Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Wejdź w tryb goblina" to książka napisana w lekkim, humorystycznym stylu, poruszająca ważne tematy dotyczące samoakceptacji, autentyczności i życia w zgodzie ze sobą. Autorka, McKayla Coyle, zabiera nas w podróż do świata goblinów - istot niedoskonałych, dziwacznych, ale przez to wyjątkowych i pięknych.
Książka składa się z kilku rozdziałów, które poruszają różne aspekty goblińskiego życia m.in. to czym jest styl gobliński i jak go odnaleźć w sobie oraz jak stworzyć przytulną przestrzeń w swoim domu.
Autorka pisze także o tym, jak ubierać się w zgodzie z własnym stylem. Coyle zachęca też czytelników do eksperymentowania z różnymi stylami, kolorami i wzorami, aby znaleźć to, co sprawia, że ​​czują się dobrze we własnej skórze.
Dużo miejsca w swojej książce autorka poświęca pielęgnowaniu swoich relacji z naturą, promując spędzanie czasu na świeżym powietrzu i docenianie piękna przyrody. Dzieli się także wskazówkami dotyczącymi tworzenia ogrodu z mchu, uprawy ziół i znajdowania dzikiego jedzenia.
Książka zawiera kilka prostych projektów DIY, które każdy bez większego trudu może wykonać w domu.
To, co najbardziej urzekło mnie w tej książce, to jej przesłanie. Coyle przekonuje nas, że nie ma nic złego w byciu innym. Wręcz przeciwnie - nasza inność czyni nas wyjątkowymi i pozwala nam spojrzeć na świat z innej perspektywy. Autorka zachęca nas do akceptacji siebie takimi, jakimi jesteśmy, ze wszystkimi naszymi wadami i zaletami.
"Wejdź w tryb goblina" to nie tylko książka o samoakceptacji, ale też o życiu w zgodzie z naturą. Coyle promuje zrównoważony styl życia i zachęca czytelników do dbania o środowisko.
Polecam tę książkę każdemu, kto szuka inspiracji do życia w zgodzie ze sobą i do odkrywania swojej wewnętrznej kreatywności.
Cała recenzja:https://www.czytelnika.pl/2024/05/wejdz-w-tryb-goblina-mckayla-coyle.html
Współpraca recenzencka z wydawnictwem INSIGNIS

"Wejdź w tryb goblina" to książka napisana w lekkim, humorystycznym stylu, poruszająca ważne tematy dotyczące samoakceptacji, autentyczności i życia w zgodzie ze sobą. Autorka, McKayla Coyle, zabiera nas w podróż do świata goblinów - istot niedoskonałych, dziwacznych, ale przez t...

Rozwiń

Zwiń

"Niewiadoma", kontynuacja "Niepamięci" Marka Stelara, to kolejny trzymający w napięciu kryminał z Dariuszem Suderem w roli głównej. Autor ponownie zabiera czytelników do mrocznego świata przestępczości, gdzie granica między dobrem a złem zaciera się, a sekrety skrywane są za grubym murem kłamstw.

