Obowiązkowa pozycja dla wszystkich polityków, szczególnie tych, którzy zaczynają swoją „karierę”.

„Czasem musimy spaść aż na dno nędzy, aby zrozumieć prawdę - tak musimy zejść na dno studni, aby zobaczyć gwiazdy”.

Obowiązkowa pozycja dla wszystkich polityków, szczególnie tych, którzy zaczynają swoją „karierę”.

„Czasem musimy spaść aż na dno nędzy, aby zrozumieć prawdę - tak musimy zejść na dno studni, aby zobaczyć gwiazdy”.

Co powiedziałby teraz na to wszystko, co się dzieje w Europie i na świecie, gdyby dane mu było żyć?

Co powiedziałby teraz na to wszystko, co się dzieje w Europie i na świecie, gdyby dane mu było żyć?

Ta książka to Biblia dla tych, którym nie jest wszystko jedno.. W czasach, gdy nie ma już absolutów, królują fake newsy, merkantylizm i konsumpcjonizm stara się zapełnić pustkę w głowach.. w takich czasach słowa Vaclava Havla układają wszystko we właściwym miejscu, we właściwej proporcji. Czytałam na Kindlu i w wersji papierowej, mnóstwo zaznaczonych fragmentów, właściwie to chciałoby się zaznaczyć całą książkę.

Ta książka to Biblia dla tych, którym nie jest wszystko jedno.. W czasach, gdy nie ma już absolutów, królują fake newsy, merkantylizm i konsumpcjonizm stara się zapełnić pustkę w głowach.. w takich czasach słowa Vaclava Havla układają wszystko we właściwym miejscu, we właściwej proporcji. Czytałam na Kindlu i w wersji papierowej, mnóstwo zaznaczonych fragmentów, właściwie...

To niewiarygodnie smutne, że ta książka znowu zaczyna być na czasie.

To niewiarygodnie, smutne że znowu państwo prawa i tworzące je otwarte społeczeństwa są zagrożone.

To niewiarygodne, że znowu zaczynamy być bezsilni.

Niemniej dlatego warto czytać książki naszych poprzedników, którzy swoją walkę o wolne, otwarte i tolerancyjne społeczeństwo wygrali. Którzy pokazali jak ważna jest wolność i dlaczego trzeba o nie walczyć w każdym miejscu i czasie. I że nic nie jest dane na zawsze.

Pisma Havla to obcowanie z wspaniałym umysłem, jego siła bezsilnych to esej legendarny, gdzie pokazuje jak totalitarne państwo żyje w nas i jak możemy je przemieniać. Jak możemy zmieniać samych siebie i swoje otoczenie.

Lektura Havla nie jest łatwa, to raczej trudny i niestety hermetyczny język, niemniej warto się przemęczyć by odkryć głębokość wiary w pozytywne siły społeczeństwa. To zapiski intelektualisty który musiał być w zasadzie przez całe życie kimś kim nie chciał (dysydentem lub politykiem).

Wydawca wzbogacił sam tytułowy esej o zapisy wielu innych pism i przemówień które Havel wygłaszał lub tworzył przez całe swoje życie. Widać w nich niewzruszoną wiarę w wartość etycznej polityki.

Havel wierzył także, że droga którą obrały kraje Europy środkowej jest niezachwiana. Widział ogrom przemian w tej części świata, widział i sporo mówił o błędach transformacji, był jednak spokojny o generalny kierunek zmian który obraliśmy.

Myślę że bardzo by się zdziwił gdyby zobaczył miejsce w którym obecnie, w 2017 r. jesteśmy… Gdy niezależność sądów jest zagrożona, gdy wyroki trybunałów europejskich przestają być tolerowane a po ulicach maszerują brunatni.

p.s. ocena i liczba gwiazdek w tego typu książkach jest i tak bez znaczenia wobec tego co ten esej znaczył dla wielu uciśnionych.

To niewiarygodnie smutne, że ta książka znowu zaczyna być na czasie.

To niewiarygodnie, smutne że znowu państwo prawa i tworzące je otwarte społeczeństwa są zagrożone.

To niewiarygodne, że znowu zaczynamy być bezsilni.

Niemniej dlatego warto czytać książki naszych poprzedników, którzy swoją walkę o wolne, otwarte i tolerancyjne społeczeństwo wygrali. Którzy pokazali jak...

[oceny takich książek, nie mają większego sensu. więc w tym wypadku ocena dotyczy "ważności" tematów]

[...]
wartość literacka w przypadku tych tekstów i przemówień wygłaszanych przy różnych okazjach, nie ma tak dużego znaczenia. O wiele bardziej istotne jest to, że choć znaczna część opublikowanych materiałów ma już kilkadziesiąt lat (między 1969 a 2000) i teoretycznie zmieniło się “wszystko” w sytuacji geopolitycznej, to momentami można czerpać garściami z refleksji Havla. To paradoksalne bo w części odnoszą się one do opisu rzeczywistości przed upadkiem komunizmu w Czechosłowacji i całym bloku wschodnim.

