Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przekombinowana

Przekombinowana

Bardzo interesujaca, choć wasztatowi autorki brakuje dojrzałości przez co czyta się ją trochę jak rozprawkę studenta-to chyba jedyny poważny zarzut wobec tej pozycji.

Bardzo interesujaca, choć wasztatowi autorki brakuje dojrzałości przez co czyta się ją trochę jak rozprawkę studenta-to chyba jedyny poważny zarzut wobec tej pozycji.

Dość przydatny dla narzeczonych choć moim zdaniem byłby o wiele lepszy gdyby było w nim mniej nachalnej religijności. Mógłby chociaż ostrzegać że jest przeznaczony dla wierzących.

Dość przydatny dla narzeczonych choć moim zdaniem byłby o wiele lepszy gdyby było w nim mniej nachalnej religijności. Mógłby chociaż ostrzegać że jest przeznaczony dla wierzących.

Ciekawe koncepcje ale strasznie trudno się przebić przez rozbuchane ego autora. Notka wydawnicza o byciu jedną z najważniejszych książek od czasów II wś też mocna przesada.

Ciekawe koncepcje ale strasznie trudno się przebić przez rozbuchane ego autora. Notka wydawnicza o byciu jedną z najważniejszych książek od czasów II wś też mocna przesada.

Zupełne farmazony w bardzo ładnym wydaniu. Przepisy na zakąski albo "wymyślate" do absurdu, albo zbyt proste (maliny z pieprzem, lol) ale w obu przypadkach nie wydają się nadawać do użycia w praktyce.

Zupełne farmazony w bardzo ładnym wydaniu. Przepisy na zakąski albo "wymyślate" do absurdu, albo zbyt proste (maliny z pieprzem, lol) ale w obu przypadkach nie wydają się nadawać do użycia w praktyce.

Nieustępliwy choć niepozbawiony racji atak na legendę Forda; sprawia wrażenie pisanego przez komunistę.

Nieustępliwy choć niepozbawiony racji atak na legendę Forda; sprawia wrażenie pisanego przez komunistę.

Jak to (zbyt) często w polskiej fantastyce bywa, pomysł na 6 "z koronką", a wykonanie na 3=...
Postapokaliptyczny świat, który przemierzamy z Komornikiem, podejrzanie przypomina kartonową dekorację rodem z westernu, a napotykamy zdarzenia albo przypominające generator spotkań losowych z RPG, albo tak tajemnicze, że ich doniosłe znaczenie trudno rozszyfrować nie tylko biednemu, prostemu Komornikowi, ale także czytelnikowi.

Jak to (zbyt) często w polskiej fantastyce bywa, pomysł na 6 "z koronką", a wykonanie na 3=...
Postapokaliptyczny świat, który przemierzamy z Komornikiem, podejrzanie przypomina kartonową dekorację rodem z westernu, a napotykamy zdarzenia albo przypominające generator spotkań losowych z RPG, albo tak tajemnicze, że ich doniosłe znaczenie trudno rozszyfrować nie tylko...

Lekka, przyjemna lektura. Ciekawy świat, wartka i wielotorowa akcja, niebanalni bohaterowie. Jedyny zarzut - widać, że autorka uwielbia swoich bohaterów na tyle, że nic naprawdę złego nie może im się przytrafić.

Lekka, przyjemna lektura. Ciekawy świat, wartka i wielotorowa akcja, niebanalni bohaterowie. Jedyny zarzut - widać, że autorka uwielbia swoich bohaterów na tyle, że nic naprawdę złego nie może im się przytrafić.

Druga książka z polskiej fantastyki (obok Rhezusa) której lektura mnie mocno zirytowała. Tu na szczęście nie jest aż tak źle, ale całkiem ciekawy pomysł, z ogromnym potencjałem, prowadzony jest w tak infantylny i oklepany sposób, że aż bolą zęby. Styl na przestrzenie książki ulega nieco poprawie i końcówkę nawet da się czytać, więc może kolejne tomy będą lepsze choć pod tym względem.

Druga książka z polskiej fantastyki (obok Rhezusa) której lektura mnie mocno zirytowała. Tu na szczęście nie jest aż tak źle, ale całkiem ciekawy pomysł, z ogromnym potencjałem, prowadzony jest w tak infantylny i oklepany sposób, że aż bolą zęby. Styl na przestrzenie książki ulega nieco poprawie i końcówkę nawet da się czytać, więc może kolejne tomy będą lepsze choć pod tym...

Przystępna i zdecydowanie warta przeczytania dla poszerzenia własnych horyzontów.

Przystępna i zdecydowanie warta przeczytania dla poszerzenia własnych horyzontów.

Jestem pełna uznania dla autora że z tak ciekawego materiału: niebanalnych osobowości i ważnych wydarzeń historycznych, udało mu się stworzyć tak nudną i nijaką książkę. Gratulacje, matematyka nigdy nie była równie nuda.

Jestem pełna uznania dla autora że z tak ciekawego materiału: niebanalnych osobowości i ważnych wydarzeń historycznych, udało mu się stworzyć tak nudną i nijaką książkę. Gratulacje, matematyka nigdy nie była równie nuda.