Już od pierwszych stron Stelar buduje gęstą atmosferę tajemnicy i niepokoju. Prolog, niczym mroczna zapowiedź nadchodzących wydarzeń, ukazuje brutalne morderstwo w gabinecie psychoterapeutki Mileny Korcz. Kobieta znika bez śladu, a tropy prowadzą do Dariusza Sudera, byłego policjanta, zmagającego się z traumą przeszłości. Zdeterminowany, by odkryć prawdę i odnaleźć Milenę, Suder po raz kolejny staje na ścieżce niebezpiecznego śledztwa.
Fabularnie książka skupia się głównie na prowadzonym przez Sudera śledztwie, jednak równie ważną rolę odgrywa warstwa obyczajowa. Choć akcja nie jest już tak spektakularna jak w poprzedniej części serii, to wciąż trzyma czytelnika w napięciu dzięki przemyślanej konstrukcji i interesującemu wątkowi dotyczącemu programu ochrony świadków.
Fabuła "Niewiadomej" rozwija się powoli, odsłaniając przed czytelnikiem coraz to nowe elementy układanki. Autor mistrzowsko miesza ze sobą wątki kryminalne i obyczajowe, tworząc wielowarstwową historię, która trzyma w napięciu do samego końca.
Stelar bawi się konwencją, wodząc czytelnika za nos i zaskakując nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Podczas gdy Suder brnie coraz głębiej w śledztwo, na jaw wychodzą mroczne sekrety i grzeszki skrywane przez bohaterów. Granica między ofiarą a katem zaciera się, a każdy trop prowadzi do kolejnych pytań i wątpliwości.
Dariusz Suder powraca w "Niewiadomej" jako postać jeszcze bardziej skomplikowana i wielowymiarowa. Traumy z przeszłości naznaczyły go bliznami, zarówno fizycznymi, jak i psychicznymi. Mimo to, Suder pozostaje człowiekiem honoru i determinacji, gotowym zaryzykować wszystko, by poznać prawdę i wymierzyć sprawiedliwość.
Stelar mistrzowsko kreuje postać Sudera, ukazując jego wewnętrzne rozterki, słabości i siłę. Bohater budzi w czytelniku mieszane uczucia - podziw dla jego determinacji i współczucie dla jego cierpienia. Jest to postać niejednoznaczna, która z pewnością na długo zapadnie w pamięć.
Autor kreuje wiarygodny obraz świata przestępczego, gdzie rządzą własne prawa i kodeksy moralne, według których można poświęcić życie jednego człowieka dla ratowania swoich bliskich. Pokazuje, jak żądza władzy i pieniędzy prowadzi do zbrodni i tragedii.
Język Stelara w "Niewiadomej" jest ostry i precyzyjny, malując przed oczami czytelnika obrazy brutalnej rzeczywistości, zmuszając go do konfrontacji z mrocznymi stronami ludzkiej natury. Język ten idealnie współgra z gatunkiem kryminału i dodaje książce realizmu.
"Niewiadoma" to trzymający w napięciu kryminał, który z pewnością usatysfakcjonuje miłośników tego gatunku.

"Niewiadoma", kontynuacja "Niepamięci" Marka Stelara, to kolejny trzymający w napięciu kryminał z Dariuszem Suderem w roli głównej. Autor ponownie zabiera czytelników do mrocznego świata przestępczości, gdzie granica między dobrem a złem zaciera się, a sekrety skrywane ...

Rozwiń

Zwiń

"Zbrodnia przed północą" to czwarty tom serii "Pełnia tajemnic" autorstwa Małgorzaty Rogali, tom, który nie zawiódł moich oczekiwań.
Fabuła powieści jest skupiona wokół dramatycznych wydarzeń, do których doszło podczas wesela Antka. Ten młody mężczyzna po kilkuletniej nieobecności wraca z narzeczoną, Judytą, do Pełni, swojego, rodzinnego miasteczka, mając nadzieję na nowy, szczęśliwy rozdział w życiu. Niestety, tragiczna śmierć dopiero co poślubionej żony burzy jego plany.
Intensywne śledztwo w sprawie tej zagadkowej śmierci prowadzi podkomisarz Monika Gniewosz i starszy aspirant Tadeusz Sokół.
Wkrótce okazuje się, że Monika Gniewosz stanie w obliczu nie tylko trudności zawodowych, ale także osobistych, gdy jej córka znika. To przeplatanie wątków sprawia, że książka staje się niezwykle wciągająca.

Rogala umiejętnie wplata czytelnika w wir śledztwa, obfitującego w zwroty akcji i zaskakujące momenty i trzyma go w niepewności do samego końca.
Powieść ta nie tylko pełni funkcję klasycznego kryminału, ale również eksploruje relacje międzyludzkie, tajemnice rodzinne i siłę więzi emocjonalnych. Miłość, nienawiść, zawiść i zemsta przeplatają się tu, tworząc mocno emocjonalną mieszankę. Rogala, budując atmosferę zagadki kryminalnej, wykreowała jednocześnie głębokie, wielowymiarowe postaci.
Niezwykłym atutem książki jest też malowniczy, choć czasem mroczny, klimat miasteczka Pełnia oraz barwne opisy okoliczności śledztwa. Rogala doskonale oddaje atmosferę małej społeczności, w której każdy zna każdego i każdy ma coś do ukrycia.
"Zbrodnia przed północą" to książka, która nie tylko oferuje wciągającą historię kryminalną, ale również rysuje portrety złożonych postaci i ukazuje dynamikę międzyludzkich relacji, a czytelnik zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, śledząc z zainteresowaniem każdy krok bohaterów.
Podsumowując, "Zbrodnia przed północą" to kryminał, który z pewnością przypadnie do gustu fanom gatunku, oferując emocjonującą podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki i nieprzewidywalne zawiłości śledztwa kryminalnego.