Dziwny jest ten pierwszy list zaadresowany do I Sekretarza Komunistycznej Partii Czechosłowacji Aleksandra Dubčeka z 1969 roku, w którym intelektualista Havel próbuje biorąc adresata niejako pod włos, zasugerować możliwe i najbardziej honorowe reakcje na inwazję radziecką. Jeden z ostatnich akapitów będzie prawdziwy nie tylko w 1969, ale i w 1979, 1989, 2009 i za kilka lat w 2019.

Są czasem chwile, kiedy polityk może osiągnąć rzeczywisty sukces polityczny tylko wtedy, gdy zapomina o splątanej sieci politycznych względów, analiz czy kalkulacji i zachowuje się po prostu jak człowiek przyzwoity. Zwykłe, ludzkie kryteria w zdehumanizowanym świecie politycznych manipulacji mogą podziałać jak piorun, który nagle jasnym blaskiem oświetla mroczną okolicę. A wtedy prawda staje się prawdą, rozum – rozumem, a honor – honorem.

Ten apel można dedykować nie tylko aparatczykowi komunistycznego rządu, ale właściwie dowolnemu politykowi podejmujące różne decyzje.

[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/sila-bezsilnych-inne-eseje/

[oceny takich książek, nie mają większego sensu. więc w tym wypadku ocena dotyczy "ważności" tematów]

[...]
wartość literacka w przypadku tych tekstów i przemówień wygłaszanych przy różnych okazjach, nie ma tak dużego znaczenia. O wiele bardziej istotne jest to, że choć znaczna część opublikowanych materiałów ma już kilkadziesiąt lat (między 1969 a 2000) i teoretycznie...

Vacłav Havel, w Polsce znany jako socjaldemokrata i czeski "odpowiednik" Wałęsy. Bojownik o wolność i demokrację, więziony przez służby, prezydent - czegóż więcej chcieć? O aksamitnej rewolucji, praskiej wiośnie i normalizacji też u nas się mówi niewiele, więc powszechna niewiedza na temat kariery literacko-teatralnej Havla, jego eseistyce i działaniach podczas prezydentury Czechosłowacji a potem Czech, zdają się nie dziwić.

Havel wychowywał się w niebiednym domu, ale ze względu na jego rzekomo burżujskie pochodzenie już po szkole podstawowej miał problemy z dalszą edukacją. Uczył się w gimnazjum wieczorowym i ostatecznie dostał się na politechnikę i próbował przepisać na teatrologię, ale ostatecznie go wyrzucono. Wziął więc sprawy w swoje ręce i pisał sam, wcześniej recenzje teatralne a później własne sztuki. Odbył zasadniczą służbę wojskową, pracował w teatrze jako montażysta i powoli piął się w górę. Zaczął zdobywać uznanie i nagrody literackie, a w czasie Praskiej Wiosny (1967-1968) zaczął udzielać się politycznie. Tak też zaczyna się zbiór politycznej myśli Havla "Siły bezsilnych i innych esejów", od listu z apelem do Alexandra Dubčeka i kolejnym do Gustava Husaka. Późniejsze teksty składają się z 2 wielkich esejów destrukturalizujących system komunistyczny (z teorią na temat posttotalitaryzmu tego systemu) oraz różnych odbiorów nagród czy przemówień jako doktor honoris causa na różnych uniwersytetach świata. Stanowi to więc chronologiczny rozwój myśli Havla na temat polityki, odpowiedzialności i komunizmu, który wciąż powraca.

Myśl Havla nieprzerwanie obraca się wokół takich tematów jak indywidualna odpowiedzialność, sumienie i prawo moralne. Wielokrotnie powołuje się na czeską tradycję filozoficzną od Masaryka i Jana Amosa Komenskiego, a więc szczególnie racjonalizmu - odwoływał się również do kategorii prawa moralnego oraz kantowskiego imperatywu. W czasach komunizmu szczególną wagę przykładał do osobistej odpowiedzialności polityków za losy kraju, jak i każdego człowieka, który "bierze udział w grze" komunistów. Jednocześnie opisując jak działa system komunistyczny i jak motywuje każdego do posłuszeństwa, poświadcza że mimo to warto się wyłamywać z gry, bo życie, które nie jest w stanie się poświęcić dla swego sensu jest nic nie warte. Zresztą uznawał, że komunizm w Czechosłowacji nie ma charakteru dyktatury, gdyż ZSRR ma na niego jedynie zewnętrzny wpływ, a do pewnych granic politycy mają na nią wpływ. I tak dalej, oczywiście dogłębniej. Dokładna analiza systemu panującego konkretnie w Czechosłowacji znajduje się przede wszystkim w Sile bezsilnych i między rzeczami, które dziś wiemy powszechnie znajdują się ciekawe myśli. W szczególności na zainteresowanie zasługuje brak złudzeń wobec tego, że to nie ustrój jest złem, lecz że zło może się odrodzić w każdym ustroju i dlatego najważniejsza jest ludzka moralność i poczucie odpowiedzialności za kraj oraz świat.

