Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ależ to było złe... Autor pokusił się o zbiór ciekawostek związanych z polskimi władcami, z których większość sprawia wrażenie spisanych z wikipedii. Całość jest jednak jedynie tłem dla niespełnionego kabareciarza, który na siłę stara się przekonać, że jest niezwykle śmieszny. Bo wiecie, nazwisko Mazowiecki jest podobne jak Morawiecki! Nie śmieszne? No to kilka stron dalej rzućmy ten sam "żart". Dodajmy do tego dziesiątki nawiązań do seksu, bo przecież czytelnik będzie zrywać boki za każdym razem, gdy pojawi się słowo "dupa" lub "cyc", o wielorakich określeniach penisa nie zapominając. Czekałem tylko na moment, w którym pojawi się chłop przebrany za babę i... Autor nie zawiódł. Na siłę wcisnął wątek Stanisławy Walasiewicz, którą nazwał Panem Stanisławem. Stężenie bezbeku i żenady wywaliło ponad skalę.

Ależ to było złe... Autor pokusił się o zbiór ciekawostek związanych z polskimi władcami, z których większość sprawia wrażenie spisanych z wikipedii. Całość jest jednak jedynie tłem dla niespełnionego kabareciarza, który na siłę stara się przekonać, że jest niezwykle śmieszny. Bo wiecie, nazwisko Mazowiecki jest podobne jak Morawiecki! Nie śmieszne? No to kilka stron dalej...

Rozumiem, że jest to opowieść skierowana dla dzieci, ale "zagadka" zostaje rozwiązana w tak beznadziejny sposób, że można jedynie złapać się za głowę nad lenistwem autora.

Rozumiem, że jest to opowieść skierowana dla dzieci, ale "zagadka" zostaje rozwiązana w tak beznadziejny sposób, że można jedynie złapać się za głowę nad lenistwem autora.

Mimo że temat znam dość dobrze, dopiero w 2024 roku miałem możliwość przeczytania całej książki. „Wisła w ogniu” to opowieść o tym, jak jeden z największych klubów w Polsce stał się wylęgarnią patologii. Śledztwo Szymona Jadczaka okazało się jednym z najważniejszych wydarzeń we współczesnej historii Wisły Kraków i pomogło wyeliminować pasożyty trawiące Białą Gwiazdę.

Mimo że temat znam dość dobrze, dopiero w 2024 roku miałem możliwość przeczytania całej książki. „Wisła w ogniu” to opowieść o tym, jak jeden z największych klubów w Polsce stał się wylęgarnią patologii. Śledztwo Szymona Jadczaka okazało się jednym z najważniejszych wydarzeń we współczesnej historii Wisły Kraków i pomogło wyeliminować pasożyty trawiące Białą Gwiazdę.

Jest ciekawa, zawiera wiele „smaczków” z mitologii nordyckiej i żartów, z których dorośli zaśmieją się prawdopodobnie bardziej niż dzieci. Nieco obniżyłem ocenę za niespójności w fabule i kilka momentów, gdy po prostu zabrakło logiki (w kajdanach nie można używać magii, ale za chwilę jednak można). Dzieciom powinno się jednak podobać.

Jest ciekawa, zawiera wiele „smaczków” z mitologii nordyckiej i żartów, z których dorośli zaśmieją się prawdopodobnie bardziej niż dzieci. Nieco obniżyłem ocenę za niespójności w fabule i kilka momentów, gdy po prostu zabrakło logiki (w kajdanach nie można używać magii, ale za chwilę jednak można). Dzieciom powinno się jednak podobać.

Autor nie udźwignął potencjału wywiadu-rzeki. Martin Lewandowski wydaje się niezwykle ciekawą personą, jednak w rozmowę wkradło się zbyt wiele chaosu, a wklejane cytaty osób trzecich sprawiają wrażenie dodanych mocno na siłę i nierzadko wyglądają jak wygenerowane przez chatGPT.

W epilogu autor wspomina o treściach, których ostatecznie nie znalazły się w książce, bowiem ich publikacja groziłaby pozwami. Wywiad rzeczywiście jest bezpieczny i brakuje w nim nomen omen "prądu".