"Zbrodnia przed północą" to czwarty tom serii "Pełnia tajemnic" autorstwa Małgorzaty Rogali, tom, który nie zawiódł moich oczekiwań.
Fabuła powieści jest skupiona wokół dramatycznych wydarzeń, do których doszło podczas wesela Antka. Ten młody mężczyzna po kilkuletniej ...

Rozwiń

Zwiń

"Schronisko, które spowijał mrok" Sławka Gortycha to trzeci tom z cyklu karkonoskiej serii kryminalnej osadzonej w tych malowniczych polskich górach, tom, który z pewnością zachwyci fanów gatunku i miłośników mrocznych tajemnic. Autor przenosi nas w mroźną zimę 2007 roku, w którą to poznajemy Tomasza Wilczura, pisarza borykającego się z twórczym zastojem. W poszukiwaniu inspiracji wyrusza on w góry, aby zbadać zagadkową śmierć, która wydarzyła się w schronisku Strzecha Akademicka w 1991 roku.

Gortych umiejętnie splata wątki z przeszłością i teraźniejszością, przenosząc czytelnika przez trzy różne przedziały czasowe - 1947, 1991 i 2007 rok. Dodatkowo autor mistrzowsko buduje atmosferę grozy i tajemnicy, stopniowo odsłaniając przed czytelnikiem mroczne sekrety skrywane przez schronisko. Fabuła prowadzona jest zręcznie, co pozwala czytelnikowi swobodnie śledzić historię bez obawy o zamieszanie i czyni jego powieść niezwykle mroczną i wciągającą.
Całość dopełnia dopracowany styl literacki, bogaty w plastyczne opisy i metafory, który potęguje klimat grozy i buduje napięcie.

Na szczególną uwagę zasługuje sposób, w jaki Gortych kreuje postać głównego bohatera - Tomasza Wilczura. To nie tylko pisarz, ale przede wszystkim zagubiony człowiek szukający sensu życia po śmierci ukochanej i ukojenia w pisaniu. Autor ukazuje jego wewnętrzne rozterki, traumy i zmagania z własnymi słabościami. Wilczur staje się swoistym alter ego czytelnika, prowadząc go przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki i zmuszając do refleksji nad naturą zła i granica moralności.

Pozostałe postacie również są dobrze zarysowane i wywołują w czytelniku wachlarz emocji. Uwagę zwraca zwłaszcza Marysia, która jako siostra gospodarza schroniska, stanowi ważny element w życiu Tomasza i w rozwikłaniu tajemnic górskich.
Z kolei tragiczna historia Andrzeja Czerwińskiego skłania do refleksji nad niesprawiedliwością losu i kruchością życia.

Karkonosze same w sobie stają się istotnym elementem tej opowieści. Gortych mistrzowsko opisuje piękno i grozę górskiej przyrody, budując wyjątkową atmosferę, która sprawia, że czytelnik sam odczuwa wiatr na twarzy i chłód związany z górską zimą.

Dodatkowo, praca GOPR, która także odgrywa istotną rolę w książce, została przedstawiona z dużą precyzją i szacunkiem, co dodaje autentyczności opowieści.

"Schronisko, które spowijał mrok" to nie tylko trzymająca w napięciu powieść kryminalna, ale również wnikliwe studium ludzkiej natury. Gortych porusza trudne tematy, takie jak trauma, strata i zemsta. Pokazuje, jak przeszłość może rzutować na teraźniejszość i jak trudno jest uwolnić się od bolesnych doświadczeń. Autor stawia również pytania o granice moralności i odpowiedzialność za popełnione czyny.
Książka ta z pewnością spodoba się fanom gatunku kryminału, a także wszystkim miłośnikom górskich scenerii i mrocznych tajemnic. Gortych po raz kolejny udowadnia swój talent literacki, tworząc historię, która na długo zapadnie w pamięci czytelnika.

"Schronisko, które spowijał mrok" Sławka Gortycha to trzeci tom z cyklu karkonoskiej serii kryminalnej osadzonej w tych malowniczych polskich górach, tom, który z pewnością zachwyci fanów gatunku i miłośników mrocznych tajemnic. Autor przenosi nas w mroźną zimę 2007 roku, w k...