To poczucie odpowiedzialności szczególnie charakterystyczne jest dla drugiej strony Havla, już nie dysydenta-buntownika, lecz prezydenta Czechosłowacji, a potem - niestety wbrew własnym marzeniom o Czechosłowacji - Czech. Wielokrotnie odwoływał się w przemówieniach do własnych krajan, jak i na różnych uniwersytetach, do poczucia odpowiedzialności człowieka za losy świata. Mówił, że interesy jednego kraju rzadko kiedy nie mają wpływu na losy świata i że bez tego poczucia odpowiedzialności nasz świat nigdy nie stanie się lepszym miejscem. Marzył zatem o społeczeństwie światowym, w którym każdy odwoływałby się do sumienia i miał odwagę do przeciwstawiania się złym decyzjom, a więc do świata demokratycznie aktywnego - zresztą święcie wierzył w demokrację. Z tego punktu widzenia szczególnie przypomina mi humanitarną wizję świata Ericha Fromma, równie utopijną, choć obydwie o tyle lepsze od programów utopistów, że nie są programami, a jedynie odwołaniem do dobrej woli człowieka, którą wystarczy krzewić, aby wyrosła.

Zbiór ten wydaje mi się jedynie trochę zbyt opasły. Oczywiście ilość nadanych tytułów honorowego doktora robi wrażenie, ale na niektórych w kontekście reszty esejów i mini-esejów robi tylko wrażenie powtórzenia i niewiele wnosi, a jest jedynie nadmiernym wypełnieniem zbioru, niekoniecznie istotnym dla zrozumienia czy nawet pogłębienia myśli. Ostatnia część tomu "Odpowiedzialność jako los" składa się głównie z krótkich przemówień, i bardziej niż na temat wizji świata Havla traktuje o nim samym, o jego własnych rozterkach i próbach pogodzenia życia intelektualisty i prezydenta.

Vacłav Havel, w Polsce znany jako socjaldemokrata i czeski "odpowiednik" Wałęsy. Bojownik o wolność i demokrację, więziony przez służby, prezydent - czegóż więcej chcieć? O aksamitnej rewolucji, praskiej wiośnie i normalizacji też u nas się mówi niewiele, więc powszechna niewiedza na temat kariery literacko-teatralnej Havla, jego eseistyce i działaniach podczas prezydentury...

Vaclav Havel postać której nie trzeba przedstawiać i opisywać. Każdy zna lub uczył się na lekcjach historii. Wybitna postać Ostatni prezydent Czechosłowacji i pierwszy Republiki Czeskiej. Postać znana na całym świecie, jak czytałem eseje to pełen szacunek za styl i język jaki przekazywał ludziom. Słowo ma wiele znaczeń może wywołać wojnę, a może także wywołać pokój. Lektura bardzo dobra na dzisiejsze czasy. Mądra książka o mądrym człowieku, który tak wiele zrobił dla swojego narodu.

Vaclav Havel postać której nie trzeba przedstawiać i opisywać. Każdy zna lub uczył się na lekcjach historii. Wybitna postać Ostatni prezydent Czechosłowacji i pierwszy Republiki Czeskiej. Postać znana na całym świecie, jak czytałem eseje to pełen szacunek za styl i język jaki przekazywał ludziom. Słowo ma wiele znaczeń może wywołać wojnę, a może także wywołać pokój....

Zbiór listów, esejów pozwalający "naocznie" spotkać się z wielkością intelektualną Vaclava. Warto przeczytać, gdyż większość myśli nadal jest aktualna.

Zbiór listów, esejów pozwalający "naocznie" spotkać się z wielkością intelektualną Vaclava. Warto przeczytać, gdyż większość myśli nadal jest aktualna.

Jeśli polityka to tylko w wydaniu Havla. Dziękujem Ci Vasku:-)

Jeśli polityka to tylko w wydaniu Havla. Dziękujem Ci Vasku:-)

http://lubimyczytac.pl/oficjalne-recenzje/484/zyc-w-prawdzie

http://lubimyczytac.pl/oficjalne-recenzje/484/zyc-w-prawdzie