Batman: Zabójczy żart

Nie jestem fanką tego poważnego, realistycznego, psychologicznego i brutalnego podejścia do Jokera jakie zaproponował Moore. Kompletnie nie pasuje mi to do tej postaci i obdziera ją z tego co w niej najciekawsze. A pomysł przedstawienia (wybitnie nieinteresującego) originu skomentuję milczeniem.
Co jest siłą tej historii to na pewno wszechobecny symbolizm, przemyślane, zapadające w pamięć kadry, już teraz wydaje mi się, że to jeden z tych komiksów, do których chce się wracać, choćby tylko po to, żeby go przekartkować.
Ubolewam jednak mocno nad nową wersją kolorystyczną, która wypada niewiarygodnie płasko i zwyczajnie zabiera mnóstwo przyjemności z czytania tego komiksu, względem pierwowzoru. Polecam zobaczyć jakiekolwiek kadry z poprzedniej wersji, w sieci można znaleźć pełno porównań i zachwycić się starymi rysunkami - są przepiękne, kolorowe, kwasowe, idealnie pasują do Jokera. Nowe dalej oferują świetną kompozycję, ale nie są już tak dobre.
Komiks mocno wpłynał na kierunek późniejszych przedstawień Batmana i Jokera i jest otoczony ogromnym kultem. Jak ktoś sięga po niego z wielkimi oczekiwaniami i liczy, że będzie to niesamowicie porywająca historia to może być ciężko, zwłaszcza jeśli zna liczne wcielenia Jokera z filmów czy seriali. Bo jest to jednak dość słabo rozwinięta fabuła, po prostu wprowadzająca ciekawą dynamikę, która była wielokrotnie rozwijana, żeby nie powiedzieć eksploatowana, później. Jednak takie niedopowiedziane historie mają ten urok, że trochę zostają ponadczasowe, tutaj oczywiście głównie za sprawą niejednoznacznego zakoñczenia.
Nie jest to jednak mój ulubiony komiks i widzę w nim sporo niedociągnięć

Nie jestem fanką tego poważnego, realistycznego, psychologicznego i brutalnego podejścia do Jokera jakie zaproponował Moore. Kompletnie nie pasuje mi to do tej postaci i obdziera ją z tego co w niej najciekawsze. A pomysł przedstawienia (wybitnie nieinteresującego) originu skomentuję milczeniem.
Co jest siłą tej historii to na pewno wszechobecny symbolizm, przemyślane,...

Klasyk. Bardzo dobry komiks. Nie doskonały, ale bardzo dobry. Mógłby być trochę dłuższy żeby mogły różne wydarzenia wsiąknąć.

Klasyk. Bardzo dobry komiks. Nie doskonały, ale bardzo dobry. Mógłby być trochę dłuższy żeby mogły różne wydarzenia wsiąknąć.

Nie jestem fanem tej historii, chwilami jest opowiedziana zbyt pośpiesznie.

Nie jestem fanem tej historii, chwilami jest opowiedziana zbyt pośpiesznie.

Bardzo dobry komiks, jednakże nie aż tak rewelacyjny jak się spodziewałam. Na uwagę zasługują fenomenalne ilustracje i oczywiście kolory. Komiks został świetnie "pokolorowany", dzięki czemu trafnie został oddany jego klimat - zarówno mroczny,jak i jaskrawy. Nawiązując jeszcze do kolorystyki komiksu, odegrała ona tutaj rewelacyjną rolę w części odnoszącej się do retrospekcji losów Jokera, zanim stał się szalonym i obłąkanym zbrodniarzem, ukazując jego przeszłość w sepii, uwypuklając tylko czerwień miski pełnej krewetek. W tym miejscu na chwilę zatrzymam się na wspomnianych retrospekcjach. To właśnie one, a przede wszystkim geneza Jokera, czyli kim był, jak wyglądało jego życie i co się wydarzyło zanim został on największym złoczyńcą Gotham, zachęciły mnie do zakupu i przeczytania tego komiksu. Nie ukrywam, że chciałam porównać genezę Jokera przedstawioną w recenzowanym komiksie z tą ukazaną w filmie pt. "Joker" z 2019 r. Po przeanalizowaniu, okazało się, że komiks i film mają tylko jeden wspólny wątek,czyli to że w przeszłości, będąc zwykłym człowiekiem, przyszły Joker chciał zostać komikiem, lecz niestety się mu to nie udało. Cała reszta historii się ze sobą nie pokrywa. Scenariusz jest w porządku,a głównym wątkiem jest chęć udowodnienia przez Jokera swojej tezy, że " jeden dzień - tyle dzieli człowieka zrównoważonego psychicznie od szaleńca", posługując się przy tym komisarzem Gordonem i jego córką. Przy czym scena okaleczenia ( postrzelenia) córki komisarza jest dość brutalna. Fabuła dobra,lekko trzymająca w napięciu. Komiks kończy się żartem,lecz tak naprawdę dalej możemy się tylko domyślać co się wydarzyło. Po posłowiu następuje kilkustronicowa historyjka pt. "Niewinny człowiek" , lecz kompletnie nie przypadła mi ona do gustu. Jak dla mnie jest dziwna i nie ma sensu. Wspomnianej historyjki nie biorę pod uwagę przy ocenie. Komiks jak najbardziej zasługuje na uwagę. Dla fanów Batmana i Jokera pozycja obowiązkowa.