Rozwiń

Zwiń

"Za zasłoną milczenia" Żanety Pawlik to opowieść o życiu, wolności i odpowiedzialności, której głównymi bohaterkami są Klara i Dorota. Autorka wnikliwie analizuje psychologiczne i emocjonalne aspekty ich życia, tworząc historię pełną złożoności i głębi.
Klara Sosnowska po dziesięciu latach posługi u anastazjanek podjęła radykalne kroki, przestała oszukiwać samą siebie i opuściła zakon. Do podjęcia tej niełatwej decyzji przyczyniła się tragiczna śmierć jej brata, Andrzeja.
Była zakonnica po opuszczeniu murów zakonu, brutalnie zderza się z rzeczywistością. Jej życie dotychczas było podporządkowane idei, jednak decyduje się na tak poważny krok, by odzyskać kontrolę nad własnym losem. Zderzając się z rzeczywistością poza murami klasztoru, Klara musi nauczyć się brać odpowiedzialność za własne decyzje i funkcjonować w społeczeństwie. To dla niej nowa, trudna wolność, która stawia ją przed wieloma wyzwaniami.
Z kolei Dorota Jasek, po czterech latach opuszcza więzienne mury w ramach warunkowego zwolnienia. Chce odzyskać syna, który od zapadnięcia wyroku skazującego jest pod opieką jej siostry, Weroniki. Karol, teraz już nastolatek, nie miał kontaktu z matką, gdy była w więzieniu.
Dorota pragnie odzyskać syna tak mocno, jak Weronika nie chciałaby go stracić Pomimo trudności i przeciwności losu, Dorota nie rezygnuje z walki o swoją wolność i szansę na ponowne nawiązanie relacji z Karolem.
Losy Klary i Doroty splatają się w pensjonacie Bryza, gdzie obie kobiety szukają schronienia i wytchnienia. Początkowo ich relacja jest pełna napięcia i wzajemnej niechęci. Z czasem jednak, dzięki wspólnym doświadczeniom i wzajemnemu wsparciu, zaczynają sobie ufać i budować przyjaźń.
Autorka w świetny sposób kreśli sylwetki bohaterek, odsłaniając ich mroczne sekrety i bolesne doświadczenia. Klara zmaga się z traumą z dzieciństwa i poczuciem winy, a Dorota próbuje zatuszować przeszłość i naprawić błędy młodości. Obie kobiety popełniają błędy, ale ich determinacja i siła woli budzą podziw, choć to postać Doroty była mi bliższa i wywołała więcej emocji. Mocno współczułam tej kobiecie!
"Za zasłoną milczenia" porusza wiele ważnych tematów, takich jak wolność, odpowiedzialność za własne życie i konsekwencje podjętych decyzji. Pokazuje siłę tkwiącą w ludziach, którzy potrafią podnieść się po upadku i walczyć o swoje szczęście. To nie tylko opowieść o drodze do wolności, lecz także o drodze do samopoznania i akceptacji.
"Za zasłoną milczenia" to historia o odwadze, determinacji i sile ludzkiego ducha, która pozostaje w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury.
Wspólpraca recenzencka z wydawnictwem Zysk i S-ka
Cała recenzja:www.czytelnika.pl/2024/04https:///kochac-drugiego-czowieka-mozna-dpiero.html

"Za zasłoną milczenia" Żanety Pawlik to opowieść o życiu, wolności i odpowiedzialności, której głównymi bohaterkami są Klara i Dorota. Autorka wnikliwie analizuje psychologiczne i emocjonalne aspekty ich życia, tworząc historię pełną złożoności i głębi.
Klara Sosnowska po dziesi...

Rozwiń

Zwiń

Aneta Jadowska to autorka, która zaskarbiła sobie moje serce już dawno temu, a to za sprawą historii o Garstce z Ustki. Lubię jej książki za humor, ciepło i wciągające fabuły. Z ciekawością sięgnęłam więc po “Tajemnica domu Uklejów", bo tam, choć Ustka ta sama, to bohaterki całkiem inne!
Oto Nina Rawicz po śmierci swojej przyjaciółki otrzymuje w spadku stary dom pod Ustką. Wraca więc z Niemiec do Polski, a przeprowadzka ma być dla niej początkiem nowego życia, szansą na spełnienie marzeń o pisaniu. Niestety, już pierwszego dnia Nina staje się główną podejrzaną o morderstwo. Na szczęście nie zostaje sama - z pomocą przychodzą jej dwie przyjaciółki: Agata, znana autorka kryminałów, i Zuza, pisarka pikantnych romansów. "Gracje", bo tak nazwały swój tercet dziewczyny, postanawiają rozwikłać tajemnicę domu Uklejów.
Nina to bohaterka, z którą z łatwością można się utożsamić. Jest sympatyczna, inteligentna i ma w sobie mnóstwo determinacji. Podziwiam ją za to, że pomimo przeciwności losu nie poddaje się i walczy o swoje szczęście.
Agata i Zuza to dwie barwne i charyzmatyczne postacie, które stanowią idealne dopełnienie Niny. Agata to twarda i pewna siebie kobieta, która nie boi się wyzwań. Zuza natomiast jest wesoła i spontaniczna, a do życia podchodzi z dużym dystansem.
Akcja powieści toczy się wartko, ale wyjaśnienie tajemnicy domu Uklejów nie należy do najłatwiejszych tym bardziej, że jej rozwikłanie ukryte jest gdzieś w mrokach przeszłości i pilnie strzeżonych rodzinnych tajemnicach.

