Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biblia.

Biblia.

Ale to było zagmatwane... Jestem zbyt głupia, by być w stanie to ocenić.

Ale to było zagmatwane... Jestem zbyt głupia, by być w stanie to ocenić.

Żeby móc pisać z taką szczerością, z taką naturalnością. Nie ma tu wartkiej akcji czy głośnych wybuchów, jednak książka zostawia cię z delikatnie złamanym sercem. Oraz słodko-gorzką melancholią.

Żeby móc pisać z taką szczerością, z taką naturalnością. Nie ma tu wartkiej akcji czy głośnych wybuchów, jednak książka zostawia cię z delikatnie złamanym sercem. Oraz słodko-gorzką melancholią.

Co za intrygująca książka, szczególnie patrząc z dzisiejszej perspektywy. Dystopia nie będąca dystopią, ale nie będąca też utopią. Wieczna walka pomiędzy szczęśliwością a wolnością, w której nie ma wygranych.
Myślę, że każdy powinien to przeczytać. Znaleźć swoją własną utopię, zgadzając się z ostrzeżeniami, czy też będąc lekko zaciekawionym niebezpieczeństwem. Zastanówmy się, czy tamten świat pozwoliłby nam być alfami. Czy może zostalibyśmy uwarunkowani na gammy minus.

Co za intrygująca książka, szczególnie patrząc z dzisiejszej perspektywy. Dystopia nie będąca dystopią, ale nie będąca też utopią. Wieczna walka pomiędzy szczęśliwością a wolnością, w której nie ma wygranych.
Myślę, że każdy powinien to przeczytać. Znaleźć swoją własną utopię, zgadzając się z ostrzeżeniami, czy też będąc lekko zaciekawionym niebezpieczeństwem. Zastanówmy...

Co to było za pozytywne zaskoczenie! W ogóle się nie spodziewałam, że ta książka mnie tak oczaruje. Nie mogłam się wprost oderwać, przez co moje nawyki senne dosyć ucierpiały. Było jednak warto. Dla niezłomnej Margaret, uroczo przeżywającego Thortona i intrygującego Milton. Nie wspominając o wiecznej, zażartej walce człowieka z losem.
Gdyby Margaret zobaczyła w pełni działający kapitalizm, możliwe że zatraciłaby swój optymizm...

Co to było za pozytywne zaskoczenie! W ogóle się nie spodziewałam, że ta książka mnie tak oczaruje. Nie mogłam się wprost oderwać, przez co moje nawyki senne dosyć ucierpiały. Było jednak warto. Dla niezłomnej Margaret, uroczo przeżywającego Thortona i intrygującego Milton. Nie wspominając o wiecznej, zażartej walce człowieka z losem.
Gdyby Margaret zobaczyła w pełni...

Arcydzieło.

Arcydzieło.

Tak zwany nostalgiczny powrót.

Tak zwany nostalgiczny powrót.

Trzeba przyznać, że Jane Austen bardzo szczere umie oddać ludzkie charaktery. Czasem, aż za bardzo. O niektórych to nie mogłam prawie czytać. Jedna rozsądna osoba na całe miasteczko to na pewno za mało.

Trzeba przyznać, że Jane Austen bardzo szczere umie oddać ludzkie charaktery. Czasem, aż za bardzo. O niektórych to nie mogłam prawie czytać. Jedna rozsądna osoba na całe miasteczko to na pewno za mało.