Bardzo dobry komiks, jednakże nie aż tak rewelacyjny jak się spodziewałam. Na uwagę zasługują fenomenalne ilustracje i oczywiście kolory. Komiks został świetnie "pokolorowany", dzięki czemu trafnie został oddany jego klimat - zarówno mroczny,jak i jaskrawy. Nawiązując jeszcze do kolorystyki komiksu, odegrała ona tutaj rewelacyjną rolę w części odnoszącej się do retrospekcji...

Klasyczna historia ze świata Mrocznego Rycerza autorstwa Alana Moora z rysunkami Briana Bollanda. Powróciłem do niej po latach i muszę przyznać, że teraz doceniam ją jeszcze bardziej. Pomysłowy i dobrze przemyślany scenariusz potrafi wciągnąć od pierwszej strony i nie chce odpuścić choćby na chwilę. Zaskakujące poprowadzenie historii z kilkoma świetnymi pomysłami i niecodziennym zakończeniem zapada mocno w pamięć. Na dodatek dwie linie czasowe płynnie się tu przeplatają a jedna jest jeszcze ciekawsza od drugiej. Warto też wspomnieć, że przedstawione tu wydarzenia mocno odcisnęły się na uniwersum Batmana. To wszystko jednak nie miałoby takiej mocy gdyby nie doskonałe rysunki Briana Bollanda. Niektóre kadry z tej historii to już po prostu klasyka. Znakomicie przemyślane ujęcia robią tutaj genialną robotę. Myślę, że nie będzie przesadą napisanie, że każdy fan Mrocznego Rycerza powinien przeczytać choć raz ten album.
Dodam jeszcze, że fajnym smaczkiem jest umieszczenie tu dodatkowo ciekawej historii "Niewinny Człowiek" z zaskakująco mocną końcówką. Podsumowując, klasyk przez duże K!

Klasyczna historia ze świata Mrocznego Rycerza autorstwa Alana Moora z rysunkami Briana Bollanda. Powróciłem do niej po latach i muszę przyznać, że teraz doceniam ją jeszcze bardziej. Pomysłowy i dobrze przemyślany scenariusz potrafi wciągnąć od pierwszej strony i nie chce odpuścić choćby na chwilę. Zaskakujące poprowadzenie historii z kilkoma świetnymi pomysłami i...

Komiks uważany za kultowy. Wątek genezy szaleństwa Jokera i pokazanie złożoności jego charakteru był od momentu publikacji „Zabójczego żartu” wielokrotnie wykorzystany w filmach czy grach.

Komiks uważany za kultowy. Wątek genezy szaleństwa Jokera i pokazanie złożoności jego charakteru był od momentu publikacji „Zabójczego żartu” wielokrotnie wykorzystany w filmach czy grach.

Zbyt krótki, żeby Moore mógł popisać się typową dla siebie wrażliwością w eksplorowaniu zwyczajności i codzienności, ale to i tak ciekawy zeszyt balansujący między przemocą i obrzydzeniem a szczerymi emocjami i nieoczekiwanym ciepłem. Zgrabna, pewna kreska i piękna gra stonowaną paletą kolorów.

Zbyt krótki, żeby Moore mógł popisać się typową dla siebie wrażliwością w eksplorowaniu zwyczajności i codzienności, ale to i tak ciekawy zeszyt balansujący między przemocą i obrzydzeniem a szczerymi emocjami i nieoczekiwanym ciepłem. Zgrabna, pewna kreska i piękna gra stonowaną paletą kolorów.

"Batman: Zabójczy żart" to jedna z tych nieśmiertelnych opowieści, które wciąż wywołują dreszcze na plecach czytelników, niezależnie od liczby przeczytanych komiksów. Joker, zawsze nieobliczalny i okrutny, tutaj prezentuje swoje szczytowe szaleństwo. Alan Moore i Brian Bolland stworzyli majstersztyk, który pozostaje jednym z najlepszych komiksów wszech czasów.

Historia ukazuje zarówno Batmana, jak i Jokera w sposób niezwykle głęboki. Relacja między nimi jest głównym punktem fabuły, a ostateczne rozwiązanie tej opowieści jest jednym z najbardziej ikonicznych momentów w historii komiksu.

Ilustracje Briana Bollanda są oszałamiające. Każda strona jest pełna detali i ekspresji, a Joker wydaje się być jeszcze bardziej przerażający, dzięki jego wyjątkowemu designowi.
"Zabójczy żart" to pozycja obowiązkowa dla fanów Batmana i komiksu w ogóle.