Jednym z największych atutów książek Anety Jadowskiej jest humor. Autorka ma niezwykły talent do tworzenia zabawnych scen i dialogów, które bawią do łez. W "Tajemnicy domu Uklejów" humoru nie brakuje - śmieszne sytuacje przeplatają się z poważniejszymi wątkami, tworząc idealną mieszankę dla każdego czytelnika. A dodatkową zaletą powieści jest to, że jej akcja powieści rozgrywa się w Ustce, znanej nam już z wcześniejszego cyklu o Garstce. Z prawdziwą przyjemnością powróciłam więc do tego uroczego, nadmorskiego miasteczka. Jadowska z dużą dokładnością opisuje urokliwe zakątki Ustki, dzięki czemu miałam wrażenie, jakby sama tam była.
"Tajemnica domu Uklejów" to wciągająca książka. Czyta się ją szybko i z przyjemnością. Polecam ją wszystkim, którzy szukają lekkiej, ale interesującej lektury z nutką humoru i romansu.

Aneta Jadowska to autorka, która zaskarbiła sobie moje serce już dawno temu, a to za sprawą historii o Garstce z Ustki. Lubię jej książki za humor, ciepło i wciągające fabuły. Z ciekawością sięgnęłam więc po “Tajemnica domu Uklejów", bo tam, choć Ustka ta sama, to bohaterki całkiem i...

Rozwiń

Zwiń

"Polichromia" Joanny Jodełki to kryminalna opowieść osadzona w realiach współczesnego Poznania, która wciąga czytelnika w wir tajemniczych morderstw i zaklętych sentencji. To debiut Joanny Jodełki uhonorowany Nagrodą Wielkiego Kalibru dla najlepszej polskiej powieści sensacyjnej 2009 roku.
Akcja "Polichromii" skupia się wokół policyjnego śledztwa w sprawie morderstw, w których tradycyjne detektywistyczne metody okażą się niewystarczające, bo wymagają one nie tylko specjalistycznej wiedzy, ale intuicji i przenikliwości.
Pierwszą ofiarą jest emerytowany konserwator zabytków, majętny wdowiec, kolekcjoner dzieł sztuki, od lat samotnie mieszkający w willi na Sołaczu, jednej ze spokojniejszych dzielnic Poznania. Uwagę śledczych zwróci brak motywu rabunkowego, choć przede wszystkim dziwne upozowanie niemal nagiego ciała denata i pozostawione przez mordercę dwie łacińskie sentencje.
Dwie następne maksymy policja znajdzie również przy kolejnych zwłokach, człowieka od lat poświęcającego się pracy dla najuboższych i żyjącego w spartańskich warunkach. W poszukiwaniu seryjnego mordercy, który świetnie zna łacinę, policyjną ekipę wspomoże Magda Walichnowska, poliglotka, tłumaczka, specjalistka od symboliki religijnej i wizerunków świętych. Dzięki niej rutynowe działania detektywa Macieja Bartola i reszty ekipy śledczej zaczną przynosić efekty.
Głównym motorem napędowym powieści jest skomplikowana i pełna zwrotów akcji fabuła. Śledztwo w sprawie dwóch morderstw staje się coraz bardziej zagadkowe, a każdy kolejny trop prowadzi do nowych pytań i komplikacji. Autorka zręcznie miesza fakty z fikcją, wykorzystując motywy z historii i sztuki, co czyni fabułę jeszcze bardziej wciągającą. Liczne pułapki i zaskakujące zwroty akcji sprawiają, że trudno jest przewidzieć, co wydarzy się dalej, a rozwiązanie zagadki pozostaje tajemnicą do samego końca. Mroczny finał powieści związany w dodatku z jedną z najbardziej znanych polskich budowli zabytkowych naprawdę robi wrażenie!