Autor nie udźwignął potencjału wywiadu-rzeki. Martin Lewandowski wydaje się niezwykle ciekawą personą, jednak w rozmowę wkradło się zbyt wiele chaosu, a wklejane cytaty osób trzecich sprawiają wrażenie dodanych mocno na siłę i nierzadko wyglądają jak wygenerowane przez chatGPT.

W epilogu autor wspomina o treściach, których ostatecznie nie znalazły się w książce, bowiem ich...

Lubię styl pisania Piotra Zychowicza, jednak tę książkę oceniam minimalnie niżej niż pozostałe części „opowieści niepoprawnych politycznie”. Może dlatego, że historia Żydów jest mi mniej znana niż „Niemców” czy „Sowietów”. Brakuje wprowadzenia w temat, rysu historycznego wydarzeń, opisu sytuacji, o których autor dyskutuje w swoich wywiadach. Nie zmienia to faktu, że są one bardzo ciekawe.

Lubię styl pisania Piotra Zychowicza, jednak tę książkę oceniam minimalnie niżej niż pozostałe części „opowieści niepoprawnych politycznie”. Może dlatego, że historia Żydów jest mi mniej znana niż „Niemców” czy „Sowietów”. Brakuje wprowadzenia w temat, rysu historycznego wydarzeń, opisu sytuacji, o których autor dyskutuje w swoich wywiadach. Nie zmienia to faktu, że są one...

Znakomity pomysł z opowieścią o rozwoju taktyki piłkarskiej (a zarazem historii futbolu). Gigantyczna porcja informacji, chociaż forma dla mnie osobiście męcząca. Jonathan Wilson lubi wejść w słowotok, przesadnie krążąc wokół tematu, jednak nie można mu odmówić wiedzy i trafnych spostrzeżeń.

Znakomity pomysł z opowieścią o rozwoju taktyki piłkarskiej (a zarazem historii futbolu). Gigantyczna porcja informacji, chociaż forma dla mnie osobiście męcząca. Jonathan Wilson lubi wejść w słowotok, przesadnie krążąc wokół tematu, jednak nie można mu odmówić wiedzy i trafnych spostrzeżeń.

Mark Hughes wybrnął z niełatwego zadania spisania biografii jednego z najlepszych kierowców w historii F1. Zrobił to w sposób optymalny, poświęcając sporo miejsca relacjom Maxa Vestappena z ojcem, ale także jego wyjątkowej drodze do tytułu mistrzowskiego. Zręcznie połączył relację z kolejnych zawodów z udziałem Holendra oraz dziesiątki zakulisowych anegdot. Dzięki temu mamy możliwość poznania wybitnego sportowca, ale i człowieka, który jeszcze przed narodzinami był skazany na sukcesy.

Mark Hughes wybrnął z niełatwego zadania spisania biografii jednego z najlepszych kierowców w historii F1. Zrobił to w sposób optymalny, poświęcając sporo miejsca relacjom Maxa Vestappena z ojcem, ale także jego wyjątkowej drodze do tytułu mistrzowskiego. Zręcznie połączył relację z kolejnych zawodów z udziałem Holendra oraz dziesiątki zakulisowych anegdot. Dzięki temu mamy...

Jan Borysewicz wielokrotnie ociera się o megalomanię, a z jego wypowiedzi można wywnioskować, że jest jednym z najlepszych muzyków świata, który mógł dołączyć do zespołów pokroju RHCP, ale ich olał. Inna kwestia, że tego typu budowanie wizerunku sprawia, że lider Lady Pank jest ciekawą postacią, której losy nie są banalne. Warto podejść z dystansem, a można wyłapać wiele smaczków i anegdot.

Jan Borysewicz wielokrotnie ociera się o megalomanię, a z jego wypowiedzi można wywnioskować, że jest jednym z najlepszych muzyków świata, który mógł dołączyć do zespołów pokroju RHCP, ale ich olał. Inna kwestia, że tego typu budowanie wizerunku sprawia, że lider Lady Pank jest ciekawą postacią, której losy nie są banalne. Warto podejść z dystansem, a można wyłapać wiele...