"Batman: Zabójczy żart" to jedna z tych nieśmiertelnych opowieści, które wciąż wywołują dreszcze na plecach czytelników, niezależnie od liczby przeczytanych komiksów. Joker, zawsze nieobliczalny i okrutny, tutaj prezentuje swoje szczytowe szaleństwo. Alan Moore i Brian Bolland stworzyli majstersztyk, który pozostaje jednym z najlepszych komiksów wszech czasów.

Historia...

W ogóle nie mój klimat, nie jestem fanem.

W ogóle nie mój klimat, nie jestem fanem.

„Jeśli zatrzaśniesz się w nieprzyjemnym pociągu myśli jadącym w te chwile Twojej przeszłości, w których krzyki stają się nie do zniesienia, pamiętaj, że zawsze jeszcze zostaje szaleństwo.”

Był sobie zwyczajny mężczyzna, którego ukochana żona spodziewała się dziecka. Oprócz szczęśliwego i spokojnego rodzinnego życia, miał on tylko jedno marzenie: chciał zostać komikiem, który swoimi opowieściami będzie potrafił rozbawić tłumy, co przełoży się na to, że pracując w wyśnionym zawodzie, będzie mógł zapewnić swojej małej rodzinie gotowy byt. Niestety, zabrakło mu kunsztu lub publiczności dobrego gustu – bowiem jego występy były kwitowane co najwyżej wzruszeniem ramion. Jego żona nie traciła wiary w niego, będąc pewną, że kiedyś uda mu się zaczarować innych swoim humorem. Pewnego dnia zrozpaczony mężczyzna spotkał w barze dwóch gości, którzy złożyli mu propozycję nie do odrzucenia. Miał jedynie przywdziać maskę złoczyńcy i zaprowadzić ich w umówione miejsce, za co zostanie sowicie wynagrodzony. Kto by się nie skusił, mając wizję wzbogacenia swojej rodziny? Niestety, nic nie poszło zgodnie z planem…

„Wspomnienia są niebezpieczne. Przeszłość to takie niespokojne miejsce.”

Misja nie tylko się nie udała, ale i jej założenia straciły dla mężczyzny wszelki sens. Pech, przypadek lub nieszczęśliwe przeznaczenie sprawiły, że od tej pory miał on tylko nurzać się coraz głębiej w odmętach własnego szaleństwa i spełniając vendetę powstałą z sobie tylko znanych pobudek. Tak narodził się Joker – niedoceniony przez publiczność, porzucony przez własnego ojca, na wskroś samotny i coraz bardziej zdeterminowany, aby rozprzestrzenić swoje obłąkanie. Tragiczna postać brnąca coraz dalej i dalej. Ktoś, kogo przed sianiem zła powstrzymać może tylko jedna postać: Batman. Czy jednak w zderzeniu superbohatera z antybohaterem ktokolwiek może zostać zwycięzcą? A może ich przeznaczeniem jest zadanie sobie wzajemnej śmierci? Wszystko rozstrzygnie się w pewnym bardzo szalonym miasteczku w strugach deszczu chwilę po tym, jak zbrodnia będzie gonić zbrodnię.

„Pamięć jest zdradliwa. W jednej chwili pętasz się po wesołym miasteczku rozkoszy błyskającym neonami dojrzewania, w którym pełno przejmujących zapachów dzieciństwa i sentymentalnej waty cukrowej… a po chwili wspomnienia prowadzą Cię tam, gdzie nie chcesz iść…”

Będący niejako genezą powstania niepowtarzalnej postaci Jokera „Zabójczy żart” bez wątpienia wpasował się w mój gust – nie tylko ze względu na przedstawione w nim wydarzenia, ale również z powodu absolutnie pięknej strony graficznej. Znajdujące się w nim ilustracje w wyblakłych, pozbawionych życia kolorach, tworzą iście Burtonowski klimat, którego jestem wierną fanką. Dodają całej historii mocy przyciągania do wszystkiego co smutne, dołujące i na wskroś tragiczne. Dodatkowym smaczkiem są akcenty w postaci wyeksponowania tylko jednego przedmiotu w całej scenie wręcz krzykliwym kolorem. Joker zaś jest doskonałym przykładem człowieka złamanego, któremu nie pozostaje już nic poza szaleństwem, któremu na niczym już nie zależy i który z góry skazany jest na niepowodzenie, niczym bohater antycznej tragedii. Choć było to moje pierwsze spotkanie ze światem komiksu, z pewnością nie będzie ostatnim.
instagram.com/thrillerly

„Jeśli zatrzaśniesz się w nieprzyjemnym pociągu myśli jadącym w te chwile Twojej przeszłości, w których krzyki stają się nie do zniesienia, pamiętaj, że zawsze jeszcze zostaje szaleństwo.”

Był sobie zwyczajny mężczyzna, którego ukochana żona spodziewała się dziecka. Oprócz szczęśliwego i spokojnego rodzinnego życia, miał on tylko jedno marzenie: chciał zostać komikiem,...