Niezwykle ważnym aspektem powieści jest jej głęboko zakorzenione tło obyczajowe oraz precyzyjnie sportretowane postaci drugoplanowe spośród których wyróżnia się nieco apodyktyczna i niezwykle rozsądna matka Bartola. Jednakże, choć kobiece postacie są wyjątkowo silne i energiczne, brakuje równowagi pomiędzy nimi a głównymi bohaterami męskimi. Komisarz Bartol, mimo swojej profesjonalnej kompetencji, prezentuje się jako irytujący syn i nieczuły ojciec, co może zniechęcić do niego niektórych czytelników. Nie można jednak zaprzeczyć, że autorka doskonale balansuje pomiędzy wątkiem kryminalnym a wątkiem obyczajowym, co sprawia, że lektura staje się interesująca i angażująca. Wątek romansowy, chociaż zawiły, przyczynia się do dynamiki fabuły.

"Polichromia" to nie tylko wciągająca powieść kryminalna, ale również interesujący obraz współczesnego Poznania. Autorka ukazuje mroczną stronę miasta, skrytą pod płaszczykiem pozornej normalności. Przestępczość, korupcja i problemy społeczne stają się tłem dla rozgrywającej się tragedii.
Ogólnie rzecz biorąc, "Polichromia" to powieść, która zasługuje na uwagę fanów gatunku kryminalnego. Erudycja autorki oraz świetnie wykreowana atmosfera średniowiecznej symboliki dodają głębi tej historii, a wciągająca fabuła, dopracowane postaci i mroczny klimat czynią z niej interesującą lekturą. Polecam ją wszystkim lubiącym dobre kryminały!
Tę powieść Joanny Jodełki poznałam w formie audiobooka. Niestety, jej głosowa interpretacja nie bardzo przypadła mi do gustu z uwagi na zbyt monotonny głos lektora.
Współpraca barterowa z Word Publishing International AB

"Polichromia" Joanny Jodełki to kryminalna opowieść osadzona w realiach współczesnego Poznania, która wciąga czytelnika w wir tajemniczych morderstw i zaklętych sentencji. To debiut Joanny Jodełki uhonorowany Nagrodą Wielkiego Kalibru dla najlepszej polskiej powieści sensacyjnej...

Rozwiń

Zwiń

W „Czarnej krwi” Krzysztof Bochus udowodnił, że potrafi pisać wciągające kryminały z nietuzinkowym bohaterem. W „Kruchym lodzie” autor stawia poprzeczkę jeszcze wyżej, serwując nam mrożącą krew w żyłach historię, która nie pozwala odłożyć książki na bok.
Powieść skupia się na poszukiwaniu zaginionej przed laty Karoliny, siostry Agnieszki, partnerki Marka Smugi. Detektyw angażuje się w sprawę bez reszty, a śledztwo prowadzi go do mrocznych zakamarków Afryki. Tropów jest mnóstwo, a każdy z nich wydaje się prowadzić na manowce. Bochus wodzi czytelnika za nos, umiejętnie dozując napięcie i zaskakując zwrotami akcji.
Siłą „Kruchego lodu” są nie tylko wciągająca fabuła, ale również doskonale wykreowane postacie. Marek Smuga to bohater z krwi i kości, ze swoimi wadami i demonami przeszłości. Nie jest typowym twardzielem, ale jego inteligencja i determinacja sprawiają, że kibicujemy mu od pierwszych stron. Smuga nie jest jednowymiarowym bohaterem, lecz osobą pełną sprzeczności i emocji, co sprawia, że czytelnik z łatwością się z nim utożsamia. Na uwagę zasługuje również Agnieszka, siostra Karoliny, która zmaga się z traumą zaginięcia siostry i żalem do Smugi.
Akcja powieści rozgrywa się w dużej części w Afryce, co nadaje jej dodatkowego kolorytu. Bochus znakomicie opisuje afrykański klimat i kulturę, tworząc tło, które nie tylko jest egzotyczne, ale również mroczne i niebezpieczne. Afryka staje się niemalże drugim bohaterem powieści, skrywając swoje sekrety i rzucając wyzwania bohaterom. Owszem, autor dokonał na pewno szczegółowego researchu, przygotowując sie do napisania tej książki, przeszkadzały mi jednak wstawki dotyczące zagmatwanych spraw historyczno-politycznych tego kontynentu, jakby żywcem wzięte z Wikipedii.
Fabuła "Kruchego lodu" prowadzona jest z precyzją i płynnością. Bochus doskonale balansuje między akcją a introspekcją, ukazując głębię postaci oraz stopniowo odkrywając tajemnice i sekrety, które zaskakują czytelnika aż do ostatnich stron książki.
Warto podkreślić, że „Kruchy lód” to nie tylko wciągający kryminał, ale także poruszający moralitet o zbrodni, karze, miłości i utraconych szansach, a także opowieść o stracie i siostrzanej miłości. Bochus w mistrzowski sposób wplata wątki uniwersalne, które dotykają serca czytelnika i pozostają w jego pamięci na długo po zakończeniu lektury.
„Kruchy lód” to rasowy kryminał, który trzyma w napięciu do samego końca. To również powieść o poruszających emocjach. Bogata fabuła, wyraziste postacie i głębokie przesłanie sprawiają, że ta powieść to lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników dobrego thrillera, poszukujących nie tylko rozrywki, ale także inspiracji do refleksji nad ludzkimi losami i wyborami.
Tą powieścią Krzysztof Bochus udowadnia, że jest jednym z najlepszych polskich autorów kryminałów.