Komiks uważany za kultowy. Wątek genezy szaleństwa Jokera i pokazanie złożoności jego charakteru był od momentu publikacji „Zabójczego żartu” wielokrotnie wykorzystany w filmach czy grach.

Komiks uważany za kultowy. Wątek genezy szaleństwa Jokera i pokazanie złożoności jego charakteru był od momentu publikacji „Zabójczego żartu” wielokrotnie wykorzystany w filmach czy grach.

Rzetelna praca opisująca jedną z największych (a z pewnością najbardziej medialnych) afer współczesnej Polski. Tomasz Nałęcz kompleksowo opowiada o kolejnych etapach działania komisji śledczej, a także opisuje swoje spostrzeżenia dotyczące "grupy trzymającej ustawę". Jestem przekonany, że tak szczegółowej analizy "Afery Rywina" nigdy wcześniej nie było, a autor postawił sobie za punkt honoru ostateczne wyjaśnienie tej tajemniczej historii. Wydaje się, że podobał temu trudnemu zadaniu.

Rzetelna praca opisująca jedną z największych (a z pewnością najbardziej medialnych) afer współczesnej Polski. Tomasz Nałęcz kompleksowo opowiada o kolejnych etapach działania komisji śledczej, a także opisuje swoje spostrzeżenia dotyczące "grupy trzymającej ustawę". Jestem przekonany, że tak szczegółowej analizy "Afery Rywina" nigdy wcześniej nie było, a autor postawił...

Mam nieodparte wrażenie, że na ponad trzystu stronach książki autor opowiedział tysiąc anegdot transferowych. O ile Gianluca Di Marzio ma potężną wiedzę, o tyle ewidentnie nie zapanował nad wprowadzonym chaosem. Czyta się szybko, ale forma utrudnia wczucie się w interesujący świat calciomercato.

Mam nieodparte wrażenie, że na ponad trzystu stronach książki autor opowiedział tysiąc anegdot transferowych. O ile Gianluca Di Marzio ma potężną wiedzę, o tyle ewidentnie nie zapanował nad wprowadzonym chaosem. Czyta się szybko, ale forma utrudnia wczucie się w interesujący świat calciomercato.

Jedna ze słabszych autobiografii piłkarskich jakie czytałem. Jordan Henderson w żaden sposób nie jest w stanie zaciekawić swoją historią. Rozumiem koncepcję luźnej opowieści o własnej karierze, ale chyba sam Anglik do końca nie wiedział na czym chce się skupić. Efekt jest po prostu nudny.

Jedna ze słabszych autobiografii piłkarskich jakie czytałem. Jordan Henderson w żaden sposób nie jest w stanie zaciekawić swoją historią. Rozumiem koncepcję luźnej opowieści o własnej karierze, ale chyba sam Anglik do końca nie wiedział na czym chce się skupić. Efekt jest po prostu nudny.

Dziś tego typu książka nie przyciągnie uwagi, bowiem opisano w niej podstawy doskonale znane nie tylko kibicom futbolu. W 2002 roku była dla mnie skarbnicą wiedzy, od której nie mogłem oderwać wzroku. Ogromny sentyment, jak na tamten czas znakomita pozycja.

Dziś tego typu książka nie przyciągnie uwagi, bowiem opisano w niej podstawy doskonale znane nie tylko kibicom futbolu. W 2002 roku była dla mnie skarbnicą wiedzy, od której nie mogłem oderwać wzroku. Ogromny sentyment, jak na tamten czas znakomita pozycja.

Trudno pisać o książce - jest to tak naprawdę dodatek będący krótkim wywiadem dołączonym do płyty DVD z golami Tomasza Frankowskiego.

Trudno pisać o książce - jest to tak naprawdę dodatek będący krótkim wywiadem dołączonym do płyty DVD z golami Tomasza Frankowskiego.