Trudno ocenić zbiór listów, tak różny jak ich nadawcy i odbiorcy. Na pewno jest tam parę perełek do których będzie się wracać, jest też kilka takich, o których zapomni się po przeczytaniu ostatniego słowa - i dla każdego będą to zapewne inne listy. Warto jednak je wszystkie przeczytać i znaleźć swoje własne. Komentarze opisujące kontekst poszczególnych listów, choć miejscami zbyt emocjonalnie nacechowane, są bezcenną pomocą.

Trudno ocenić zbiór listów, tak różny jak ich nadawcy i odbiorcy. Na pewno jest tam parę perełek do których będzie się wracać, jest też kilka takich, o których zapomni się po przeczytaniu ostatniego słowa - i dla każdego będą to zapewne inne listy. Warto jednak je wszystkie przeczytać i znaleźć swoje własne. Komentarze opisujące kontekst poszczególnych listów, choć...

Niby wszystkie najpopularniejsze mity są, niby solidnie zebrane, a jednak niedosyt. Po Gaimanie spodziewałabym się lepiej, ładniej, pełniej. A tu - najwyżej poziom szkolnych bryków.

Niby wszystkie najpopularniejsze mity są, niby solidnie zebrane, a jednak niedosyt. Po Gaimanie spodziewałabym się lepiej, ładniej, pełniej. A tu - najwyżej poziom szkolnych bryków.

Dobry, przekrojowy i dość spójny wybór tekstów. Natomiast w przekładzie było coś dla mnie drażniącego.

Dobry, przekrojowy i dość spójny wybór tekstów. Natomiast w przekładzie było coś dla mnie drażniącego.

Jak na tematykę to spodziewałam się bardziej oczka puszczanego do dorosłego czytelnika (co dzieciom po Cthulhu? a w akcji mogłoby go zastąpić doprawdy dowolne inne magiczne dziwadło) a dostajemy książeczkę zdecydowanie dla dzieci. Mimo ciekawego zabiegu paragrafowej akcji, bardzo niewiele dróg prowadzi do odmiennych rozwiązań, co również na minus. Jako ciekawostka - może być.

Jak na tematykę to spodziewałam się bardziej oczka puszczanego do dorosłego czytelnika (co dzieciom po Cthulhu? a w akcji mogłoby go zastąpić doprawdy dowolne inne magiczne dziwadło) a dostajemy książeczkę zdecydowanie dla dzieci. Mimo ciekawego zabiegu paragrafowej akcji, bardzo niewiele dróg prowadzi do odmiennych rozwiązań, co również na minus. Jako ciekawostka - może być.

Parodia w mocnych oparach absurdu. Obśmiałam się jak norka.

Parodia w mocnych oparach absurdu. Obśmiałam się jak norka.

Plus za oryginalny koncept Vaszynów i wartkie tempo akcji, ale reszta jest niestety jedynie popisem grafomanii... W dodatku napisanym ciężkim językiem i z dialogami które miejscami biją na głowę Trudne Sprawy...

Plus za oryginalny koncept Vaszynów i wartkie tempo akcji, ale reszta jest niestety jedynie popisem grafomanii... W dodatku napisanym ciężkim językiem i z dialogami które miejscami biją na głowę Trudne Sprawy...

Brawurowy popis przeogromnej erudycji autora przysłania wszystko inne i sprawia, że dzieło jest zupełnie nieprzystępne w odbiorze.

Brawurowy popis przeogromnej erudycji autora przysłania wszystko inne i sprawia, że dzieło jest zupełnie nieprzystępne w odbiorze.

Jest ładnie, jest malowniczo (także językowo), jest interesująco. Dopracowana, wysmakowana i spójna kreacja świata przedstawionego jest mocną stroną powieści. Jedyna dysharmonia pojawia się w dialogach, które jak dla mnie niezbyt pasują do mieszkańców mocno stylizowanego na feudalną Japonię świata, raczej np. dla członków gildii Grabieżców ;) Odrobinę nuży, ale nie przeszkadza, kolejny bohater stworzony przez panią Kossakowską na tym samym szablonie. A sposób, w jaki kończy się pierwszy tom, zakrawa na znęcanie się nad czytelnikiem ;)

Jest ładnie, jest malowniczo (także językowo), jest interesująco. Dopracowana, wysmakowana i spójna kreacja świata przedstawionego jest mocną stroną powieści. Jedyna dysharmonia pojawia się w dialogach, które jak dla mnie niezbyt pasują do mieszkańców mocno stylizowanego na feudalną Japonię świata, raczej np. dla członków gildii Grabieżców ;) Odrobinę nuży, ale nie...

W zestawieniach antyutopii -nie wiedzieć czemu- często wymieniana jednym tchem z Rokiem 1984 czy Nowym Wspaniałym Światem, ale jeśli czymś poraża, to raczej naiwnością.

W zestawieniach antyutopii -nie wiedzieć czemu- często wymieniana jednym tchem z Rokiem 1984 czy Nowym Wspaniałym Światem, ale jeśli czymś poraża, to raczej naiwnością.