W „Czarnej krwi” Krzysztof Bochus udowodnił, że potrafi pisać wciągające kryminały z nietuzinkowym bohaterem. W „Kruchym lodzie” autor stawia poprzeczkę jeszcze wyżej, serwując nam mrożącą krew w żyłach historię, która nie pozwala odłożyć książki na bok.
Powieść skupia się na poszukiwaniu ...

Rozwiń

Zwiń

Joanna Tekieli w swojej powieści "Dębowe Uroczysko" zaprasza czytelnika do wspaniałej podróży, gdzie poszukiwanie spokoju i spełnienia przeplata się z bolesnymi doświadczeniami przeszłości oraz nadzieją na lepsze jutro.
Główna bohaterka, Nina, to silna, ale doświadczona przez życie kobieta. Nie ugięła się pod presją rodziny i wybrała własną drogę, wstępując do armii. Jednak traumatyczne wydarzenia zmusiły ją do ucieczki i poszukiwania spokoju. Wyrusza więc w Bieszczady. Niestety, autobus, którym podróżowała, ulega awarii w małym miasteczku. Wtedy Nina postanawia się tam zatrzymać i na nowo odnaleźć siebie.
Jednak los stawia przed nią nowe wyzwania, kierując ją do pensjonatu Dębowe Uroczysko. To tutaj, wśród malowniczego krajobrazu i nieoczekiwanych wydarzeń, Nina odkrywa to, czego tak bardzo potrzebowała - prawdziwych przyjaciół, rodzinę i nadzieję.
Książka porusza temat trudnych przeżyć życiowych, takich jak trauma przeszłości czy zespół stresu pourazowego, towarzyszące Ninie w jej wewnętrznej walce. Jednakże, autorka nie ogranicza się tylko do głównej wątki. Poprzez historie innych bohaterów powieści, takich jak Przemek i Alina, czytelnik zagłębia się w refleksje nad sprawiedliwością losu i siłą ludzkich relacji.
Tekieli doskonale balansuje między główną fabułą a wątkami pobocznymi, tworząc spójny obraz życia bohaterów. Jej przejmująca narracja i malownicze opisy krajobrazu przenoszą czytelnika w świat Dębowego Uroczyska, gdzie nawet najmniejsze zmiany mogą przynieść wielkie przełomy.
Postacie poboczne dodają głębi i dynamiki narracji, ukazując, że życie zaskakuje nas często nieoczekiwanie, ale to właśnie w najmniej spodziewanych miejscach znajdujemy prawdziwe skarby.
Mimo ciężaru przeszłości Niny, powieść nie jest przesadnie mroczna. Autorka umiejętnie wprowadza do niej odrobinę lekkości za sprawą pięknych opisów natury i ciepłych relacji między bohaterami. Dębowe Uroczysko staje się miejscem ukojenia i nadziei na lepsze jutro.

"Dębowe Uroczysko" nie tylko opowiada o odnalezieniu się i przetrwaniu, ale także o nadziei i wierze w lepsze jutro. To inspirująca historia, która porusza i zostaje z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury. Gorąco polecam tę książkę wszystkim poszukującym emocji, piękna i głębszego sensu życia.