Uważam Jacka Bartosiaka za piekielnie inteligentnego faceta z nieszablonowym spojrzeniem na świat. Jednocześnie, przeczytanie tej książki zajęło mi kilka miesięcy. Dlaczego? O ile Bartosiak znakomicie uzupełnia się z Piotrem Zychowiczem, który moderuje jego tok myślowy, o tyle w "Najlepszym miejscu na świecie" występuje zbyt wiele dygresji i wywodów, za którymi trudno nadążyć. Czyta się trudno, a szkoda bowiem autor jest jedną z tych osób które przebudziły geopolityczną świadomość Polaków. Styl męczący, chociaż treść jakościowa.

Uważam Jacka Bartosiaka za piekielnie inteligentnego faceta z nieszablonowym spojrzeniem na świat. Jednocześnie, przeczytanie tej książki zajęło mi kilka miesięcy. Dlaczego? O ile Bartosiak znakomicie uzupełnia się z Piotrem Zychowiczem, który moderuje jego tok myślowy, o tyle w "Najlepszym miejscu na świecie" występuje zbyt wiele dygresji i wywodów, za którymi trudno...

Pozytywna książka, w której "czegoś" jednak brakuje. Boniek potrafi ciekawie opowiadać o spotkaniach którymi żyła piłkarska Polska, a zarazem szybko kończy wątki mające spory potencjał. Zamiast wciskania biogramów piłkarzy z którymi/przeciwko którym grał (w pewnym momencie wyglądają jak kopia z Wikipedii), osobiście wolałbym więcej smaczków. Mimo to, przyjemna lektura.

Pozytywna książka, w której "czegoś" jednak brakuje. Boniek potrafi ciekawie opowiadać o spotkaniach którymi żyła piłkarska Polska, a zarazem szybko kończy wątki mające spory potencjał. Zamiast wciskania biogramów piłkarzy z którymi/przeciwko którym grał (w pewnym momencie wyglądają jak kopia z Wikipedii), osobiście wolałbym więcej smaczków. Mimo to, przyjemna...

Reportaż z początków ataku Rosji na Ukrainę. Sporo smaczków, chociaż książka nierówna. Czuć, że autor ma sporą zakulisową wiedzę, ale w pewnym momencie uruchomił słowotok bez konkretnego założenia.

Reportaż z początków ataku Rosji na Ukrainę. Sporo smaczków, chociaż książka nierówna. Czuć, że autor ma sporą zakulisową wiedzę, ale w pewnym momencie uruchomił słowotok bez konkretnego założenia.

Książka jest dokładnie taka jak można było się spodziewać. Leszek Orłowski kontynuuje kronikarski opis kolejnych sezonów Realu Madryt, który rozpoczął w "Królewskiej Erze Galácticos". Autor opisuje najważniejsze wydarzenia rozgrywek 2017/18 - 2022/23, ale więcej jest tutaj własnych spostrzeżeń niż anegdot czy zakulisowych ciekawostek, o których kibice Realu nie mieli wcześniej pojęcia. Efektem jest danie smaczne i treściwe, ale nieco bez pikanterii.

Książka jest dokładnie taka jak można było się spodziewać. Leszek Orłowski kontynuuje kronikarski opis kolejnych sezonów Realu Madryt, który rozpoczął w "Królewskiej Erze Galácticos". Autor opisuje najważniejsze wydarzenia rozgrywek 2017/18 - 2022/23, ale więcej jest tutaj własnych spostrzeżeń niż anegdot czy zakulisowych ciekawostek, o których kibice Realu nie mieli...

Większość sezonów opisywanych w tej części pamiętam, przez co paradoksalnie czytało mi się ją trudniej. Autor trzymał się encyklopedycznej formy z pierwszego tomu, skupiając na konkretach, chociaż wielokrotnie aż prosiło się o większą opowieść o spotkaniach, którymi emocjonował się cały piłkarski świat.

Większość sezonów opisywanych w tej części pamiętam, przez co paradoksalnie czytało mi się ją trudniej. Autor trzymał się encyklopedycznej formy z pierwszego tomu, skupiając na konkretach, chociaż wielokrotnie aż prosiło się o większą opowieść o spotkaniach, którymi emocjonował się cały piłkarski świat.