tabloidach lub Wikipedii? Czekam na biografię Jacksona z prawdziwego zdarzenia, a nie książeczek dla dzieci. To ikona popkultury, król muzyki. Jemu się to po prostu należy - czy go lubimy czy nie! A historia jego życia na pewno do „typowych” nie należy.

Wpadła mi w ręce przypadkiem jako tzw. Książka do pociągu. Niestety nie jest to rewelacyjna ani nawet dobra lektura. Powiedziałabym - przeciętna, a nawet zahaczająca o słabość. Źródła oparte na tabloidach lub Wikipedii? Czekam na biografię Jacksona z prawdziwego zdarzenia, a nie książeczek dla dzieci. To ikona popkultury, król muzyki. Jemu się to po prostu należy - czy go...

Jestem pod wrażeniem tej „cegły”. Władimir Putin - postać niezwykła, jeden z najpotężniejszych ludzi na świecie, człowiek. Nic dziwnego, że tak bardzo ciekawi nas jego życiorys, który i tak jest dość zagmatwany. Już pierwsze strony sprawiają, że uzależniamy się od książki. Niełatwe i nie do końca znane dzieciństwo, miłość do judo, praca w KGB, życie żony i córek, ale przede wszystkim polityka oraz osobowość Putina. Autorka powołuje się na wiele źródeł i tłumaczy wydarzenia znane nam z przekazów medialnych, ale nie do końca rozumiemy przyczyny czy ich skutki. Warto sięgnąć po „Tajemnice Rosji Putina”, jeżeli interesuje nas m.in. konflikt w Czeczenii czy zagadkowe zamachy terrorystyczne w Rosji. W skrócie - polecam!

Jestem pod wrażeniem tej „cegły”. Władimir Putin - postać niezwykła, jeden z najpotężniejszych ludzi na świecie, człowiek. Nic dziwnego, że tak bardzo ciekawi nas jego życiorys, który i tak jest dość zagmatwany. Już pierwsze strony sprawiają, że uzależniamy się od książki. Niełatwe i nie do końca znane dzieciństwo, miłość do judo, praca w KGB, życie żony i córek, ale przede...

Przyjemnie czytało się tę lekturę. Jestem z Kaszub, dokładnie z Rumi i właśnie tego mi zabrakło. Myślałam, że będzie więcej historii o Małym Trójmieście Kaszubskim (Reda, Rumia, Wejherowo) i Rewię. Co nie zmienia faktu, że dowiedziałam się wielu interesujących rzeczy - II WŚ, marsz śmierci czy obecna sytuacja rybaków. Bałam się, że mnogość tematów i ich różna specyfika będzie dla autora problemem, ale poradził sobie z tym. Przejścia były płynne i nie było konsternacji pomiędzy rozdziałami.

Mam tylko jedno zastrzeżenie (o które nie jeden stary Kaszub by się pokłócił :P). W jednym z rozdziałów pojawiły się słowa, że "Kaszubi tradycyjnie uważają Gdańsk za swoją stolicę". Wśród Kaszubów od lat trwa spór o stolicę (wg mnie ten "konflikt" nigdy nie będzie rozwiązany). M.in. Wejherowo uważane jest za duchową stolicę Kaszub, Kartuzy - stolica Szwajcarii Kaszubskiej. Do tego dochodzi Puck czy Kościerzyna. Jeżeli chodzi o Gdańsk - historyczna stolica. Ot, taka ciekawostka!

Przyjemnie czytało się tę lekturę. Jestem z Kaszub, dokładnie z Rumi i właśnie tego mi zabrakło. Myślałam, że będzie więcej historii o Małym Trójmieście Kaszubskim (Reda, Rumia, Wejherowo) i Rewię. Co nie zmienia faktu, że dowiedziałam się wielu interesujących rzeczy - II WŚ, marsz śmierci czy obecna sytuacja rybaków. Bałam się, że mnogość tematów i ich różna specyfika...