Joanna Tekieli w swojej powieści "Dębowe Uroczysko" zaprasza czytelnika do wspaniałej podróży, gdzie poszukiwanie spokoju i spełnienia przeplata się z bolesnymi doświadczeniami przeszłości oraz nadzieją na lepsze jutro.
Główna bohaterka, Nina, to silna, ale doświadczona przez życ...

Rozwiń

Zwiń

"Strażnik Jeziora" Michała Zgajewskiego to debiutancki kryminał, który zabiera nas w mroczną podróż po Żywiecczyźnie roku 2017. Prywatny detektyw Norbert Krzyż staje przed wyzwaniem rozwiązania brutalnego morderstwa 16-letniej Emilii. Podejrzenia padają na Alana Węglarza, chłopaka dziewczyny i członka metalowej kapeli czerpiącej inspiracje ze słowiańskiej mitologii. Problem w tym, że Alan również znika bez śladu. Do akcji wkracza prywatny detektyw, Norbert Krzyż, a śledztwo prowadzi go w głąb tajemnic i sekretów skrywanych przez lata przez lokalną społeczność.
Norbert Krzyż, charyzmatyczny detektyw, to postać nietuzinkowa. Inteligentny, cyniczny, zaniedbujący życie prywatne, zmaga się z demonami przeszłości i nie boi się ryzyka. Krzyż jest ironiczny, bezpośredni, nie zważa na konwenanse i ma wyjątkowy talent do pakowania się w kłopoty – stąd sporo zawirowań akcji, co powoduje, że czytelnik na pewno nie będzie się nudził. To wiarygodny bohater, który choćby poprzez swoją niedoskonałość, wzbudził moją sympatię.
A inni bohaterowie? Magda. Olimpia. Alan. Jasiek. Konrad. To młodzi ludzi. Mają różne charaktery, plany, zamiary na przyszłość. Borykają się ze swoją odmiennością, brakiem zrozumienia wśród najbliższych, wyobcowaniem. Gdzieś głęboko ukrywają osobiste tajemnice i kłopoty, czasem ich przerastające. Nie są szczęśliwi, choć próbują, każde na swój własny sposób. I tu pojawia się u mnie smutna refleksja dotycząca braku akceptacji własnego dziecka, odrzucenia i wielkiej samotności wyalienowanych młodych ludzi, pozostawionych samych sobie i nieotrzymujących wsparcia od tych, na których powinni liczyć.


Autor skonstruował w “Strażniku tajemnic” mocno zawiłą fabułę. Mnogość tropów, poszlak, podejrzanych sprawia, że czasem czytelnik może się w tym trochę pogubić. W moim przypadku dotyczyło to nazwiska zabójcy, które w pierwszej chwili nic mi nie mówiło. Muszę jednak przyznać, że zaskakujące zwroty akcji trzymały mnie w napięciu do samego końca i z zaciekawieniem odkrywałam kolejne tajemnice.
"Strażnik Jeziora" to kryminał z historią i lokalnym kolorytem. W powieści znajdziemy nawiązania do słowiańskiej mitologii, mroczne sekrety z przeszłości, a atmosferę mroku i tajemnicy potęguje aura Jeziora Żywieckiego, które stało się niemym świadkiem rozgrywających się tu tragicznych wydarzeń.
Podsumowując, uważam debiut Michała Zgajewskiego za udany. Dla mnie jego pierwsza powieść ma w sobie wszystkie cechy dobrze napisanego kryminału: wyraziści bohaterowie, postać charyzmatycznego detektywa w stylu chandlerowskim, emocjonująca fabuła, mroczny klimat, prosty, potoczny język ułatwiający odbiór książki. Niestety, nie brak w powieści wulgaryzmów, których użycie nie zawsze mnie przekonało.
Polecam "Strażnika Jeziora" wszystkim, którzy szukają wciągającej lektury pełnej tajemnic i mrocznych sekretów!

"Strażnik Jeziora" Michała Zgajewskiego to debiutancki kryminał, który zabiera nas w mroczną podróż po Żywiecczyźnie roku 2017. Prywatny detektyw Norbert Krzyż staje przed wyzwaniem rozwiązania brutalnego morderstwa 16-letniej Emilii. Podejrzenia padają na Alana Węglarza, chłopak...

Rozwiń

Zwiń